Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
Τον βρήκαν σε ένα από τους διαδρόμους, να καπνίζει. Τίποτα στο πρόσωπο του δεν φανέρωνε την αγωνία που θα ήταν φυσικό να έχει. Τους χαιρέτησε τυπικά και ρώτησε αν ήθελαν κάτι να πιουν. Ήταν φανερά αδυνατισμένος και το κοντοκουρεμένο του μαλλί τον έδειχνε ακόμη πιο αδύνατο. Αυτό όμως δεν αφαιρούσε τίποτα από το όμορφο παρουσιαστικό του. Αντίθετα του προσέθετε μια παιδικότητα που μπορεί να μην συμφωνούσε με τον χαρακτήρα του, όμως του προσέδιδε επιπλέον γοητεία.
“Τι σου είπε ο γιατρός;”, ρώτησε η νονά σπάζοντας τη σιωπή.
“Αργούμε ακόμη;”
“Μάλλον”, απάντησε βαριεστημένα. “Έχουμε ώρες μπροστά μας”.
Σε αυτές τις ώρες της αναμονής κουβέντιασαν αρκετά. Με μια σπάνια για την ιδιοσυγκρασία του ευφράδεια ο Πετρής, τους εξιστόρησε την ιστορία της ζωής του μέχρι τώρα. Τον γάμο του με την κατά οκτώ χρόνια μεγαλύτερη του γυναίκα, κόρη ταξίαρχου, που οι καλές σχέσεις με το καθεστώς, του εξασφάλιζαν μιαν άνετη αν και όχι πλούσια ζωή. Αναγκάστηκε να παντρευτεί εξαιτίας της εγκυμοσύνης και του φόβου του μην έχει επιπτώσεις από το καθεστώς που υπηρετούσε πιστά ο πεθερός του. Τους απέκρυψε βέβαια επιμελώς τη δική του σχέση με την κυβέρνηση και το παρακράτος.
Η αλήθεια όμως ήταν κάπως διαφορετική. Ο γάμος του δεν έγινε αναγκαστικά, γιατί η εγκυμοσύνη της γυναίκας του ήρθε ένα μήνα μετά από αυτόν. Υστερόβουλες σκέψεις τον οδήγησαν σε αυτή την απόφαση. Ο πεθερός του μετά την αποστρατεία του έστησε μια μεγάλη δουλειά με εισαγωγές και με τις πλάτες των φίλων στο σύστημα είχε αρχίσει να γίνεται η νέα δύναμη στο χώρο. Μόνο που τα πράγματα στράβωσαν και έπεσε σε δυσμένεια. Και ύστερα ήρθε η χρεοκοπία και η καταστροφή! Μέσα σε τρεις μήνες έχασε τα πάντα και έτσι ο Πετρής μετάνοιωσε πικρά για τις επιλογές του. Έψαχνε απεγνωσμένα να απαλλαγεί από αυτή τη σχέση, που μόνο εμπόδια έβαζε στα όνειρα του. Και τώρα με τη γέννηση του παιδιού, η κατάσταση γίνονταν ακόμη δυσκολότερη Η στρατολόγηση στην ΚΥΠ του προσέφερε αρκετά χρήματα, όχι τόσα όμως ώστε να πραγματοποιήσει τις φιλοδοξίες του. Άλλωστε αυτή η δουλειά δεν θα ήταν και για πάντα. Τόσοι και τόσοι πριν από αυτόν εξαφανίστηκαν από το προσκήνιο, είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο.
Ένας καλοντυμένος νεαρός κύριος μπήκε στο μικρό σαλονάκι που καθόντουσαν. Η έκφραση του προσώπου του μαρτυρούσε πως κάτι πολύ σοβαρό τον απασχολούσε. Ο Πετρής τον αναγνώρισε αμέσως αν και είχαν περάσει χρόνια. Ήταν ο άντρας που έγινε αιτία να φύγει κυνηγημένος από το νησί. Σηκώθηκε και τον πλησίασε.
“Με θυμάσαι;”, τον ρώτησε και ο νεαρός τον κοίταξε με περιέργεια.
“Νομίζω πως ναι”, απάντησε τελικά μετά από λίγη σκέψη. “Τότε στην Τήνο”.
“Ακριβώς! Βλέπεις δεν ξεχνιέμαι εύκολα!”, ειρωνεύτηκε. “Όμως έχεις τα χάλια σου, τι συμβαίνει;”
Ο άντρας του ζήτησε να πάνε λίγο πιο απόμερα και εκεί του εξέθεσε το πρόβλημα που τον βασάνιζε. Πριν λίγα λεπτά η αδελφή του γέννησε νεκρό το παιδί που περίμενε.
Ήταν η τελευταία της ελπίδα να τεκνοποιήσει μετά από τρεις αποβολές. Οι γιατροί της το είχαν ξεκαθαρίσει πως δεν θα είχε δυνατότητα για άλλη προσπάθεια.”Δεν το είπαμε ακόμη ούτε σε εκείνην ούτε και στον άντρα της..”, κατέληξε. “Θα τους τσακίσει αυτή η είδηση! Μακάρι να μπορούσα να κάνω κάτι.”.
“Αν είμαστε τυχεροί και γεννήσει σύντομα η γυναίκα μου, τότε κάτι μπορεί να γίνει!”, είπε προκλητικά ο Πετρής.
“Σαν τι;”,τον ρώτησε απορημένος.
“Με ένα σεβαστό ποσό, “πεθαίνει” το δικό μου, και ζει της αδερφής σου!”.
Σε άλλη περίπτωση δεν θα το συζητούσε καν. Βλέποντας όμως την απίστευτη κυνικότητα του Πετρή, κατάλαβε πως το παιδί ήταν χίλιες φορές καλύτερα να μην γνωρίσει αυτόν για πατέρα!”Και πως θα γίνει;”, ξαναρώτησε διστακτικά.
“Αυτό άστο πάνω μου. Αρκεί να υπάρχουν τα λεφτά!”
Υπήρχαν. Ευτυχώς ή δυστυχώς, μόλις πριν είκοσι μέρες είχε πουλήσει ένα διαμέρισμα, κληρονομιά του παππού του, με σκοπό αργότερα να αγοράσει μια μονοκατοικία κοντά στην θάλασσα που ήταν το όνειρο του. “Προχώρα!”, του είπε αποφασιστικά. “Μόνο να μην μάθει κανείς ποτέ το παραμικρό!”.
Ο επίορκος γιατρός δεν είχε κανένα ενδοιασμό να κάνει το έγκλημα. Ούτε και η εξίσου παραδόπιστη μαία. Έπεισαν την άτυχη γυναίκα πως υπήρχαν κάποια προβλήματα και έπρεπε να προχωρήσουν σε καισαρική. Το φύλο του παιδιού δεν τους απασχολούσε γιατί το ζευγάρι δεν είχε μάθει πως ήταν κορίτσι.
Τελικά όλα πήγαν σύμφωνα με το σατανικό σχέδιο του Πετρή. Η γυναίκα του γέννησε ένα πανέμορφο κοριτσάκι που δεν έμελλε να κρατήσει στην αγκαλιά της η δύστυχη πραγματική του μητέρα. Οι σκηνές αλλοφροσύνης που κανονικά θα έπρεπε να διαδραματίζονται σε άλλο δωμάτιο, τώρα γίνονταν στο δικό τους. Απαρηγόρητη η μάνα δεν μπορούσε να συγκρατήσει τις κραυγές πόνου και κανείς δεν μπορούσε να την παρηγορήσει. Ούτε ο ψύχραιμος συνήθως, λόγω ιδιότητας πατέρας της, ούτε η μάνα της, ούτε βέβαια το κάθαρμα που είχε παντρευτεί.
Αντίθετα η ευτυχία ήταν διάχυτη στο περιβάλλον της άλλης γυναίκας. Ενθουσιασμένος ο υποτιθέμενος πατέρας, μοίραζε χαρτονομίσματα σε όλο το προσωπικό που του ευχόταν. Ακόμη και ο αδελφός της έμοιαζε να πετάει από την χαρά του, παρά το ότι του είχε κοστίσει μια περιουσία αυτή η εξέλιξη. “Χαλάλι τους!”, σκέφτηκε ικανοποιημένος. “Αυτή η χαρά στα πρόσωπα τους, δεν εξαγοράζεται με όλο το χρυσάφι του κόσμου!”.
Ο Αργύρης έμαθε τα νέα από τον ίδιο τον Πετρή, που φορώντας μια μάσκα οδύνης, τους ανήγγειλε το θλιβερό γεγονός. Τον αγκάλιασε με θέρμη προσπαθώντας να απαλύνει τον πόνο του. “Κουράγιο αδέλφι!”, του είπε με συντριβή. “Θα είμαι κοντά σου για ότι χρειαστείς”. Τον ευχαρίστησε για τους τύπους ο Πετρής και προφασιζόμενος την ταραχή του έφυγε βιαστικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου