Η ΑΡΧΟΝΤΟΥΛΑ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ (2η συνέχεια)

ΑΙΓΙΝΑ 1975

Κάθε χωριό στην Ελληνική επικράτεια που σέβεται τον εαυτό του, έχει τουλάχιστον ένα στοιχειωμένο σπίτι. Από αυτό τον κανόνα η Σουβάλα της Αίγινας δεν αποτελούσε εξαίρεση. Ένα παλιό πέτρινο δίπατο σπίτι με τριγωνική κεραμοσκεπή, στον παραλιακό δρόμο που οδηγεί στο εκκλησάκι της Αγίας Σωτήρας, είχε από χρόνια τη φήμη αυτή. Πολλοί ορκιζόντουσαν πως τα βράδια αν τύχαινε να περάσεις από εκεί, πράγμα σπάνιο μιας και όλοι απέφευγαν αυτή τη διαδρομή όσο μπορούσαν, άκουγες γυναικείες κραυγές και ουρλιαχτά.

Το σπίτι δεν ήταν ακατοίκητο. Τον τελευταίο καιρό έμενε εκεί η Αρχοντούλα. Τόσο αταίριαστο όνομα

για μια πάμφτωχη γρια που και μόνο η όψη της σου έφερνε τρόμο. Χωρίς ούτε ένα δόντι στο στόμα της και ντυμένη πάντα με ένα κουρελιασμένο μαύρο φόρεμα που δεν αποχωριζόταν χειμώνα- καλοκαίρι. Άλλοι έλεγαν πως ήταν το μοναδικό ρούχο που είχε, όμως κάποιες συμπονετικές γυναίκες, που υπερνικώντας τους φόβους τους, πλησίαζαν να της αφήσουν στην εξώπορτα λίγα τρόφιμα, έλεγαν πως από τις χαραμάδες της ξεχαρβαλωμένης πόρτας, έβλεπαν κρεμασμένα σε καρφιά κι άλλα ρούχα και μάλιστα σε πολύ καλή κατάσταση.

Λίγα ζαρζαβατικά φύτευε στην αυλή της, όπου διατηρούσε και δώδεκα κότες που της εξασφάλιζαν κάποια από τα απαραίτητα για επιβίωση. Τα υπόλοιπα φρόντιζαν να της τα παρέχουν κάποιοι φιλάνθρωποι γείτονες απ το υστέρημα τους, κι αυτό κρυφά γιατί η Αρχοντούλα ήταν πολύ περήφανη για να δεχθεί βοήθεια.

Οι θρύλοι γύρω από το πρόσωπο της αμέτρητοι!

Άλλοι περίεργοι κι άλλοι εξωφρενικοί.

Ένας από αυτούς τους τελευταίους ήταν πως είχε έρθει μαζί με τον Άγιο Νεκτάριο στο νησί κι ότι ήταν ξαδέλφη του. Εξόφθαλμα παράλογο καθώς ο Άγιος πέθανε το 1920 σε ηλικία 70 χρονών και όση διαφορά να είχαν λογικά θα είχε περάσει τα εκατό, πράγμα που δεν ίσχυε βέβαια.

Ένα μέρος της αλήθειας γνώριζε μόνο ο Μπάρμπα Νίκος που με το γαϊδουράκι του πουλούσε πατάτες και άλλα λαχανικά. Αυτός έλεγε πως η Αρχοντούλα ήρθε στο νησί πριν σαράντα περίπου χρόνια. Την έφερε μαζί του ένας ψαράς που την είχε βρει να περιφέρεται στο λιμάνι της Αίγινας με ένα μικρό κορίτσι στην αγκαλιά και ένα σάκο με τα υπάρχοντά της. Τις λυπήθηκε καθώς σουρούπωνε και τις πήρε σπίτι να κοιμηθούν.

Ρώτησε πως βρέθηκε στο νησί όμως η Αρχοντούλα δεν θυμόταν τίποτα πέρα απ το όνομα της.

Ίσως ούτε κι αυτό να θυμόταν αν δεν υπήρχε η φωτογραφία της που το πιστοποιούσε.

Τις κράτησε κοντά του για τέσσερα χρόνια, μέχρι το θάνατο του, φροντίζοντας τις σαν δικούς του ανθρώπους.

Δυστυχώς το κοριτσάκι έπασχε εκ γενετής από εγκεφαλική βλάβη και οι γιατροί που την πήγε ο καλός ψαράς, απέκλεισαν την πιθανότητα να γίνει κάποτε καλά.

Κάποια πράγματα τα καταλάβαινε, όμως δεν μπορούσε να μιλήσει ούτε να κάνει βασικές λειτουργίες χωρίς βοήθεια.

Μετά το θάνατο του ψαρά οι συγγενείς του έδιωξαν την Αρχοντούλα και το παιδί, καθώς σκόπευαν να πουλήσουν το σπίτι.

Έτσι βρέθηκαν στο δρόμο ζητιανεύοντας έξω από την Εκκλησία της Παναγίτσας.

Τα βράδια κούρνιαζαν όπου έβρισκαν λίγο χώρο που να τις προστατεύει από τις καιρικές συνθήκες.

Αυτό κράτησε γύρω στους έξι μήνες μέχρι που ο Μπάρμπα Νίκος που είχε κατέβει στη Χώρα για κάποιες εξετάσεις τις συμπόνεσε και τις πήρε μαζί του στη Σουβάλα.

Το εγκαταλελειμμένο σπίτι ήταν η καλύτερη λύση μιας και ο ίδιος δεν είχε δυνατότητα για κάτι περισσότερο, όντας πατέρας τριών παιδιών και με γυναίκα ασθενική, που έμεναν σε δυο παμπάλαια δωμάτια στους Αγίους.Το παλιό πηγάδι εξασφάλιζε στην Αρχοντούλα την καθαριότητα και το πλύσιμο των ρούχων. Όσο για το πόσιμο νερό αυτό της το προμήθευε ο Μπάρμπα Νίκος δυο φορές την βδομάδα, κουβαλώντας το με μπιτόνια απ την πηγή του Κουρέντη.

Στις επίμονες ερωτήσεις του αν μπορούσε να θυμηθεί κάτι απ τη ζωή της πριν φτάσει στην Αίγινα, η απάντηση της ήταν πάντα αρνητική. Λες και η μέρα που γεννήθηκε ήταν η μέρα που βρέθηκε στο νησί. Ούτε το όνομα της μικρής θυμόταν. Μικρή την έλεγε ακόμα κι όταν τα χρόνια είχαν περάσει και μόνο μικρή δε ήταν.

Ο μπάρμπα Νίκος δεν ήταν σίγουρος καν αν ήταν μητέρα της ή όχι! Και πως να είναι όταν και η ίδια δεν το ήξερε

Την ηλικία της Αρχοντούλας την αποκάλυπτε η ληξιαρχική πράξη .Σε λίγες μέρες θα έκλεινε τα εβδομήντα. Όσο για της μικρής άγνωστο, και μόνο υποθέτοντας σε ποια ηλικία την γέννησε(αν την γέννησε!), πρέπει να ήταν από σαράντα ως πενήντα περίπου.

Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα θα ανεβαίνει σε συνέχειες κάθε βδομάδα