Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
“Καλή ερώτηση! Ας πούμε πως η διαίσθηση μου μου λέει να σε εμπιστευτώ. Εξάλλου, χρειάζομαι τη βοήθεια σου”!
Η Ρηνιώ χαμογέλασε.
“Εγώ να βοηθήσω εσένα; Με ποιον τρόπο”:
“Βιάζεσαι μικρό μου και οι κουβέντες που θα σου πω, θέλουν καλό ζύγισμα”! Σταμάτησε για να ανάψει άλλο ένα από τα ατελείωτα τσιγάρα του. “Πάμε”, είπε ξαφνικά.
“Η φωτιά έπεσε και πρέπει να την απλώσω”.Καθώς άπλωνε τη φωτιά στη μεγάλη ψησταριά, άρχισε πάλι να μιλάει, μα χωρίς να την κοιτάζει αυτή την φορά. Σαν να φοβόταν το βλέμμα της όταν άκουγε την συνέχεια.
“Έχουμε έναν κοινό γνωστό. Γιαυτόν πρόκειται να μιλήσουμε”!
“Κοινό γνωστό εγώ με σένα; Θα αστειεύεσαι βέβαια! Εκτός αν εννοείς εκείνο το κατακάθι”!
“Για κατακάθι πρόκειται, μα όχι το συγκεκριμένο. Αυτός που ψάχνουμε είναι μεγάλο ψάρι”! Το μεγαλύτερο”!
“Με τρομάζεις! Νόμιζα πως ότι χειρότερο μπορούσε να μου τύχει, ήταν ο Δημήτρης”!
“Ο Δημήτρης; Αυτός μπροστά στον τύπο μας, είναι άγγελος”!
“Και τον ξέρω εγώ; εδώ στην Αθήνα”;
“Τον ξέρεις! Αυτό που δεν ξέρεις, είναι πως πρόκειται για τον μεγαλύτερο έμπορο πρέζας στην Ελλάδα. Και είναι χωριανός σου”!
“Μη μου πεις! Μήπως εννοείς..”;
“Αυτόν εννοώ Χωρίς ονόματα είναι καλύτερα”!
“Χριστέ μου!”, μουρμούρισε έκπληκτη η Ρηνιώ. “Είσαι σίγουρος”:
“Είμαι! Μεγάλη ιστορία Ρηνιώ! Σε όλα τα μεγάλα κόλπα είναι μέσα. Αλλά είναι πανέξυπνος. Αλεπού”!
“Εξακολουθώ όμως να μην καταλαβαίνω πως μπορώ εγώ να βοηθήσω”!
“Μπορείς αν θέλεις. Άνεργη είσαι, μόνη στην Αθήνα κι αυτός ψάχνει για οικονόμο”.
“Μα ξέρει πως είμαι παντρεμένη στο χωριό”!
“Σιγά το πρόβλημα! Η πρώτη ή η τελευταία είσαι που χωρίζει”;
“Δηλαδή, με θέλεις για ρουφιάνα”!
“Για συνεργάτη”, την διόρθωσε. ¨Λοιπόν”;
“Σου χρωστάω πολλά. Με έβγαλες από το βούρκο που βούλιαζα. Πως μπορώ να σου αρνηθώ”;
“Μην τα μπερδεύεις! Δεν μου χρωστάς τίποτα κι αυτό που σου ζητάω είναι επικίνδυνο. Πολύ επικίνδυνο”!
“Θα το κάνω!”, του είπε αποφασιστικά. “Είδα που μπορεί να οδηγήσουν τα ναρκωτικά! Αν σωθεί έστω και ένα παιδί, θα το κάνω”!
“Μπράβο κούκλα μου”, χαμογέλασε ο Αντώνης και την αγκάλιασε τρυφερά. “Τις λεπτομέρειες τις κουβεντιάζουμε άλλη ώρα που θα είμαστε μόνοι.”, συμπλήρωσε, καθώς είδε τον γαμπρό του να πλησιάζει. “Εξάλλου, πρέπει να βάλουμε πάνω κι αυτό το έρημο το αρνί”!
ΚΑΛΛΙΟΠΗ
Η Καλλιόπη ξύπνησε νωρίς εκείνο το πρωινό της Πασχαλιάς. Σπάνια σηκωνόταν τόσο πρωί, και πάντως όχι από μόνη της. Όμως τούτη τη νύχτα, δεν κοιμήθηκε σχεδόν καθόλου. Στα αυτιά της αντηχούσαν ακόμη τα λόγια της μάνας της και την έκαιγαν σαν πυρωμένα σίδερα. “Πουτάνα θα γίνεις παλιοθήλυκο! Χειρότερη κι από την παπαδοπούλα! Ένα τσουλί, που θα σε δείχνουν με το δάχτυλο”! Και ο πατέρας της, δεν πήρε το μέρος της όπως άλλες φορές. Δεν την έβρισε, δεν της αγριομίλησε, μα στα μάτια του, διέκρινε τόση πίκρα και απογοήτευση, που ήταν χειρότερες από τις βρισιές της Αγγελικής!
Νηστικοί κοιμήθηκαν Πασχαλιάτικα, άμα ξεθύμανε λίγο η οργή της μάνας. Ο Σαράντης, φούσκωνε και ξεφούσκωνε όλη νύχτα. Κανείς τους δεν καλοκοιμήθηκε. Αλλά και τις λίγες στιγμές, που έκλεινε ο ύπνος τα μάτια της, εφιάλτες έρχονταν να τον ταράξουν. Εφιάλτες από αυτούς, που σε κάνουν να ξυπνάς, λουσμένος στον ιδρώτα. “Γιατί γαμώτο!”, αναρωτήθηκε. “Τόσο κακό είναι που είμαι όμορφη”; Βέβαια βαθιά μέσα της ήξερε πως δεν ήταν αυτό το κακό, αλλά το ότι χρησιμοποιούσε την ομορφιά της για να προκαλεί. Ούτε ακριβώς αυτό, γιατί όλοι οι άνθρωποι θέλουν να αρέσουν και να τους αγαπούν. Ήταν που αυτή η συνήθεια της έγινε αυτοσκοπός! Η μόνη της φιλοδοξία. Ήθελε να προκαλεί τους άντρες, να τους ερεθίζει, να σέρνονται στα πόδια της! Τους δινόταν δίχως να αισθάνεται την παραμικρή ευχαρίστηση. Μια άλλη ηδονή, χίλιες φορές πιο δυνατή, την πλημμύριζε, κάθε φορά που την ποθούσαν. Κάθε φορά, που τους ένιωθε να σπαρταράνε πάνω της, και να βυθίζονται στην λαγνεία, που μόνο αυτή μπορούσε να τους προσφέρει. Κι ύστερα έφευγε! Πάντα έφευγε. Δεύτερη φορά δεν υπήρξε ποτέ και για κανέναν. Ήθελε αυτή η ανάμνηση της υπέρτατης απόλαυσης, να τους μείνει για πάντα. Δεν έκανε ότι έκανε ούτε από αγάπη, ούτε γιατί την ευχαριστούσε. Μια διαστροφή ήταν, ένα κατρακύλισμα στα κατώτερα της ένστικτα, που δεν μπορούσε ή ακόμα χειρότερα, δεν ήθελε να σταματήσει!
Όλα άρχισαν πριν δυό χρόνια. Ήταν λίγο παραπάνω από τα δεκατέσσερα. Ο καθηγητής τους της γυμναστικής, δεν έκρυβε τη συμπάθεια του γι αυτήν. Παρακολουθούσε με μάτια που έκαιγαν το άγουρο κορμί της, καθώς το ιδρωμένο της μπλουζάκι κολλούσε στο στήθος της. Ήξερε πως θα γίνει. Το φοβόταν και το ευχόταν ταυτόχρονα! Και έγινε. Βιαστικά και άγαρμπα μέσα στις τουαλέτες του σχολείου. Ούτε να πονέσει δεν πρόλαβε, έτσι γρήγορα που τελείωσαν όλα! Επιχείρησε κι άλλες φορές αλλά του έκοψε το βήχα. Έκτοτε πέρασαν πολλοί από το κρεβάτι της. Συμμαθητές, γνωστοί, συγγενείς! Ναι και με συγγενείς πήγε! Τον θείο, της μάνας τον αδερφό, ξαδέρφια. Δεν είχε ενδοιασμούς και προκαταλήψεις. Γι αυτήν όλοι οι άντρες ήταν το ίδιο. Οι ψυχολόγοι θα το έλεγαν ψύχωση από την τραυματική εμπειρία της πρώτης φοράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου