Και συ τέκνον Τζόρνταν;(ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ (8η συνέχεια)

Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο

Τα ρούχα κολλούσαν πάνω του αν και δεν είχε τόση ζέστη. Έτσι αν και δεν το είχε σκοπό αρχικά, ξεκίνησε για το σπίτι.

Λίγα τετράγωνα πριν φτάσει, κτύπησε το κινητό του. Ο αριθμός του ήταν άγνωστος και η πρώτη του σκέψη ήταν να αγνοήσει την κλήση. Η έμφυτη περιέργεια του όμως κέρδισε το στοίχημα. Μια μουσική ήταν η απάντηση στο “Εμπρός” του. “Διαφημιστικές μαλακίες!”, μονολόγησε και έκλεισε το τηλέφωνο. Σε λίγα δευτερόλεπτα το κινητό κτύπησε και πάλι. Ο ίδιος αριθμός και αυτή τη φορά τον απέρριψε χωρίς δεύτερη σκέψη

Βρήκε θέση σχεδόν μπροστά στην πολυκατοικία του, πράγμα πολύ περίεργο και ασυνήθιστο για τέτοια ώρα. Κλείδωσε, έβαλε τον συναγερμό και

μπήκε στην είσοδο, όταν ξανάκουσε τον ήχο του κινητού. “Στο διάολο μαλάκες!”, μουρμούρισε. “Τέτοια γαϊδουρινή υπομονή!” Αυτή τη φορά αποφάσισε να τους αφήσει να του πουν τον λόγο που τον ενοχλούν και να τους κατσαδιάσει αναλόγως. Ακούστηκε για λίγα δευτερόλεπτα η ίδια μουσική και αμέσως μετά μια εκνευριστική γυναικεία φωνή.

“Ο κύριος Ιορδάνης Παπαποστόλου;”, ρώτησε στριφνά.

“ Μάλιστα” απάντησε με τον ίδιο τόνο.

“ Η σύζυγος σας είχε ένα ατύχημα και βρίσκεται στο Κρατικό της Νίκαιας. Βρήκαμε το τηλέφωνο σας στις επαφές του κινητού της”, τον ενημέρωσε ψυχρά.

Κρύος ιδρώτας τον έλουσε.

“Πως είναι;” κατάφερε να ψελλίσει. “Είναι σοβαρά;”.

Δεν πήρε απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημα του. Η άγνωστη γυναίκα είχε κλείσει το τηλέφωνο ή κόπηκε η γραμμή για κάποιο λόγο. Κάλεσε αμέσως πίσω τον αριθμό, όμως έδειχνε απασχολημένος.

Μπήκε βιαστικά στο αυτοκίνητο και έφυγε σαν τρελός για το νοσοκομείο. Σε δέκα λεπτά πάρκαρε μπροστά στα επείγοντα. Ένας ευγενικός σεκιουριτάς τον παρακάλεσε να μην το αφήσει εκεί, γιατί εμπόδιζε την είσοδο των ασθενοφόρων. Τον διαολόστειλε από μέσα του, όμως αναγνώρισε το δίκιο του και πάρκαρε αρκετά πιο κάτω. Τρέχοντας μπήκε στα επείγοντα και πλησίασε τις πληροφορίες, παραμερίζοντας άγαρμπα ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που στέκονταν μπροστά του.

Η υπάλληλος κοίταξε τις εισαγωγές, αλλά δεν βρήκε το όνομα που της έδωσε.

“Κάποιο λάθος θα έγινε”, του απάντησε. “Ίσως σας είπαν σε άλλο νοσοκομείο που εφημερεύει.

“Όχι, στο Κρατικό της Νίκαιας μου είπαν. Είμαι σίγουρος!”.

Η υπάλληλος σήκωσε τους ώμους.

“ Πάντως εδώ δεν ήρθε καμία με αυτό το όνομα, ούτε έχουμε κάποια αγνώστων στοιχείων!”

Σαν χαμένος βγήκε στο προαύλιο και αναθεμάτισε το μυαλό του που δεν έκανε εξ αρχής το αυτονόητο: Να καλέσει την ίδια τη Δήμητρα. Με τεράστια ανακούφιση άκουσε τη φωνή της να τον διαβεβαιώνει πως είναι μια χαρά και ποτέ δεν είχε κάποιο συμβάν.

“Ποιος πούστης μου έκανε τέτοια μακάβρια φάρσα;”, αναρωτήθηκε οργισμένος. Ευτυχώς είχε τον αριθμό, γιατί ο ηλίθιος δεν είχε την πρόνοια να πάρει με απόκρυψη. Τηλεφώνησε σε μια φίλη που δούλευε στον συγκεκριμένο πάροχο τηλεφωνίας και πάντα τον εξυπηρετούσε σε ανάλογες περιπτώσεις, αν και κάτι τέτοιο ήταν παράνομο. Όταν άκουσε το όνομα του κατόχου, λίγο έλειψε να λιγοθυμήσει. Ο αριθμός ανήκε στον Δάσκαλο!