ΕΤΣΙ ΝΑ ΠΛΕΩ
Έτσι να πλέω, μέσα σ’ ήρεμα νερά,
με έναν έρωτα θεό, καραβοκύρη,
μ’ όρτσα πανιά στα ξάρτια, κι άλμπουρα γερά,
κι ένα Μαΐστρο απαλό, να μας ξεσύρει.
Νύχτα ν’ ακούω, το θλιμμένο το σκοπό,
που η άγια θάλασσα, γλυκά θα ψιθυρίζει.
Στην αγκαλιά να με κρατάει το «σ’ αγαπώ»,
μαζί του σ’ όνειρα τρελά, να μ’ αρμενίζει.
(Ρ)
Πάντα να φεύγω, έτσι ονειρεύομαι,
ν’ αφήνω πίσω, κάθε τι που με πληγώνει.
Με την πυξίδα του ονείρου, να πορεύομαι,
κι η κάθε μέρα, σ’ άλλη γη να ξημερώνει.
Φωτιές ν’ ανάβει, το ηλιοβασίλεμα,
στων οριζόντων τη γραμμή, την χρυσαφένια,
αλήτες γλάρους, να’ χω φίλους, στο ταξίδεμα,
και μιάν αγάπη, μόνη ανάγκη μου και έννοια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου