Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
Είχε καιρό να περπατήσει στο κέντρο και η Αθήνα χωρίς πολύ κίνηση έμοιαζε πανέμορφη. Στο καφενείο “ΝΕΟΝ”, κάθισε για έναν καφέ. Πάντα υπήρξε το αγαπημένο του στέκι, όταν βρισκόταν στο κέντρο. Στο τραπεζάκι κάποιος είχε αφήσει την “ΑΚΡΟΠΟΛΗ”, και την πήρε να ρίξει μια ματιά. Όχι στις ειδήσεις, αυτές τις ήξερε από πρώτο χέρι και άλλωστε ήταν τόσο λογοκριμένες, που μόνο ειδήσεις δεν ήταν. Τις διαφημίσεις χάζευε και τις μικρές αγγελίες.
Την προσοχή του τράβηξε μια αγγελία μεγάλης κατασκευαστικής εταιρίας, που ζητούσε οδηγούς φορτηγών. Έτυχε να γνωρίζει το ένα από τα δύο αδέλφια που είχαν την πλειοψηφία των μετοχών. Από οικογένεια παλιών αριστερών είχε τεθεί υπό παρακολούθηση, που είχε αναλάβει ο ίδιος πριν λίγους μήνες, χωρίς να προκύψει κάτι εις βάρος του. Απόρησε με την αγγελία γιατί οι κακές τους σχέσεις με το καθεστώς τους είχαν πετάξει έξω από δημόσια έργα,
Ήταν βέβαια η εποχή της μεγάλης οικοδομικής δραστηριότητας στην Αττική και αυτό μάλλον δικαιολογούσε αυτή τη ζήτηση. Η διαίσθηση του έλεγε πως κάτι καλό θα έβγαινε αν έπιανε δουλειά εκεί. Όχι για τα λεφτά, που θα ήταν ψίχουλα, αλλά του μπήκε στο μυαλό πως θα ανοιγόταν ένας δρόμος προς την καταξίωση. Τίποτα συγκεκριμένο δεν είχε, εκτός από καλό προαίσθημα. Ο τύπος που παρακολουθούσε ήταν εργένης, και ο αδελφός του παντρεμένος με μια γυναίκα είκοσι χρόνια νεώτερη. Παιδιά δεν είχαν, άρα ούτε άμεσους κληρονόμους.Κατείχαν από το 45% των μετοχών της εταιρίας, με το υπόλοιπο 10% να βρίσκεται στα χέρια μικρομετόχων.
Το αποφάσισε! Θα πήγαινε πρωί πρωί και αν τον προσελάμβαναν, θα κατέστρωνε τότε το σχέδιο του.
Τα δυο αδέλφια τον συμπάθησαν με την πρώτη ματιά. Το όμορφο παρουσιαστικό του, έπαιξε ασφαλώς το ρόλο του. Από την επόμενη ημέρα ανήκε στο προσωπικό τους. Και σε πολύ καλύτερη θέση από ότι περίμενε! Του ανέθεσαν τις επαφές με υποψήφιους αγοραστές, πριν τους δουν οι ίδιοι. Η πρώτη εντύπωση είναι μεγάλη υπόθεση, και ο Πετρής διέθετε όλα τα προσόντα να πείθει τους αναποφάσιστους.
Δεν διαψεύστηκαν στις προσδοκίες τους! Αποδείχθηκε πως ο Πετρής ήταν γεννημένος για δημόσιες σχέσεις. Σιγά σιγά κέρδισε την απόλυτη εμπιστοσύνη τους, και αυτή ήταν η πρώτη φορά που το κατάφερνε με τη δουλειά του και όχι με άλλους τρόπους!
“Ένα τέτοιο γιό σαν και σένα να είχα και τι στον κόσμο”!, του είπε ένα μεσημέρι ο Αλέξης, ο μικρότερος από τα αδέλφια. “Βλέπεις όμως δεν τα έχουμε όλα στη ζωή”! Πήρε θάρρος ο Πετρής με την ολοφάνερη εύνοια στο πρόσωπο του και έβαλε μπροστά το πρώτο μέρος του σχεδίου του. “Μακάρι και εγώ να είχα έναν πατέρα σαν και σας!”, κολάκεψε τον εργοδότη του. “Ξέρετε δεν βρήκα τίποτα έτοιμο στη ζωή μου. Μόλις πρόσφατα μου χαμογέλασε λίγο η τύχη! Αν μπορείς βέβαια να πεις τύχη τον θάνατο αγαπημένου σου προσώπου! Ο παππούς μου πέθανε και μου άφησε ένα αρκετά μεγάλο ποσό, αλλά είμαι τόσο άπειρος στα οικονομικά, που φοβάμαι πως θα εξανεμιστούν σε σύντομο χρονικό διάστημα”.
Ο Αλέξης τον κοίταξε σκεφτικός. “Για τι ποσόν μιλάμε”, τον ρώτησε. “Γύρω στις διακόσιες χιλιάδες δραχμές. Ίσως και λίγο παραπάνω”.
“Δεν είναι και τόσο μεγάλο το ποσό. Ίσως να αγόραζες ένα μικρό διαμέρισμα;”.
“Έλεγα για κάποια πιο αποδοτική επένδυση”, αντέτεινε.
“Αυτές οι δουλειές για να αποδώσουν Πετρή, χρειάζονται μεγάλα κεφάλαια. Να φανταστείς το 1% των μετοχών της εταιρίας μας, κοστίζει περίπου το κομπόδεμα σου. Και η απόδοση; Λιγότερη από το ενοίκιο που θα εισέπραττες από το διαμέρισμα που σου είπα”!
Με ζωγραφισμένη την απογοήτευση στο πρόσωπο του, τον ευχαρίστησε για τις συμβουλές, και έφυγε προβληματισμένος. Έπρεπε πάσι θυσία να εντοπίσει τις υπόλοιπες λίρες. Μόνο που δεν ήξερε που να ψάξει! Στην αρχή σκέφτηκε να ρωτήσει τον Άρη. Τι να του πει όμως; Πως ξαφνικά ενδιαφέρεται για την ιστορία και τους ληστές. Θα τον περνούσε για τρελό και με το δίκιο του.
Η εκτέλεση του Βασίλη Λυμπέρη το χάραμα της 25ης Αυγούστου, η τελευταία που έγινε στην Ελλάδα πριν καταργηθεί η θανατική ποινή, του έδωσε την ευκαιρία να κουβεντιάσει με τον Άρη το θέμα.
“Σκληρό πράγμα να ξέρεις πότε και πως θα πεθάνεις!”, του είπε ενώ έπιναν τον καφέ τους. “Έστω κι αν είσαι ο χειρότερος εγκληματίας. Έτσι δεν είναι;”
“Δύσκολο να πάρεις θέση. Αξίζει σίγουρα μια σκληρή τιμωρία για τέτοιους εγκληματίες που σκοτώνουν εν ψυχρώ τα παιδιά, και τη γυναίκα τους με τέτοιο φρικτό τρόπο, Όμως από την άλλη, υπάρχει η άποψη πως και ο νόμος γίνεται το ίδιο εγκληματίας!”
Κουβέντα στην κουβέντα ο Πετρής οδήγησε τη συζήτηση εκεί που τον ενδιέφερε.
“Κάποτε είχα διαβάσει για έναν ληστή που του έκοψαν το κεφάλι. Δεν θυμάμαι αν ήταν εκτέλεση ή κάτι άλλο!”
Ο Άρης χαμογέλασε με την άγνοια του.
“Μάλλον εννοείς τον λήσταρχο Νταβέλη. Όχι δεν εκτελέστηκε. Σε μονομαχία σκότωσε έναν υπολοχαγό της χωροφυλακής, τον Γιάννη Μέγα, ο οποίος παλιά υπήρξε υπαρχηγός της συμμορίας του. Όμως τον πυροβόλησε ένας άλλος χωροφύλακας, τον σκότωσε και ύστερα του έκοψε το κεφάλι. Για αρκετές ημέρες το κεφάλι του Νταβέλη καρφωμένο σε ένα κοντάρι στήθηκε στην Πλατεία Συντάγματος σε κοινή θέα. Στην Πεντέλη υπάρχει η περίφημη σπηλιά που όπως λέγεται του χρησίμευε ως κρησφύγετο”.
Αυτό ήταν! Η σπηλιά πρέπει να ήταν η κρυψώνα αν και όπως φάνηκε ο γρίφος δεν ήταν και τόσο δύσκολος για κάποιον που ήξερε λίγο την ιστορία της Αθήνας. Άρα ο γερο Δήμος δεν είχε κρύψει καλά το μυστικό του. Εκτός αν υπήρχε και κάτι άλλο. “Όπως και να έχει πρέπει να πάω και να ψάξω”, σκέφτηκε με την ελπίδα να είναι αυτή η σωστή τοποθεσία.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου