Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
Τέλος πάντων σιγά σιγά μεγάλωσα, με τις όποιες δυσκολίες έβαζε ο δύστροπος χαρακτήρας μου.
Μαζί μου μεγάλωνε και ο ανδρισμός μου, ξέρετε τώρα μην μπούμε σε λεπτομέρειες!
Αν και πάντα είχα το φόβο πως ήταν μικρότερος από τις προσδοκίες των γυναικών. Ευτυχώς ποτέ καμία δεν το αντιμετώπισε ως πρόβλημα ή τουλάχιστον δεν μου το είπε.
Και έτσι καμάρωνα σαν γύφτικο σκερπάνι, ώσπου βρέθηκα στο ντους με ένα παλικάρι από τη Γκάνα
Απελπίστηκα σε βαθμό κατάθλιψης! Δυο φορές και βάλε το δικό μου μικρομεσαίο!
Δόξα τω Θεώ που ήταν στρέητ και δεν χρειάστηκε να πάθω τα χειρότερα!
Είχα φτάσει πια τα δώδεκα και από το Σεπτέμβρη θα πήγαινα Γυμνάσιο.
Επιτέλους, θα αποχωριζόμουν τα κοντά παντελονάκια με τις ηλίθιες τιράντες! Κοτζάμ άντρας πια διάολε!
Έλα όμως που ούτε εκεί ήταν καλύτερα τα πράγματα.
Μαθημένος αλλιώς, σε πιο ελεύθερες καταστάσεις, τρόμαξα να συνηθίσω τις μεγάλες αλλαγές.
Να συνηθίσω καινούργιους καθηγητές, κάθε ώρα και άλλον, και ο ένας χειρότερος από τον άλλο.
Μαθηματικός που πήδαγε την Αγγλικού, γεροντοκόρη μουσικού, πάνω από εξήντα χρονών να προσπαθεί να μας βάλει στον κόσμο της, χωρίς βέβαια κανένα αποτέλεσμα.
Το μόνο καλό πως ήταν μικτό, δηλαδή λίγο μπανιστήρι ποτέ δεν μας έλειπε!
Αυτό το τελευταίο το πλήρωσα με δυο μέρες αποβολής, αν και ποτέ δεν κατάλαβα τι χειρότερο έκανα από τους ξελιγωμένους καθηγητές που αλληθώριζαν κάθε φορά που ένα κοριτσάκι έσκυβε!
Εν τω μεταξύ διάφορα περίεργα συνέβαιναν στο μικρόκοσμό μου. Η μάνα έστειλε το μεγαλύτερο αδελφό μου για ψωμί στο φούρνο. Γυρνώντας ένα βανάκι τον κτύπησε και τα ψωμιά σκορπίστηκαν στον δρόμο.
Οι υστερικές φωνές της θείας μου από το μπαλκόνι, μας έκαναν να πιστέψουμε πως τα ψωμιά, ήταν τα χέρια και τα πόδια του αδελφού μου!
Ευτυχώς δεν ήταν! Τη σκαπούλαρε με ένα σαρίκι από γάζες και μια διάσειση που γι αυτόν φαινόταν σοβαρή, αλλά για εμάς ους υπόλοιπους αρκοντως διασκεδαστική!
Με αυτά και αυτά ο αδελφός μου συνήλθε κάπως αν και ποτέ δεν πίστεψα πως συνήλθε εντελώς!
Ελπίζω βέβαια να μην το διαβάσει ποτέ αυτό!
Είχαμε τότε( δεκαετία του 60)ένα μικρό κοτέτσι στο πίσω μέρος της αυλής(Ναι κοτέτσι στην οδό Ταξιαρχών!), και ένα περιστεριώνα στην ταράτσα που ο μεγάλος αδελφός διατηρούσε περιστέρια.
Πλησίαζε Πάσχα, Μεγάλη Τρίτη νομίζω.
Ο νονός του αδελφού μου, χασάπης στο επάγγελμα, έφερε δώρο ένα αρνί.
Ζωντανό!
Ο μακαρίτης ο πατέρας το έφερε στην αυλή και φυσικά έγινε χαμός, ποιος θα το ταΐσει και ποιος θα παίξει μαζί του.
Έλα όμως που ήρθε η ώρα να το σφάξουμε για την Κυριακή του Πάσχα!
Ο πατέρας αποφάσισε να το κάνει μόνος του!
Πήρε ένα μαχαίρι και προσπαθούσε, μάταια. Ούτε που το γρατζούνισε καν.
Ο καημένος φοβόταν πιο πολύ κι από το αρνί!
Την αγωνιώδη προσπάθεια του παρακολουθούσε ο τεράστιος κόκορας μας, χωρίς να τον αντιληφθούμε.
Ξάφνου δίνει ένα σάλτο πάνω στην πλάτη του πατέρα, που έπεσε μαζί με το αρνί μπρούμυτα, ενώ ο κόκορας εξακολουθούσε να τον τσιμπάει.
Μετά από αυτό, το δύσκολο έργο ανέλαβε ο γείτονας μας ο κυρ Νίκος ο μανάβης, που το κατείχε το άθλημα!
Το τι κλάμα έπεσε εκείνη την ημέρα, αλλά και αρκετές αργότερα, για το θάνατο του αρνιού από όλους μας δεν περιγράφεται!
Ήταν ίσως το μοναδικό Πάσχα που κανένα από τα παιδιά δεν έφαγε κρέας, παρ΄όλη τη νηστεία των 50 ημερών!
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου