ΘΑΛΑΣΣΙΝΕΣ ΑΓΑΠΕΣ
Καρπίζουν οι αγάπες, στις ξερολιθιές,
μικρές νεράιδες κόβουν, φτιάχνουν αρμαθιές.
Ο ήλιος τις μεστώνει, και η θάλασσα,
στην αγκαλιά τις κλείνει, η Παντάνασσα.
Μελτέμια τις δροσίζουν, Αυγουστιάτικα,
και πρωινά τις λούζουν, Κυριακάτικα.
Στον ίσκιο τους τις κρύβουν, αγριόκρινα,
Μάηδες τις στολίζουν, μe άνθια κόκκινα.
Τις νύχτες ξεθαρρεύουν, κι αλητεύουνε,
κι άμα τις συναντήσεις, σε μαγεύουνε.
Κλέβουν τις αναμνήσεις, και σ’ ορίζουνε,
παίρνουνε τα πανιά σου, κι αρμενίζουνε.
Θεέ μου, συγχώρεσε με, τό’παθα κι εγώ,
Χίλιες μετάνοιες κάνω, βόηθα με να βγώ.
Το λογισμό μου καίνε, και ζαλίζομαι,
Στο μπόι μου λαμπάδα, σου ορκίζομαι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου