ΜΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΤΙ ΟΝΕΙΡΑ

ΜΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΤΙ ΟΝΕΙΡΑ

Ξόρκισα τις αγάπες, τις χαμένες,

ισόβια να μείνουν, φυλακή.

Εκεί να ζήσουν, καταδικασμένες,

στης λησμονιάς, το σκοτεινό κελί.

Στέγνωσα και το τελευταίο δάκρυ,

τελειώσαν, επί τέλους οι βροχές.

Τις αναμνήσεις, πέταξα στην άκρη,

και πίστεψα πως έσβησε, το χθες.

Σε μια μικρή γωνιά του νου, κλεισμένες,

εικόνες ξεχασμένες, μακρινές.

Ενθύμια από αγάπες, περασμένες,

που νόμιζα πως ειν’ αληθινές.

Τις άσχημες στιγμές, άφησα πίσω,

το παρελθόν προσπέρασα, δειλά.

Καινούργιες εμπειρίες, για να ζήσω,

και πίστεψα, πως είμαι πια καλά.

(Ρ)

Μα έρχονται κάτι όνειρα, απρόσκλητοι επισκέπτες,

τις νύχτες σημαδεύουνε, με θύμησες παλιές.

Με χρόνια, που ληστέψανε, οι έρωτες οι κλέφτες,

και μέρες που φυλάκισαν, ψεύτικες αγκαλιές.