Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
Με ήσυχη τη συνείδηση αφού το παιδί θα έκανε επιτέλους παρέα με τους δικούς του ανθρώπους, ξαναγύρισε στη Σουβάλα αποφασισμένος να συναντήσει το μπάρμπα Νίκο. Αν και πίστευε πως θα δυσκολευτεί τελικά τα πράγματα εξελίχτηκαν πολύ ευνοϊκά. Τον βρήκε να πουλά την πραμάτεια του μπροστά στην ταβέρνα του Κουμπούρα.
«Καλή σου μέρα Νικόλα», τον χαιρέτησε. «Έχεις λίγο χρόνο να μιλήσουμε
Είχε δεν είχε αναγκάστηκε να συμμορφωθεί. Η απόφαση του ήταν να μην πει τίποτα σε σχέση με την Αρχοντούλα. Θα προσποιούταν τον ανίδεο και όπου βγει. Του είπε ότι της έφτιαξε σούπα και μόλις έφαγε, την άφησε και γύρισε σπίτι. Από εκεί και πέρα δεν ήξερε τίποτα, και περί της εξαφάνισης από τον ίδιο το άκουγε.
«Που είναι η κόρη της;» τον ρώτησε επιτακτικά. «Μη μου πεις πάλι τις ίδιες μαλακίες γιατί θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα!
«Δεν έχω ιδέα», απάντησε με τα μάτια κατεβασμένα. «Ελπίζω μόνο να είναι καλά».
Ο Μάνος αποφάσισε να τον πιέσει περισσότερο. Ήξερε πως του έλεγε ψέματα αλλά έπρεπε να μάθει το λόγο.
«Πολύ καλά! Τότε πρέπει να πάω στην αστυνομία να δηλώσω την εξαφάνιση».
«Όχι να σε χαρώ!», φώναξε τρομοκρατημένος. «Είναι μια χαρά, στο ορκίζομαι στη ζωή των παιδιών μου! Είναι στα καλύτερα χέρια, πίστεψε με!».
Κατάλαβε πως δεν υπήρχε περίπτωση να του πει περισσότερα. Ήταν πιστός στην Αρχοντούλα και τίποτα δεν θα τον έκανε να προδώσει τα μυστικά της. «Τουλάχιστον πες μου είναι εδώ στην Αίγινα η μικρή;».
Ο μπάρμπα Νίκος έγνεψε καταφατικά και ο Μάνος δεν επέμενε. Ήταν σίγουρος πως του έλεγε την αλήθεια αν και θα ήθελε να το διαπιστώσει και ο ίδιος. Ήξερε όμως πως δεν υπήρχε περίπτωση να μάθει κάτι παραπάνω.
«Γιατί έφυγε η Αρχοντούλα έτσι ξαφνικά;», τον ρώτησε αλλάζοντας θέμα.
«Αυτό θα ήθελα να το μάθω κι εγώ!», του απάντησε φανερά απορημένος. «Με το που έφυγες απ το σπίτι, σα να την τσίμπησε μύγα, άρχισε να μαζεύει τα πράγματα της και αφού μου εμπιστεύτηκε τη μικρή, έφυγε. Όσες προσπάθειες κι αν έκανα να την μεταπείσω δεν είχαν αποτέλεσμα.».
Φάνηκε σαν να μην έχει να πει κάτι άλλο, όμως μετά από λίγες στιγμές σιωπής ξανάρχισε να μιλάει λες και κάτι ήθελε να βγάλει από μέσα του.
«Δεν ξέρω αν έχει σχέση γιατρέ, αλλά τελευταία έβλεπε πολλούς εφιάλτες. Πάντα έβλεπε κακά όνειρα, αλλά τον τελευταίο καιρό είχαν πυκνώσει. Μάλιστα αυτό που είδε πριν λίγες μέρες μου το έλεγε και το ξανάλεγε συνέχεια, σαν να περίμενε από μένα να το ερμηνεύσω. Σταμάτησε πάλι για λίγο έστριψε τσιγάρο το άναψε και συνέχισε. «Όμως που να ξέρω ο ταλαίπωρος από όνειρα; Και μάλιστα όνειρα που δεν έχουν λογική; Άκου εσύ το όνειρο μήπως σαν μορφωμένος που είσαι καταλάβεις κάτι παραπάνω. Βρισκόταν λέει σε μια εκκλησία που δεν ήξερε ποια είναι. Μια βάφτιση γινόταν και αυτή κρατούσε ένα αγοράκι γυμνό στα χέρια της. Τώρα νονά του ήταν δεν μπορούσε να ξεκαθαρίσει. Ξαφνικά μια άγνωστη γυναίκα της το άρπαξε και το πέταξε με ορμή μέσα στην κολυμπήθρα. Το καημένο έκανε απεγνωσμένες προσπάθειες να κρατήσει το κεφαλάκι του έξω απ το νερό και κανείς από τους παρευρισκόμενους δεν έκανε κάτι να το βοηθήσει Μόνο εκείνη έτρεξε να το σώσει, αλλά ένα δυνατό χαστούκι την έκανε να παραπατήσει και ταυτόχρονα ξύπνησε!».
Ο Μάνος απόμεινε συλλογισμένος με αυτά που άκουσε. Ψυχολόγος ή ψυχίατρος δεν ήταν για να βγάλει κάποιο συμπέρασμα, όμως κάτι του φαινόταν παράδοξο. Αν το όνειρο είχε να κάνει με ανάμνηση θα πρέπει το μωρό να ήταν κορίτσι. Το δικό της κορίτσι. Κι αν δεν ήταν ανάμνηση, τι μπορεί να ήταν;
«Άλλα όνειρα σου περιέγραψε;», ρώτησε το Νικόλα.
«Πολλά!, αλλά κανένα τόσο παραστατικά και επίμονα! Άλλες φορές έβλεπε δωμάτια νοσοκομείου, χωρίς να είναι σε θέση να περιγράψει ποιος βρισκόταν στο κρεβάτι του πόνου, άλλες ένα πανέμορφο κήπο με σιντριβάνια και πολλά φυτά, κι άλλες ένα όμορφο παλληκάρι που μόλις το πλησίαζε εξαφανιζόταν. Πάντα όπως μου είπε ξυπνούσε με ένα κενό μέσα της. Την τρόμαζαν τα όνειρα, όμως όχι όλα. Μερικά έκλεινε τα μάτια επίτηδες, μήπως τα ξαναδεί!».
«Προφανώς κάτι είχε αρχίσει να θυμάται», αποφάνθηκε ο Μάνος χωρίς να είναι και απόλυτα σίγουρος. «Όμως αυτό το όνειρο με τη βάφτιση με μπερδεύει! Αυτό λογικά δεν μπορεί να είναι ανάμνηση!».
«Αυτό είπα και εγώ.», απάντησε ο Νικόλας. «Ποτέ δεν ανέφερε κάποιο αγόρι που να είχε σχέση μαζί του. Αλλά τι να πούμε, μυαλό είναι αυτό και φτιάχνει ότι εικόνες θέλει!».
«Κάτι τελευταίο και θα φύγω», είπε ο Μάνος καθώς δυο παραθερίστριες πλησίαζαν για να ψωνίσουν. «Ειλικρινά θα μου απαντήσεις. Ξέρεις που μπορεί να πήγε;».
«Όχι μα τον Άγιο Νεκτάριο γιατρέ! Αν ήξερα θα τα παρατούσα όλα και θα έτρεχα να τη βρω και να τη φέρω πίσω!
Η απόγνωση στο βλέμμα του έδειχνε πως λέει την αλήθεια και έτσι ο Μάνος βρέθηκε πάλι σε αδιέξοδο. Τον χαιρέτησε θερμά και μπήκε στο αυτοκίνητο. «Αν μάθεις κάτι τηλεφώνησε μου», του φώναξε. «Τρεις μέρες ακόμα θα είμαι εδώ».
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου