Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
“Περάσαμε στην επίθεση νεαρέ. Λίγο βιαστικό δεν βρίσκεις;”. Και με αυτή την επισήμανση σηκώθηκε και πήγε να καθίσει δίπλα στον άντρα της, αφού πρώτα του χάρισε ένα γλυκό χαμόγελο.
Λίγο μετά τις μία το μεγάλο τραπέζι στρώθηκε με την πράσινη τσόχα, για την καθιερωμένη πόκα. Ο Πετρής αρνήθηκε ευγενικά να συμμετέχει στο παιχνίδι, παρόλο που δεν θα τον χαλούσε να αυξήσει την περιουσία του κατά μερικά χιλιάρικα. Όπως τους έκοβε, ήταν εύκολα θύματα για να τους μαδήσει κανονικά. Έπρεπε όμως να δείξει χαρακτήρα στα αφεντικά του, και εξάλλου προτεραιότητα είχε το πλησίασμα της Βασιλικής. Από αυτή την προσέγγιση εξαρτιόταν το μέλλον του.
Είχε ήδη μετανιώσει για το άγαρμπο πέσιμο που της έκανε και έψαχνε τρόπους να επανορθώσει. Την βρήκε να κάθεται με τρεις άλλες κυρίες στο μεγάλο καθιστικό.
“Πηγαίνω λίγο έξω να πάρω καθαρό αέρα.”, τους είπε πλησιάζοντας. “Και εγώ καπνίζω, αλλά οι κύριοι μέσα είναι πραγματικά φουγάρα!”.
Γέλασαν όλες με τη σωστή διαπίστωση και κούνησαν επιδοκιμαστικά το κεφάλι.
Πριν βγει στο φωταγωγημένο κήπο πέρασε από το μπαρ και ζήτησε ένα διπλό ουίσκι.
“Βαριέστε ε;”, τον ρώτησε ο συνομήλικος του περίπου σερβιτόρος. “Και με το δίκιο σας! Σίγουρα υπάρχουν πιο ενδιαφέροντα πράγματα να κάνει κανείς, μια τέτοια βραδιά!”.
“Κάπως έτσι”, συμφώνησε και παίρνοντας το ποτό βγήκε στο εξωτερικό καθιστικό.
Κάθισε αναπαυτικά στην άνετη πολυθρόνα και έβγαλε να στρίψει τσιγάρο. Πειραγμένο βέβαια!
Το κρύο ήταν αισθητό, αν και ο ουρανός ήταν ξάστερος, τον Πετρή όμως δεν τον ενοχλούσε καθόλου. Με την ζέστη είχε πρόβλημα, γιατί ίδρωνε υπερβολικά και ήταν πολύ άσχημη η εικόνα του με τα μουσκεμένα πουκάμισα.
Η Βασιλική τον πλησίασε ελαφρά ζαλισμένη από τα δυο ποτήρια σαμπάνιας που είχε ήδη πιει. Κάθισε στη διπλανή πολυθρόνα, έβαλε ένα τσιγάρο στην μακρυά πίπα της και το άναψε.
“Θα πρέπει να είσαι πιο προσεκτικός”, τον μάλωσε τρυφερά. “Οι άνθρωποι του κύκλου μας, αν και κάνουν τα ακατονόμαστα, τα προσχήματα τα κρατούν!.Όλοι έχουν από τουλάχιστον μια εξωσυζυγική σχέση, αλλά αυτό είναι το μυστικό που μένει μέσα στην οικογένεια. Οι άντρες εννοείται, γιατί για τις γυναίκες τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Οφείλουν και να είναι και να δείχνουν τίμιες! Όχι πως τηρούν όλες αυτό τον κανόνα! Καμία μην σου πω!”
”Καμία;”, έδειξε να απορεί ο Πετρής. “Ούτε εσύ ας πούμε;”.
Το γάργαρο γέλιο της ήταν η καλύτερη απάντηση.
“Φαντάζεσαι πως στα είκοσι οκτώ μου, το μεγαλύτερο μου όνειρο είναι να πλαγιάζω με τον Αλέξη;. Να ακουμπάω το λιπαρό του δέρμα και να εκστασιάζομαι με τη θεόρατη κοιλιά του; Ή μήπως πίστεψες πως τα προσόντα του με έπεισαν να τον παντρευτώ. Έλα τώρα, δεν σε έχω για αφελή! Εξάλλου η διαίσθηση μου μου λέει πως είμαστε φτιαγμένοι από την ίδια πάστα!”.
“Με παρεξήγησες!”, προσπάθησε να διαμαρτυρηθεί. “Ποτέ δεν σε είδα ως μέσον για να κερδίσω κάτι. Μου αρέσεις, απλά!”.
“Τόσο το καλύτερο τότε.”, του απάντησε χαμογελαστή χαϊδεύοντας τα μαλλιά του, και σηκώθηκε πριν αρχίσουν να σχολιάζουν την απουσία της. “Θα τα ξαναπούμε σύντομα. Πολύ σύντομα!”.
Αυτή η υπόσχεση έδωσε φτερά στον Πετρή. Η γυναίκα αυτή ήταν η πρώτη που δεν είδε αδιάφορα. Του άρεσε ο δυναμισμός της, οι άψογες αναλογίες της, οι τεράστιες βλεφαρίδες που της προσέδιδαν μια εξωτική ομορφιά. Κάτω από άλλες συνθήκες θα μπορούσε ακόμα και να την ερωτευτεί. Αν λειτουργούσε περισσότερο σαν άντρας και λιγότερο σαν μηχανή θανάτου. Πάντως έπιασε πολλές φορές τον εαυτό του να αποζητά τη συντροφιά της. Όμως γρήγορα επανερχόταν στον στόχο του. Αυτές οι παρεκτροπές μόνο κακό θα έκαναν στα σχέδια του, και αυτό δεν θα το επέτρεπε με τίποτα!
ΦΛΕΒΑΡΗΣ 1973
Η Αθήνα συγκλονίζεται από τα γεγονότα της Νομικής. Στις 21 Φεβρουαρίου 1973, 4.000 φοιτητές καταλαμβάνουν το κτήριο της νομικής σχολής Αθηνών και καλούν τον λαό να συμπαρασταθεί στον αγώνα τους. Αιτία το νομοθετικό διάταγμα 1347, σύμφωνα με το οποίο το υπουργείο εθνικής Άμυνας θα μπορούσε να ανακαλεί τις αναβολές στράτευσης των φοιτητών που απείχαν λόγω μαθημάτων. Είχε προηγηθεί η αποχή των φοιτητών του Πολυτεχνείου και η εισβολή της αστυνομίας σε αυτό. Γύρω από το κτίριο της νομικής εκτός από τους φοιτητές συγκεντρώθηκε και απλός κόσμος.
Ο Αργύρης από τους πρωτεργάτες της κατάληψης, ήδη ενταγμένος σε μια ομάδα αριστεριστών που συμμετείχαν στην συντονιστική επιτροπή, είχε την αποστολή να συντάσσει τα κείμενα που θα εκφωνούσαν οι σύντροφοι από τα μεγάφωνα.
Δικό του ήταν και το πασίγνωστο σύνθημα:
“Παπαδόπουλε φασίστα
παρ' τη Δέσποινα και μπρος
παρ' τη Δέσποινα και μπρος
δεν σε θέλει ο λαός...”, αν και ποτέ τα επόμενα χρόνια δεν διεκδίκησε την πατρότητα του.
Έμεινε ξάγρυπνος πάνω από σαράντα οκτώ ώρες και με μεγάλη απογοήτευση εγκατέλειψε το κτήριο την επομένη το βράδυ, μαζί με τους υπόλοιπους με την κάλυψη χιλιάδων διαδηλωτών, που κατέκλυσαν τους δρόμους γύρω από τη Νομική.
Η δική του γνώμη, που δεν πέρασε τελικά στη συνδιάσκεψη, ήταν να προχωρήσουν σε σύγκρουση με το καθεστώς. Πολύ λίγοι συμφώνησαν με αυτή την ριζοσπαστική άποψη.
Οι δυνάμεις ασφαλείας είχαν δείξει το σκληρό τους πρόσωπο στο Πολυτεχνείο, παραβιάζοντας το πανεπιστημιακό άσυλο, και εισβάλλοντας στο Ίδρυμα, συλλαμβάνοντας 11 φοιτητές που τους παράπεμψαν σε δίκη. Σχεδόν αμέσως και παρά τις αντιδράσεις, 88 φοιτητές έλαβαν φύλλο πορείας για να παρουσιαστούν στο στρατό.
Στην έξοδο αστυνομία και παρακρατικοί κτυπούσαν αλύπητα όποιον μπορούσαν να ξεμοναχιάσουν, και ύστερα τον έσερναν στην κλούβα για τα περαιτέρω. Πολλοί από τους παρακρατικούς είχαν την εμφάνιση φοιτητών, και κάποιοι από αυτούς ήταν πριν μέσα στο κτήριο, παριστάνοντας τους διαμαρτυρόμενους.
Κατάφερε ο Αργύρης, με την κάλυψη πολιτών που έσπευσαν για βοήθεια, να ξεγλιστρήσει ανάμεσα τους. Με την ψυχή στο στόμα και τα πνευμόνια του να καίνε από την υπερπροσπάθεια, έφτασε ασθμαίνοντας στην Ομόνοια. Κατέβηκε τις σκάλες και χώθηκε στον συρμό που έφευγε για Πειραιά. Δεν θεώρησε φρόνιμο να γυρίσει σπίτι, ούτε να κατευθυνθεί στης Ελπίδας.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου