Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
Η προκήρυξη ήταν ολιγόλογη και το κείμενο αποτελούνταν από ένα κολάζ λέξεων από εφημερίδες. Την υπέγραφαν ως: “Αδέκαστοι τιμωροί”, και με περίεργους συνειρμούς κατηγορούσαν το θύμα και τον αδελφό του για δωροδοκίες πολιτικών και υπόγειες διαδρομές με ξένα κέντρα αποφάσεων.
Εκ πρώτης όψεως δεν θύμιζε σε τίποτα την προκήρυξη της “17 Νοέμβρη”. Που έδειχνε αν μη τι άλλο καλή γνώση του στόχου της, και η ανάλυση της έπειθε, τουλάχιστον όσους ήθελαν να πειστούν! Το πρωτόλειο κείμενο της πρωτοεμφανιζόμενης οργάνωσης, δεν είχε τίποτα τέτοιο.
Παρόλα αυτά οι αρχές δεν αμφέβαλαν πως πρόκειται για νεόκοπους τρομοκράτες. Ερασιτέχνες μεν, πολύ επικίνδυνους δε! Γι αυτό τον λόγο έβαλαν προσωπική φρουρά στη γυναίκα του θύματος και στον αδελφό του.
Η ζημιά που έγινε στη ΕΡΔΗΜΑ ήταν ανυπολόγιστη. Οι μετοχές της εταιρίας μετά το θάνατο του ιθύνοντος νου, κατρακύλησαν στο μισό περίπου της αξίας τους. Οι μικροεπενδυτές φοβισμένοι από το αβέβαιο μέλλον της εταιρίας πουλούσαν μαζικά, και αν δεν υπήρχε παρέμβαση από τον βασικό μέτοχο αλλά και καναδυό πιο ψύχραιμους επενδυτές, υπήρχε ο φόβος κλειδώματος της μετοχής.
Ο Πετρής έπεισε τη Βασιλική να αγοράσει όσες περισσότερες μετοχές μπορούσε για να αποφευχθεί ο κίνδυνος το πλειοψηφικό πακέτο να περάσει σε ξένο όμιλο. Ο ίδιος εξάλλου είχε διπλασιάσει τον αριθμό των δικών του μετοχών, καθώς είχε προβλέψει τις συνέπειες και είχε πουλήσει σε πολύ καλή τιμή πριν τον κατήφορο. Έτσι σε τρεις μήνες που η κατάσταση ομαλοποιήθηκε βρέθηκε με το 18% δικό του και 34% της Βασιλικής. Ο αδελφός του νεκρού κατείχε πλέον μόλις το 28% και αποτελούσε μειοψηφία αν δεν συνεργαζόταν με την νύφη του. Αυτό βέβαια δεν θα το επέτρεπε ο Πετρής με τίποτα, και είχε τον τρόπο να το καταφέρει. Τον μεγάλο έρωτα της Βασιλικής γι΄αυτόν, που τώρα πια δεν είχε κανένα εμπόδιο!.
Στην Γενική Συνέλευση των μετόχων εκλέχθηκε ομόφωνα νέος πρόεδρος ο Μηνάς Δήμου, ο αδελφός του αδικοχαμένου Αλέξη. Δικαιωματικά του ανήκε η θέση και ο Πετρής δεν προέβαλε καμία ένσταση που θα δημιουργούσε υποψίες. Ήταν πολύ έξυπνος για να κάνει τέτοια απερισκεψία. Ο χρόνος ήταν με το μέρος του και το ήξερε πολύ καλά!
Ο ίδιος αρκέστηκε στη θέση μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου, στην ουσία όμως έγινε το δεξί χέρι του προέδρου, με γραφείο δίπλα στο δικό του και γραμματέα.
Το τηλεφώνημα του Άρη τον εκνεύρισε. Ήθελε να ξεκόψει μαζί του. Δεν του ήταν σε τίποτα χρήσιμος πια, χώρια που θα μπορούσε να γίνει και επικίνδυνος για τα σχέδια του, με τόσα που ήξερε για το παρελθόν του.
“Έχεις λίγο χρόνο να βρεθούμε;”, άκουσε την υγρή του φωνή που πάντα τον αηδίαζε.
“Πνίγομαι!”, του απάντησε κοφτά.
Η παγωμένη του φωνή πίκρανε τον Άρη, ωστόσο φρόντισε να μην το δείξει.
“Για τον Αργύρη ήθελα να σου πω. Μου ζήτησε αν μπορώ να τον φέρω με μετάθεση από τη Λήμνο Δεν έχω όμως πια ανθρώπους σε τέτοια πόστα για να βοηθήσουν. Σκέφτηκα μήπως μπορείς εσύ με τις γνωριμίες σου”.
“Θα δω τι μπορώ να κάνω”, του απάντησε βαριεστημένα και έκλεισε το τηλέφωνο.
Είχε να δει ή να επικοινωνήσει κοντά ένα χρόνο με τον αδελφό του. Τον Αργύρη εννοείται γιατί του Δήμου είχε σχεδόν ξεχάσει την ύπαρξη! Από εκείνο το βράδυ που αποχαιρετίστηκαν καθώς την άλλη μέρα θα παρουσιαζόταν στο κέντρο εκπαίδευσης της Κορίνθου. Τα περίεργα υπονοούμενα και οι υποψίες που εξέφρασε ο Αργύρης σχετικά με το θάνατο της Ελπίδας, τον εξαγρίωσαν. Πήγαινε πολύ να του λέει κατάμουτρα πως τον θεωρεί περίπου υπεύθυνο για ότι κακό συνέβαινε. Στο κάτω κάτω του χρωστούσε πολλά από εκείνη τη νύχτα και θα έπρεπε τουλάχιστον να του το αναγνωρίζει. Ούτε μια φορά από τότε δεν ανταμώθηκαν. Θα το σκεφτόταν πολύ να του κάνει αυτή την εξυπηρέτηση, αν και ήταν γι αυτόν κάτι τόσο απλό, όσο ένα τηλεφώνημα!
Ο Αργύρης μετά την επιλογή του ως δόκιμου έφεδρου αξιωματικού και την τετράμηνη εκπαίδευση στη ΣΕΑΠ, κόπηκε την ημέρα της αποφοίτησης, εξαιτίας των πολιτικών του πιστεύω και της βεβαρημένης προϊστορίας του. Αυτή την τιμωρία επεφύλασσαν σε όσους δεν ήταν συμβατοί με τα ιδεώδη της πατριδοκάπηλης εμμονής τους. Να περνούν το μαρτύριο της σκληρής εκπαίδευσης, των εξευτελιστικών καψωνιών και της απάνθρωπης συμπεριφοράς των ανωτέρων, και ύστερα την ώρα που πίστευαν πως όλα τα άσχημα τελείωναν να έρχεται η απογοήτευση της καθαίρεσης.
Η μετάθεση στη Λήμνο δεν του φάνηκε αρχικά και πολύ δυσμενής. Αυτό μέχρι που πάτησε το πόδι του στο στρατόπεδο! Η υποδοχή που του επεφύλαξαν αξιωματικοί και στρατιώτες, τον έπεισαν ότι οι επόμενοι μήνες θα ήταν βασανιστικοί. Σαν αποτυχημένος υποψήφιος αξιωματικός, βρέθηκε στο στόχαστρο όλων. Τις πιο βαριές αγγαρείες και τα γερμανικά νούμερα, σιγά σιγά τα συνήθισε. Τη χλέυη όμως δεν μπορούσε να την αντέξει! Ούτε στιγμή δεν αισθάνθηκε κομμάτι αυτής της ιδιότυπης κοινωνίας, ούτε και αυτή τον δέχτηκε ως ισότιμο μέλος. Αν δεν είχε τα βιβλία του και την αμέριστη συμπαράσταση του Δήμου που του τηλεφωνούσε σε κάθε ευκαιρία, θα είχε παραφρονήσει. Τρεις φορές είχε ζητήσει ολιγοήμερη άδεια αυτούς του πέντε μήνες, και άλλες τόσες τις απέρριψαν με αστείες δικαιολογίες. Όμως τον Νοέμβρη στο γάμο του Δήμου και της Φροσούλας, θα πήγαινε ακόμα και λιποτακτώντας! Εκτός αν μεσολαβούσε η πολυπόθητη μετάθεση στην Αθήνα, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο με τις παρούσες συνθήκες.
Η μόνη παρηγοριά στη μαυρίλα που τον περιέβαλε ήταν οι λιγοστές έξοδοι στην Μύρινα. Εκεί για λίγες ώρες μπορούσε να ξεχαστεί, να πιεί έναν καφέ σαν άνθρωπος, να μιλήσει με κάποιον από τους φιλόξενους κατοίκους στο καφενείο. Σήμερα ήταν μια από αυτές τις λίγες ευκαιρίες. Στις τέσσερις το απόγευμα περνούσε την πύλη του στρατοπέδου, και ένιωσε την ανάσα του να επιστρέφει. Τα βήματα του τον έφεραν στον Ρωμαίικο Γιαλό, με την υπέροχη αμμουδιά και την καταγάλανη θάλασσα.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου