Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
“Θα μπορούσα να πω το ίδιο, αλλά θα ήταν υπερβολή. Δεν μπορεί να γίνεις πιο όμορφος από ότι είσαι! Έχω ακούσει πως το λένε αυτό για τον Αλέν Ντελόν. Πως είναι τόσο κούκλος που σε θαμπώνει όταν τον δεις από κοντά!”
“Θεέ΄ μου!”, αναφώνησε θεατρικά. “Με βάζεις ίσο με αυτόν τον μύθο;”
“Και κάτι παραπάνω.”, του είπε προκλητικά. “Εσύ είσαι πραγματικός!”
Σηκώθηκε και την αγκάλιασε τρυφερά.
“Ώρα να φεύγουμε. Το στομάχι μου συναγωνίζεται την καρδιά μου, για το ποιος θα κερδίσει! Και φοβάμαι πως την μάχη την χάνει η καρδιά μου!”
Το κρύο ήταν αισθητό όταν βγήκαν, και ο συννεφιασμένος ουρανός προμήνυε βροχή.
“Θα ήταν ωραία να πηγαίναμε με τα πόδια. Δεν είναι πάνω από ενάμισι χιλιόμετρα, αλλά μας τα χαλάει ο καιρός!”, παραπονέθηκε ο Αλέξανδρος.
“Μου αρέσει να γνωρίζω καινούργια μέρη, και ο καλύτερος τρόπος είναι η πεζοπορία. Εκτός αν κρυώνεις.”
Την αγκάλιασε από τη μέση και εκείνη κόλλησε επάνω του.
“Δεν θα έχανα την εμπειρία της επαφής με το κορμί σου, ακόμα κι αν τα δόντια μου χτυπούσαν από το κρύο!”
Περπάτησαν έτσι αγκαλιασμένοι προς το ρεστοράν.
“Θα μπορούσες να αγαπήσεις κάποιον με τα διπλάσια χρόνια σου;”, την ρώτησε ξαφνικά.
¨Δεν θα μπορούσα ποτέ να αγαπήσω άντρα της ηλικίας μου! Μου φαίνονται τόσο ανόητοι και ρηχοί!” Την τράβηξε πάνω του και τη φίλησε με πάθος, αδιαφορώντας για τα βλέμματα των περαστικών.
“Δεν πίστευα ποτέ πως θα έκανα κάτι τέτοιο! Συνήθως είμαι πολύ συγκρατημένος, όμως μαζί σου τίποτα δεν είναι σαν τις προηγούμενες φορές! Μήπως είσαι μάγισσα;”,αστειεύτηκε.
“Που ξέρεις, μπορεί και να είμαι!”, του είπε γλυκά και τον αγκάλιασε πιο σφικτά. Στο εστιατόριο τον άφησε να παραγγείλει, δεν είχε ιδέα από ξένες γλώσσες και σίγουρα θα έκανε λάθος επιλογή. Σε όλη τη διάρκεια του φαγητού, ο Αλέξανδρος δεν ξεκολλούσε τα μάτια από πάνω της. Μετά και το δεύτερο μπουκάλι κρασί, της έκανε την πρόταση.
“Θέλεις να περάσουμε τη νύχτα μαζί;”
“Αν και είναι αυτό που θα ήθελα περισσότερο από κάθε τι, φοβάμαι πως πρέπει να αρνηθώ! Με περιμένει πολύ τρέξιμο αύριο, και αισθάνομαι τύψεις που άφησα τον Ερρίκο μόνο. Ελπίζω να επαναλάβεις την πρόταση στην Αθήνα!”
”Δεν υπάρχει περίπτωση να σε χάσω τώρα που σε βρήκα! Νιώθω σαν να ερωτεύομαι για πρώτη φορά στη ζωή μου!”
“Μην λες μεγάλα λόγια”, τον σταμάτησε. “Μπορεί να είναι απλός ενθουσιασμός ή ερωτική έλξη και μόνο.”
“Δεν είμαι στα δεκαοχτώ πια. Μπορώ να ξεχωρίσω τον έρωτα από τα άλλα συναισθήματα! Σ΄αγαπώ Μαρία!”
“Είναι νωρίς ακόμα να το λες. Εύχομαι να είναι έτσι, γιατί μου αρέσεις πολύ και θα ήθελα να είναι αλήθεια.
”Είναι!, της είπε πειστικά. “Θα το διαπιστώσεις σύντομα.”
Έμειναν μέχρι λίγο πριν τα μεσάνυχτα, εξωτερικεύοντας σε κάθε ευκαιρία τα αισθήματα τους. Κυρίως ο Αλέξανδρος μαγεμένος, ζούσε τον έρωτα που για πρώτη φορά του κτύπησε την πόρτα της καρδιάς. Στο αυτοκίνητο, στο δρόμο προς το ξενοδοχείο της, η ατμόσφαιρα ήταν ιδιαίτερα φορτισμένη. Ο πόθος του Αλέξανδρου κτυπούσε κόκκινο, όμως διατηρούσε τις αποστάσεις που του επέβαλε η Μαριγώ. Όταν αποχαιρετίστηκαν με ένα θερμό φιλί, μπροστά στην είσοδο, ο Αλέξανδρος αισθάνθηκε για πρώτη φορά τόσο μόνος! Πάντα περιτριγυριζόταν από όμορφες γυναίκες. Το σεξ δεν του έλειψε ποτέ, την αγάπη επιζητούσε αν και συχνά με τους λάθος ανθρώπους.
Η τελευταία φορά που η καρδιά του κτύπησε δυνατά, ήταν πολλά χρόνια πίσω, κάποιο καλοκαίρι στο νησί. Με εκείνο το εύθραυστο πλάσμα που αφέθηκε στην γοητεία του, και έγινε δική του με έναν τρόπο που δεν ξαναβρήκε στις δεκάδες εφήμερες σχέσεις του. Μέχρι εχτές το πρωί! Το ίδιο καρδιοχτύπι, η ίδια ταραχή σε όλο του το είναι. Σάμπως να ήταν το ίδιο πρόσωπο, αν και το ήξερε καλά πως δεν ήταν.
Τα συναισθήματα της Μαριγώς δεν ήταν ακριβώς τα ίδια. Αυτή ήξερε και τι έκανε και τι έψαχνε! Έκανε την ερωτευμένη, και έψαχνε την δικαίωση! Τη δικαίωση για μια ζωή που της έκλεψαν με τόσο βίαιο τρόπο. Βρήκε τον Ερρίκο να την περιμένει στο μπαρ, με ένα ποτήρι Dibleστο χέρι.
”Δεν είσαι καλά”, διαπίστωσε.
“Το ξέρω”, του απάντησε ξερά και ανέβηκε στο δωμάτιο τους. Ξάπλωσε έτσι με τα ρούχα και έσβησε το φως. Κανονικά θα έπρεπε να πετάει από τη χαρά της. Όλα της ήρθαν πολύ πιο εύκολα και από όσο το ευχόταν. Η τυχαία γνωριμία με τον Αλέξανδρο, ο κεραυνοβόλος του έρωτας, έμοιαζαν σαν να τα είχε σχεδιάσει μια μοίρα που ήθελε να διευκολύνει το σχέδιο της. Όμως τώρα που έφτασε τόσο κοντά στην εκπλήρωση της επιθυμίας της, η απόφαση βάραινε την ψυχή της σαν ταφόπλακα. Η τιμωρία που είχε κατά νου για τους φταίχτες, μπορεί να τους καταρράκωνε, αλλά και για την ίδια θα ήταν ένα δυσβάστακτο φορτίο, που θα στοίχειωνε την υπόλοιπη ζωή της. Μήπως έπρεπε να αναθεωρήσει, να βρει άλλους τρόπους εκδίκησης; Και το όνειρο για τη μεγάλη επιχείρηση, πως θα μπορούσε να το υλοποιήσει αν ματαίωνε αυτό που είχε σχεδιάσει; Σκέψεις βασανιστικές που όσο κι αν προσπαθούσε να τις αποδιώξει, τόσο πιο επίμονα επανέρχονταν. Ο Ερρίκος ξαφνιάστηκε όταν άναψε το φως. Περίμενε πως θα τη βρει να κοιμάται.
“Τι σου συμβαίνει; Έχεις διάθεση να μου μιλήσεις;”
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου