ΚΙ ΟΛΟ ΧΑΝΩ ΤΟ ΠΑΡΟΝ

ΚΙ ΟΛΟ ΧΑΝΩ ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Αρρωστημένη εποχή, ματώνουνε οι νίκες.

Όσο κι αν έψαξες ψυχή, μόνο ανάγκη βρήκες.

Στις ψευδαισθήσεις του καιρού, αιχμάλωτο το σώμα.

Και στα καπρίτσια του Θεού, κι ο θάνατος ακόμα.

Παραιτημένος θεατής, μιας άκαρπης θυσίας.

Μικρομεσαίος εραστής, ανόητης συνουσίας.

(Ρ)

Ταξιδιώτης κουρασμένος και χωρίς αποσκευές,

τις στιγμές ανακυκλώνω, χαλασμένες συσκευές.

Με τους μύθους δραπετεύω, κεκλεισμένων των θυρών,

όλο ψάχνω την αλήθεια, κι όλο χάνω το παρόν.

Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση