Δείτε εδώ ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
Ευτυχώς ο καιρός ήταν καλός για θαλάσσια ταξίδια και οι επιβάτες λιγοστοί, έτσι είχε όλη την άνεση να καθίσει αναπαυτικά σε μια πολυθρόνα του σαλονιού της πρώτης θέσης. Ο πόνος από τα πλευρά της άρχισε να γίνεται έντονος και πήρε δυο παυσίπονα. Κουρασμένη όπως ήταν από το διήμερο έκλεισε τα μάτια και δεν άργησε να την πάρει ο ύπνος. Την ξύπνησαν οι φωνές των μικροπωλητών όταν το πλοίο έπιασε τη Σύρο. Ενοχλημένη προσπάθησε να κοιμηθεί και πάλι, όμως στάθηκε αδύνατο.
Παράγγειλε ένα φρέντο και άνοιξε ένα περιοδικό που βγήκε παρατημένο στο τραπεζάκι δίπλα της. Το ξεφύλλισε ανόρεχτα, ώσπου το μάτι της έπεσε σε ένα αφιέρωμα του περιοδικού στον Μανταμάδο της Λέσβου. Η εικόνα του Ταξιάρχη της τράβηξε αμέσως την προσοχή. Ποτέ δεν την είχε ξαναδεί και το πρόσωπο που απεικόνιζε της φαινόταν παράξενα γνωστό.
Αναπήδησε ξαφνιασμένη καθώς συνειδητοποίησε πως έμοιαζε εκπληκτικά με τον νεαρό γιατρό στο ΚΑΤ! Αδιαφορώντας για τα βλέμματα των επιβατών, προσκύνησε με λατρεία τον Αρχάγγελο, τάζοντας στη χάρη Του να επισκεφτεί τον ναό του το συντομότερο.
Και αυτό έγινε στα σαράντα του Φίλιππου, στις εικοσιέξι του Μάρτη. Μιας και μεσολαβούσε η αργία του Ευαγγελισμού και η επομένη ήταν Κυριακή, μπόρεσαν να έρθουν και ο Ερρίκος και ο Αλέξανδρος. Το δέος που ένιωσε μπροστά στην θαυματουργή εικόνα, δεν ήταν κάτι που μπορεί να περιγραφεί με λόγια! “Σε ευχαριστώ!”, ψιθύρισε δακρυσμένη. “Δεν ξέρω γιατί αξίζω την προστασία Σου, εγώ η μεγαλύτερη αμαρτωλή του κόσμου!”
Η επόμενη κίνηση της Μαρίας ήταν να συναντηθεί με τον Γιώργο. Το τελευταίο εμπόδιο στο δρόμο προς τη λύτρωση, αφού το θέμα με τον πρώην άντρα της είχε λυθεί με τον καλύτερο τρόπο. Του προσέφερε μια καλή θέση στην επιχείρηση, την οποία αρνήθηκε γιατί ήταν πολύ ευχαριστημένος με την απασχόληση του στο μοναστήρι. Έτσι κατέθεσε στο λογαριασμό του πενήντα χιλιάδες, που τις δέχτηκε με ευγνωμοσύνη, και όλα έληξαν ομαλά.
Με τον Γιώργο τα πράγματα ήταν αρκετά πιο περίπλοκα. Είχε γίνει αιτία να τον απομακρύνει από το παιδικό του όνειρο, και τον είχε καταδικάσει σε μια ζωή μακριά από ότι είχε σχεδιάσει. Η ηγουμένη, που διατηρούσε επαφή μαζί του, την ενημέρωσε πως είχε διοριστεί σε γυμνάσιο του Περάματος, και ταυτόχρονα πρωτοψάλτης σε ενοριακό ναό της περιοχής. Προτίμησε να τον συναντήσει στο σχολείο. Ίσως του δημιουργούσε πρόβλημα αν την έβλεπε ξαφνικά μπροστά του στην εκκλησία.
Την δέχτηκε με καλοσύνη και κατανόηση. Δεν υπήρχε τίποτα να της συγχωρήσει, όπως της είπε, έφταιξε και ο ίδιος τουλάχιστον όσο και εκείνη. Τον αγκάλιασε συγκινημένη και πήραν μαζί την απόφαση να συναντιόνται πιο συχνά!
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
4 ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ-ΙΟΥΝΙΟΣ 2009
Χαράματα την ξύπνησε το κλάμα της μικρούλας Αρετής. Ευτυχώς γιατί είχε πολλά να προλάβει πριν το ταξίδι. Σηκώθηκε γρήγορα για να μην ξυπνήσει ο Γιώργος που κοιμόταν ακόμη, από τη φασαρία. Τάισε το μωρό, του άλλαξε την πάνα και το κράτησε με στοργή. Ήρθε στην ζωή πριν οκτώ μήνες για να ολοκληρώσει την ευτυχία τους, που ξεκίνησε με τον γάμο τους δυο χρόνια πριν. Δυο χρόνια μετά τον θάνατο του Φίλιππου αποφάσισε πως είχε έρθει η ώρα να προχωρήσει σε αυτή την κίνηση.
Όλο αυτό το διάστημα μετά την πρώτη τους συνάντηση, η σχέση τους διατηρήθηκε πλατωνική, καθώς ο Γιώργος έμεινε πιστός στον όρκο αγαμίας που είχε δώσει.
Ο γάμος τους δεν είχε τίποτα από την γκλαμουριά του πρώτου με τον Θανάση. Με ένα απλό γρι ταγέρ και λευκό πουκάμισο έφτασε νύφη στο εξωκλήσι στην Βουλιαγμένη, όπου την περίμενε ο Γιώργος και οι καλεσμένοι. Μόνο ο Ερρίκος, που θα γινόταν άλλη μια φορά κουμπάρος, ήταν εκτός του κύκλου των συγγενών, που δεν ξεπερνούσαν τους δέκα.
Ύστερα όλα πήραν τον δρόμο τους. Η Μαρία αγόρασε στο χωριό τα διπλανά με τα δικά τους κτήματα και έτσι απέκτησε σύνολο είκοσι στρέμματα Ανέθεσε να της φτιάξουν ένα σπίτι αρκετά ευρύχωρο και λειτουργικό, αλλά χωρίς καμιά υπερβολή. Εντολή της να ακολουθήσουν τις παραδοσιακές μορφές του οικισμού. Έκτισε ακόμη ένα εκκλησάκι προς τιμήν του αποστόλου Φίλιππου, που τα θυρανοίξια τα είχε προγραμματίσει την ημέρα της γιορτής του, στις 14 Νοέμβρη. Ανακαίνισε επίσης το πατρικό της, όπου θα έμενε η Βαγγελιώ με τον Αλέξανδρο, που αποφάσισαν να συγκατοικήσουν, σαν δυο καλοί φίλοι και τίποτα περισσότερο. Το χωριό θα κουτσομπόλευε, αλλά αυτό δεν τους ένοιαζε καθόλου! Ήταν ευτυχισμένοι μαζί, έστω και χωρίς σαρκική επαφή.
Η Μαρία αγόρασε ένα 4χ4 αγροτικό, κράτησε μερικά χρήματα για την αγορά ενός μικρού τρακτέρ και μερικών ζώων, που είχε σκοπό να αποκτήσει, και όλα τις υπόλοιπες αποταμιεύσεις της τις διέθεσε σε αγαθοεργίες.
Ο μισθός του Γιώργου, που ήδη είχε πάρει μετάθεση για το Λύκειο του νησιού και τα μερίσματα από τις μετοχές της, έφταναν και περίσσευαν για την καινούργια τους ζωή. Εξ άλλου λίγα πράγματα θα αγόραζαν σε λίγο καιρό. Τα χωράφια και τα ζώα θα τους έδιναν με το παραπάνω ότι χρειαζόντουσαν!
Σήμερα θα έφευγαν για πάντα από την Αθήνα! Εκεί στην ομορφιά του απέραντου γαλάζιου, θα αναζητούσαν την ηρεμία που τόσο τους είχε λείψει.
Αφού μάζεψε τα τελευταία μικροπράγματα που θα έπαιρναν μαζί, μιας και τα περισσότερα τα είχαν ήδη στείλει με την μεταφορική, ξύπνησε με ένα φιλί τον Γιώργο. Την ώρα που έπιναν τον καφέ τους, κτύπησε το κινητό της Μαρίας. Ήταν η ηγουμένη που τηλεφώνησε για να τους αποχαιρετίσει. Θα κατέβαινε και η ίδια τον Νοέμβρη μετά από αρκετά χρόνια να δει τους γονείς της και να παραστεί στα θυρανοίξια του εξωκλησιού.
“Να προσεύχεσαι για μας!”,της ζήτησε η Μαρία. “Και για τους νεκρούς”, συμπλήρωσε με ένα κόμπο στο λαιμό.
Ο Γιώργος φόρτωσε τα πράγματα στο αυτοκίνητο και ακούμπησε με σεβασμό το κασελάκι με τα οστά του Φίλιππου στο κάθισμα του συνοδηγού. Σε λίγες ώρες θα έπαιρναν τη θέση τους στο μικρό οστεοφυλάκιο δίπλα στο εκκλησάκι. Οι δρόμοι δεν είχαν μεγάλη κίνηση και έτσι σε μισή ώρα έφτασαν στο λιμάνι του Πειραιά, όπου ήδη τους περίμενε ο Ερρίκος. Ο Γιώργος κατέβηκε για λίγο να αποχαιρετήσει τον καλό τους φίλο και ύστερα μπήκε στο γκαράζ του πλοίου. Η Μαρία με το μωρό στην αγκαλιά χάιδεψε το μάγουλο του Ερρίκου και τον φίλησε γλυκά.
“Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς εσένα!”, του είπε συγκινημένη.
Ο Ερρίκος δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυα του. “Στο καλό Μαρία μου!”, της φώναξε με πόνο καθώς απομακρυνόταν.”Να προσέχεις!”
Γύρισε βουρκωμένη και τον κοίταξε τρυφερά.
“Μαριγώ με λένε καλέ μου φίλε!”, του απάντησε με χαμόγελο. “Μαριγώ!”, και ανέβηκε αργά τις σκάλες του πλοίου.
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου