ΠΟΣΕΣ ΝΥΧΤΕΣ
Τσακίζουν οι αναμνήσεις, τα φτερά μου,
στο θάνατο με πας, κι ακολουθώ.
Τις νύχτες φυλακίζεις, τα όνειρά μου,
φοβάμαι, Θέε μου, πιά να κοιμηθώ.
Η θύμηση, στοιχειώνει το κρεβάτι,
γυρίζουν, εφιάλτες, οι στιγμές.
Να εύρισκα, Χριστέ μου, αυτό το κάτι,
που θά’ κλεινε του χρόνου τις ρωγμές.
(Ρ)
Πόσες νύχτες σε ζητάω,
Θέε μου, πόσο σ’αγαπάω!
Γύρνα πίσω αυτό το βράδυ,
με τρομάζει το σκοτάδι.
Πόσες νύχτες, πόσα χρόνια,
με παλιόκαιρο και χιόνια,
ανασαίνω τ’όνειρο σου,
μα δεν είμαι στο πλευρό σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου