Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
«Το καλύτερο παιδί ήταν ο συχωρεμένος!», έδωσε την απάντηση αυτός που έδειχνε μεγαλύτερος. «Μπορούσε να σου δώσει το φαγητό του, ακόμα κι αν είχε μέρες να φάει!».
Ο Αντώνης τους άφησε και τα υπόλοιπα τσιγάρα. Κακώς άνοιξε κουβέντα μαζί τους. Τώρα θα ένοιωθε ένα συναισθηματικό δέσιμο με το νεκρό, πράγμα ανεπίτρεπτο για την επαγγελματική του επάρκεια. Ευτυχώς αυτές οι φορτίσεις ποτέ δεν τον επηρέασαν περισσότερο από λίγα λεπτά. Η επαφή με τον θάνατο, σχεδόν σε καθημερινή βάση, τον είχε κάνει αρκετά κυνικό, απαραίτητη προϋπόθεση για να αντέξεις αυτή τη δουλειά!
Όταν ξαναμπήκε στο νεκροτομείο όλα ήταν έτοιμα για να ξεκινήσει η διαδικασία. Το πτώμα ξαπλωμένο στο φορείο και οι βοηθοί του έτοιμοι κι αυτοί περίμεναν την εντολή για να αρχίσουν. Με ένα νεύμα τους έδειξε να περιμένουν. Ξεσκέπασε τον νεκρό και κοίταξε προσεκτικά το σώμα του. Γεροδεμένος σχετικά με την ηλικία που θα έπρεπε να είναι. Το πρόσωπο του έδειχνε σημάδια αγωνίας κι αυτό ήταν μια πρώτη ένδειξη για τον έμπειρο ιατροδικαστή. Ποτέ βέβαια δεν μένεις στην πρώτη εικόνα κι αυτό το ήξερε καλά από την πείρα του.
Στους καρπούς των χεριών του διέκρινε σημάδια πίεσης, πράγμα που υποδήλωνε πως κάποιος τον κρατούσε σφικτά για να τον ακινητοποιήσει. Άλλα εξωτερικά σημάδια δεν είδε με την πρώτη ματιά. Επικεντρώθηκε στο πρόσωπο. Δύσκολη υπόθεση καθώς τα πυκνά γένια εμπόδιζαν την εξέταση. Κοιτώντας πολύ προσεκτικά πρόσεξε κάποιες αμυχές γύρω από το στόμα. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει πως του το έκλεισαν για να μη μπορεί να φωνάξει. Ανασήκωσε τα γένια και τότε είδε την προφανή αιτία θανάτου. εκδορές κάθετα φερόμενες προς τον επιμήκη άξονα του λαιμού, αυτό υποδήλωνε σφίξιμο με βρόχο. Σχοινί εν προκειμένω αφού υπήρχαν εμφανή σημάδια γδαρσίματος.
Η νεκροτομή που ακολούθησε επιβεβαίωσε τις εκτιμήσεις. Βρέθηκαν αιμορραγικές διηθήσεις στον υποδόριο ιστό και τους μύες, καθώς και κατάγματα των χόνδρων του λάρυγγα και του υοειδούς οστού, έκδηλη συμφόρηση των σπλάγχνων (πνεύμονες, ήπαρ, νεφροί), στικτές αιμορραγικές κηλίδες σε υπεζωκότα, και περικάρδιο.
Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι επρόκειτο περί στραγγαλισμού με βρόχο. Ο άτυχος άνδρας ήταν νεκρός πριν τον πετάξουν στη θάλασσα. Οι δράστες ήταν πιθανόν τρεις(ο ένας του κρατούσε τα χέρια , ο δεύτερος του έκλεινε το στόμα και ο τρίτος έσφιγγε το βρόχο). Κι όλα αυτά για ένα μπατίρη άστεγο! Σίγουρα η ασφάλεια δεν θα είχε εύκολη δουλειά, αλλά αυτό δεν ήταν δικό του πρόβλημα.
Αργά το απόγευμα τελείωσε με τις εκθέσεις τις οποίες παρέδωσε και ετοιμάστηκε να φύγει. Χρειαζόταν λίγη χαλάρωση, και τι καλύτερο από ένα καλό φαγητό και ένα ποτήρι δροσερό κρασί. Τηλεφώνησε στη Δανάη και με ανακούφιση την άκουσε να συμφωνεί. Έδωσαν ραντεβού στο Μικρολίμανο για φρέσκο ψαράκι.
Αν και η κανονική διαδρομή δεν περιελάμβανε το κέντρο του Πειραιά, αποφάσισε να ακολουθήσει αυτό τον δρόμο. Για κάποιο λόγο ήθελε να δει το σημείο που έγινε η δολοφονία, καθώς την αυτοψία την είχε κάνει άλλος ιατροδικαστής. Παρκάρισε στο λιμάνι και κατέβηκε. Κάθισε στο παγκάκι, που πιθανόν θα ήταν το ίδιο που κοιμόταν ο άστεγος. Άναψε τσιγάρο και προσπάθησε να ανασυνθέσει στο μυαλό του τη σκηνή του φόνου. Γιατί το έκανε αυτό; Πάντα όταν τελείωνε μια νεκροτομή, την ξεχνούσε αμέσως. Αυτή ήταν η άμυνα του στη φρίκη. Άραγε τι το διαφορετικό τον έσπρωχνε σε μια τέτοια διαδικασία; «Από εκείνη τη νύχτα που είδα τον καταραμένο εφιάλτη, όλα μου φαίνονται περίεργα», αναλογίστηκε, αν και δεν έβλεπε καμία σύνδεση με τη συγκεκριμένη περίπτωση.
Πέρασε αρκετή ώρα με τη σκέψη στο τραγικό συμβάν και λίγο ακόμα θα ξεχνούσε το ραντεβού με τη Δανάη! Κοίταξε το ρολόι και έφυγε βιαστικά. Ήδη θα έπρεπε να τον περιμένει κανένα μισάωρο!
Την βρήκε καθισμένη στη γραφική ψαροταβέρνα που συνήθιζαν να τρώνε και έφτιαχνε δικαιολογίες μέσα του για να αντιμετωπίσει αν όχι την οργή, τουλάχιστον τη δυσφορία της. Ευτυχώς για εκείνον ήταν κι αυτή βυθισμένη στις δικές της σκέψεις και έτσι η αργοπορία του πέρασε σχεδόν απαρατήρητη.
Έσκυψε και τη φίλησε στο λαιμό. Εκείνη του χάιδεψε το μάγουλο και τράβηξε την καρέκλα να καθίσει δίπλα της.
Ο σερβιτόρος πλησίασε με ευγένεια να πάρει παραγγελία. Τους γνώριζε καιρό και ήταν ενθουσιασμένος για τα μεγάλα φιλοδωρήματα που του έδιναν. Παράγγειλαν καλαμαράκια, σαλάτα, και δυο τσιπούρες στα κάρβουνα. «Μπύρα ή κρασί;», τους ρώτησε ο σερβιτόρος.
«Ένα μπουκάλι καλό Σαββατιανό!», έδωσε εντολή ο Αντώνης και ο σερβιτόρος απομακρύνθηκε προς την κουζίνα.
«Λοιπόν πως ήταν η ημέρα σου;», ρώτησε η Δανάη.
«Αν σου πω ήσυχη θα το πιστέψεις;», αστειεύτηκε. «Δυο νεκροψίες, ένας φόνος. Κατά τα άλλα καλά!».
«Α,» αναφώνησε η Δανάη. «Ώστε εσύ νεκροτόμησες τον Ήφαιστο!».
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου