Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
Κάποιες περίεργες φήμες τον ήθελαν μπλεγμένο με παραθρησκευτικές, ίσως και σατανιστικές οργανώσεις. Μια γυναίκα που είχε σχέσεις πολλά χρόνια μαζί της, έλεγαν πως τον είχε μυήσει. Αυτός ήταν ο λόγος που απέφυγα να απευθυνθώ σε εκείνον να με ξεγεννήσει!”
Το κουβάρι αντί να ξετυλίγεται, γινόταν όλο και πιο περιπλεγμένο. Κάποιος έλεγε ψέματα, αυτό ήταν σίγουρο, όμως ποιος και γιατί. Ο μακαρίτης δεν φαινόταν να έχει κάποιο λόγο να το κάνει. Αντίθετα η Βαγγελιώ είχε πολλούς, κυρίως αν η επιστολή έλεγε την αλήθεια. Και τότε σαν κεραυνός ακολούθησε η εύλογη απορία της Βαγγελιώς!
“Για όνομα του Θεού κόρη μου! Πίστεψες αυτές τις αηδίες και παρ όλα αυτά έκανες παιδί, με κάποιον που θεωρούσες πατέρα σου:!”
”Ήθελα να σας τιμωρήσω”, ξεκίνησε να απολογείται, αλλά γρήγορα κατάλαβε πως η θέση της είχε γίνει τραγική. Από κατήγορος, μέσα σε λίγα λεπτά με μεταμορφώθηκε σε κατηγορούμενη. Ήθελε να βάλει τα κλάματα, αλλά με τίποτα δεν θα το έκανε μπροστά της.
“Όμως κάτι περίεργο συμβαίνει μεταξύ σας.”, προσπάθησε να διασωθεί. “Ακόμη και αν κάποιος έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι, δεν με πείσατε πως είχατε μιαν απλή γνωριμία με τον Αλέξανδρο!”
Η Βαγγελιώ κατάλαβε πως δεν μπορούσε να κρύβεται πια. Έπρεπε να τα ξεκαθαρίσει όλα τώρα, πριν η Μαρία βάλει στο μυαλό της ιδέες που δεν είχαν σχέση με την πραγματικότητα. Όσο κι αν την πονούσε η αποκάλυψη του παρελθόντος, σίγουρα θα ήταν λιγότερο οδυνηρή από μια διαστρεβλωμένη άποψη που θα σχημάτιζε η κόρη της αν σιωπούσε.
“Εδώ που φτάσαμε, καλό είναι να αποκαλυφτεί όλη η αλήθεια.”, είπε με συντριβή. “Με τον Αλέξανδρο αγαπηθήκαμε κάποτε με πάθος! Ήταν πριν παντρευτώ τον πατέρα σου. Με ζήτησε σε γάμο όμως ο πατέρας μου δεν ήθελε να ακούσει κουβέντα. Είχε δώσει το λόγο του στον πατέρα του Βασίλη, και ο λόγος τότε ήταν δέσμευση που δεν μπορούσες εύκολα να αθετήσεις. Υπάκουσα στο θέλημα του, θέλοντας και μη θέλοντας. Παντρευτήκαμε και σε λίγους μήνες γεννήθηκες. Το πιστεύεις ή όχι, ο Βασίλης ήταν ο πρώτος που με έκανε γυναίκα. Με τον Αλέξανδρο οι μόνες μας επαφές ήταν αγκαλιές και λίγα φιλιά.”
Σταμάτησε για λίγο και τρόμαξε όταν αντίκρισε το παγωμένο βλέμμα της κόρης της. Δεν την πίστευε και το έδειχνε απροκάλυπτα. Αν και δεν είχε σκοπό να συνεχίσει την εξομολόγηση της με περισσότερες αποκαλύψεις για το παρελθόν, η αντίδραση της Μαρίας την υποχρέωσε να το κάνει.
“Λίγους μήνες αφ ότου γεννήθηκες, συναντηθήκαμε και πάλι. Αυτή τη φορά το πάθος μας οδήγησε στο μοιραίο. Για μια και μοναδική φορά, που ήταν όμως αρκετή για να καταστρέψει την ευτυχία μου για πάντα!”
Η Μαρία έδειχνε ανυπόμονη, όταν σταμάτησε πάλι την αφήγηση της η Βαγγελιώ.
”Τι εννοείς;”, τη ρώτησε με πραγματική αγωνία. Τα χείλη της μάνας έτρεμαν ελαφρά, στην προσπάθεια της να βρει τα κατάλληλα λόγια, για να περιγράψει τα όσα συνέβησαν τότε
“Κάποιοι καλοθελητές απ το χωριό μας είδαν μαζί και το είπαν στον πατέρα σου. Καταλαβαίνεις τι επακολούθησε! Έγινε έξαλλος και ήταν η πρώτη φορά που με κτύπησε. Αν δεν έμπαινε στη μέση ο παππούς σου, ίσως και να με είχε σκοτώσει! Με όρκους και παρακάλια κατάφερα τελικά να τον πείσω πως ήταν μόνο μια τυχαία συνάντηση και τίποτα περισσότερο, όμως από τότε ο χαρακτήρας του άλλαξε πολύ. Από το ήρεμο παλληκάρι που ήταν, έγινε ο αγριάνθρωπος που και εσύ γνώρισες! Όμως τα χειρότερα ήρθαν λίγο καιρό αργότερα. Από αυτή τη μία και μοναδική μας επαφή έμεινα έγκυος! Με τον πατέρα σου όλο αυτό το διάστημα δεν κάναμε έρωτα. Η καταστροφή που ερχόταν έπρεπε να σταματήσει με οποιοδήποτε κόστος. Και αυτό το κόστος αποδείχτηκε δυσβάστακτο! Έκανα έκτρωση, αλλά κάτι δεν πήγε καλά και από τότε δεν μπορούσα να κάνω ποτέ ξανά παιδί!”
Για μια ακόμη φορά σταμάτησε μιας και τα δάκρυα και ο λυγμός την εμπόδιζαν να συνεχίσει. Η Μαρία σηκώθηκε ανέκφραστη και ξαναγέμισε με καφέ το φλιτζάνι της, χωρίς να έχει την ευγένεια να γεμίσει και της μάνας της.
“Μάλιστα!”, είπε, σαν να μιλούσε σε κάποιον τρίτο, μόλις κάθισε και πάλι. “Η αγνή και θεοφοβούμενη Βαγγελιώ πηδιόταν ξεδιάντροπα με τον πρώτο τυχόντα, σκότωσε ένα παιδί που δεν έφταιγε σε τίποτα, και ύστερα σαν καλή χριστιανή κοινωνούσε για τα μάτια του κόσμου!”
Η Βαγγελιώ δεν μπορούσε πια να συγκρατήσει τον χείμαρρο που ξεχυνόταν από τα μάτια της. Κίτρινη σαν το φλουρί, έψαχνε απεγνωσμένα να βρει κάτι να πει. Σαν τι όμως; Μήπως δεν είχε δίκιο να την κατηγορεί η κόρη της; Περίμενε να συγχωρήσει αυτό που ούτε η ίδια είχε συγχωρήσει στον εαυτό της; “Το πλήρωσα όμως!”, κατάφερε να αρθρώσει με κόπο. “Πολύ ακριβά το πλήρωσα. Για τρία χρόνια έπαιρνα ψυχοφάρμακα, και στην πραγματικότητα ποτέ δεν τα σταμάτησα τελείως.”
Και με τα τελευταία λόγια, άνοιξε την τσάντα και της έδειξε τα χάπια. Από το βλέμμα της Μαρίας, κατάλαβε πως κάθε προσπάθεια να επιζητήσει τη συμπόνοια της, ήταν μάταιη, και δίχως να πει τίποτα άλλο σηκώθηκε αργά και πήγε στο δωμάτιο του μωρού. Η Μαρία ένιωθε τόσο μπερδεμένη. Αυτή φαινόταν πως ήταν η αλήθεια. Δεν είχε λόγο να ταπεινωθεί έτσι η Βαγγελιώ μπροστά της, αν ήταν αλλιώς. Τότε γιατί ο γιατρός έστησε όλο αυτό το παραμύθι, και μάλιστα λίγο πριν πεθάνει; Κουράστηκε να ψάχνει απαντήσεις σε ερωτήματα που ήταν μάλλον δύσκολο αν όχι αδύνατον να απαντηθούν. Καιρός να ασχοληθεί με την δουλειά της, που ήταν η μόνη που δεν την είχε απογοητεύσει μέχρι τώρα!
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου