Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
Η επιθυμία του να βουτήξει στο δροσερό νερό ήταν τόσο έντονη που παρά λίγο να το έκανε πράξη,έστω και χωρίς μαγιό! Αρκέστηκε να καθίσει σε ένα βραχάκι και να παρακολουθεί τους τυχερούς που απολάμβαναν την μαγεία του Αιγαίου.
Την προσοχή του τράβηξε μια κοπέλα που αμυδρά του θύμισε την Ελπίδα. Όχι πως έμοιαζαν ιδιαίτερα, όμως η γενική της εικόνα του την έφερνε έντονα στο νου. Ήταν βέβαια πιο ψηλή και με άψογο κορμί, πράγματα που η συχωρεμένη δεν διέθετε. Πρέπει να ήταν γύρω στα εικοσιδύο όπως την υπολόγισε ο Αργύρης και μάλλον έκανε διακοπές με την οικογένεια της. Τον κύριο δίπλα , προφανώς πατέρα της, με το παλιομοδίτικο μαγιό και την αστραφτερή γυναίκα που τον συνόδευε. Την παρέα συμπλήρωνε ο νεαρός δεκαεξάρης περίπου γιος με το όμορφο πρόσωπο και το αθλητικό σώμα, ο Κίμωνας, όπως άκουσε την αδελφή του να τον φωνάζει για να της βάλει αντηλιακό στην πλάτη.
Ο άντρας σηκώθηκε και έκανε μια βόλτα να ξεμουδιάσει. Την ώρα που γύρισε προς το μέρος του ο Αργύρης τον αναγνώρισε. Ήταν ο μεγαλοδικηγόρος Χάρης Τερζόγλου, από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ. Είχαν συναντηθεί αρκετές φορές στα γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη, τότε που ξεκινούσε η οργάνωση της ΠΑΣΠ, της φοιτητικής οργάνωσης του κινήματος. Φάνηκε πως και ο Τερζόγλου τον αναγνώρισε και τον πλησίασε
“Συγγνώμη για την ενόχληση”, του είπε ευγενικά. “Νομίζω πως γνωριζόμαστε από κάπου ή κάνω λάθος;”
“Δεν κάνετε λάθος κύριε Τερζόγλου! Είμαι μέλος του ΠΑΣΟΚ από την ίδρυση του και έχουμε συναντηθεί πολλές φορές στα γραφεία”.
Το πρόσωπο του δικηγόρου έλαμψε.
“Α, μάλιστα! Είσαι ο λαμπρός νέος που πρωτοστάτησε στην ίδρυση της ΠΑΣΠ!. Πολύ χάρηκα που σε ξαναείδα!”.
”Και εγώ κύριε Τερζόγλου! Και αυτό είναι από τα σπάνια ευχάριστα που μου συνέβησαν εδώ!”.
”Διακρίνω μια πίκρα στα λόγια σου καλέ μου φίλε. Δεν σου φέρονται καλά στο στρατόπεδο;”.
Ο Αργύρης δεν είχε σκοπό να εκθέσει όλα τα δραματικά που έλαβαν χώρα από τότε που πάτησε το πόδι του στο νησί. Ίσως να παρεξηγούσε ο συνομιλητής του και να πίστευε πως απλώς ήταν ένας καλοπερασάκιας που απέφευγε τις ταλαιπωρίες της στράτευσης.
“Εντάξει, υπάρχουν κάποια προβληματάκια”, παραδέχθηκε τελικά, κάνοντας μια αποτυχημένη προσπάθεια να χαμογελάσει. “Αλλά αυτά φαντάζομαι είναι κοινά σε όλους που υπηρετούν τη θητεία τους!”.
Ο Τερζόγλου κούνησε το κεφάλι με συγκατάβαση.
“Δυστυχώς λίγα πράγματα έχουν αλλάξει στο στρατό. Εξακολουθούν να κάνουν κουμάντο σκουριασμένα μυαλά, κολλημένα σε αναχρονιστικές ιδέες. Ας ελπίσουμε πως σύντομα θα εκδημοκρατιστεί το στράτευμα, αν και πολύ δύσκολο αν δεν εξαφανιστούν και τα τελευταία σταγονίδια της δικτατορίας!”
“Ας το ελπίσουμε”, απάντησε ο Αργύρης αν και το ύφος του δεν έδειχνε καμία ελπίδα.
“Έλα να γνωρίσεις την οικογένεια μου”, του πρότεινε ο Τερζόγλου.”Θα αναρωτιόνται τι λέω τόση ώρα με έναν άγνωστο φαντάρο!”
Η υποδοχή από τη σύζυγο του Τερζόγλου, ήταν μάλλον τυπική. Είχε κουραστεί πια να μην μπορούν να κυκλοφορήσουν χωρίς να πέσουν πάνω σε κάποιο γνωστό του άντρα της. Δεν έφταιγε ο συγκεκριμένος καλοφτιαγμένος νεαρός, αλλά η δημοσιότητα που της έσπαζε τα νεύρα. Αντίθετα τα παιδιά έδειξαν ενθουσιασμένα. Επιτέλους θα μπορούσαν να κάνουν παρέα με κάποιον κοντά στην ηλικία τους. Και τα δύο για διαφορετικούς λόγους είδαν με συμπάθεια τον νεοφερμένο.
“Η Ράνια μου”, σύστησε την κόρη του στον Αργύρη. “Τελειώνει φέτος τη σχολή καλών τεχνών, μα είναι ήδη φτασμένη ζωγράφος! Θα πρέπει να δεις τις θαλασσογραφίες της. Σε αφήνουν άφωνο με το ρεαλισμό τους! Και ο μικρός μας ο Κίμωνας που ετοιμάζεται για τη νομική. Κάποιος πρέπει να αναλάβει το γραφείο του μπαμπά!”
”.Εισαγγελέας θα γίνω!”, τον διέκοψε ο μικρός. “Μην ξαναλέμε τα ίδια!”.
Ο πατέρας του του έδωσε ένα χαϊδευτικό μπστσάκι.”Έχουμε καιρό ακόμα”, είπε χαμογελώντας. “Μπορεί να αλλάξεις γνώμη!”.
“Θα χαρούμε πολύ να φάμε μαζί το βράδυ”, πέταξε αναπάντεχα η Αγνή, η γυναίκα του Χάρη, που μετάνιωσε για την κάπως ψυχρή πρώτη της αντίδραση.
“Θα ήταν μεγάλη τιμή και χαρά μου, όμως δυστυχώς στις εννέα πρέπει να είμαι στο στρατόπεδο”, απάντησε με απογοήτευση. “Εκτός και αν τρώτε από τις έξι!”.
“Για να χαρούμε την παρέα σας θα το υποστούμε!”, απάντησε η Αγνή, και όλοι γέλασαν με την έξυπνη ατάκα.
Κανόνισαν να βρεθούν γύρω στις επτά και ο Αργύρης τους αποχαιρέτησε, με χειραψία τους άντρες και ιπποτικό χειροφίλημα την κυρία και τη δεσποινίδα.
Η βραδιά εξελίχθηκε με τον καλύτερο τρόπο. Ο Τερζόγλου αποδείχθηκε πραγματικός θησαυρός. Όχι μόνο υποσχέθηκε στον Αργύρη, πως με την επιστροφή του στην Αθήνα θα κινήσει τις διαδικασίες για τη μετάθεση του, αλλά του πρότεινε ακόμη να δουλέψει κοντά του ως ασκούμενος, μόλις απολυθεί. Η Ράνια έδειξε κάποιο ενδιαφέρον, που μπορεί να μην ήταν ακριβώς φλερτ, πάντως ήταν μια καλή αρχή. Κάτι άρχιζε να αλλάζει στη ζωή του, και φαινόταν να ανοίγεται ένας νέος συναρπαστικός κόσμος μπροστά του. Ήταν το πρώτο βράδυ της παραμονής του στη Λήμνο, που πέρασε την πύλη του στρατοπέδου, δίχως την κατάθλιψη της επιστροφής των περασμένων εξόδων!
Τον Σεπτέμβρη ήρθε η μετάθεση του στη Λέσχη Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων, και αυτό ήταν δείγμα πως ο Τερζόγλου κρατούσε τις υποσχέσεις του!
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου