ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΗΚΑΜΕ
Και να, λοιπόν, που έφτασε το τέλος,
που πάντοτε φοβόμουν, τελικά.
Ο χωρισμός, θανατηφόρο βέλος,
τα όνειρα σκοτώνει, ξαφνικά.
Και να, λοιπόν, εδώ, με ένα αντίο,
μια αμήχανη σιωπή, κι ένα γιατί.
Έτσι απλά, σαν άσχημο αστείο,
πεθαίνει μια αγάπη, δυνατή.
(Ρ)
Δεν θα χωρίσουμε, πιστέψαμε,
μακρύς ο δρόμος, μα αντέξαμε.
Κι ήρθαν τα πάνω- κάτω, απρόβλεπτα,
μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
Τον έρωτα, εμπιστευθήκαμε,
στο πέλαγό του, ανοιχτήκαμε.
Κύματα, νικήσαμε και μπόρα,
κι όλα γίναν στάχτη, σε μιάν ώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου