Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
Έβγαλε το φάκελο που είχε ετοιμάσει μέρες πριν και ζήτησε του υπάλληλου να το στείλει συστημένο στον Αργύρη. Ύστερα έσκισε σε κομματάκια την επιστολή του νοσοκομείου και την πέταξε στον κάδο απορριμμάτων.
Με αργά και αβέβαια βήματα πήρε το δρόμο για την Μεγαλόχαρη. Ακολούθησε απόμερα σοκάκια για να αποφύγει συνάντηση με τον Γιώργο και την Αναστασία.
Ο φόβος του θανάτου φώλιασε στην ψυχή του. Όλον αυτό τον καιρό είχε διαβάσει πολλά πράγματα σχετικά με το Έιτζ και η προοπτική να πεθάνει υποφέροντας τον τρομοκρατούσε. Ακόμα ίσως και πιο πολύ από αυτόν τον φόβο τον βασάνιζε η αποκάλυψη της ασθένειας του. Ένα νησί ολόκληρο να τον δείχνει με το δάχτυλο και να τον αποφεύγει σαν να έχει λέπρα. Μια οικογένεια διαλυμένη να προσπαθεί να δεχτεί τη φρικτή αλήθεια. Και το παιδί του να μην έχει τόπο να σταθεί από τις βρισιές και τις λοιδορίες των συμμαθητών του.
Όχι αυτό δεν μπορούσε να το επιτρέψει! Κανείς ποτέ δεν θα μάθαινε το φοβερό μυστικό, εκτός από τον Αργύρη. Εκείνος ήξερε και θα καταλάβαινε την απόφαση του.
Άναψε το κερί του και γονάτισε μπροστά στη θαυματουργή εικόνα. Είχε ξεχάσει να προσεύχεται και το μόνο που έκανε ήταν να καταθέσει τα δάκρυα του στα πόδια Της, χωρίς να ζητήσει τίποτα για τον εαυτό του. Μόνο για το παιδί του και τη γυναίκα του Την παρακάλεσε. Να μην αφήσει να πληγωθούν περισσότερο από τον πόνο που ο ίδιος θα τους προκαλούσε. Αυτό μόνο Της ζήτησε, το μυστικό του να μείνει για πάντα θαμμένο και να μην μολύνει τις ζωές των αγαπημένων του.
Βγαίνοντας από το ναό μια παράξενη αίσθηση τον τύλιξε. Ένα φτερούγισμα στην καρδιά, του έφερνε μια ευφορία που δεν συμβάδιζε με την όλη κατάσταση.
Κατέβηκε με γοργά αυτή τη φορά βήματα και μπήκε στο αυτοκίνητο. Άξιζε αυτό το βράδυ να το περάσει με τους ανθρώπους που αγαπάει και τον αγαπούν. Καιρό είχαν να το ρίξουν λίγο έξω. Γιατί όχι απόψε λοιπόν;
Δεν βιαζόταν να γυρίσει στο χωριό. Απολάμβανε την διαδρομή σαν να την έκανε πρώτη φορά. Το βλέμμα του γύριζε από τον πάντα συννεφιασμένο Τσικνιά, στις ξερολιθιές κι ύστερα χανόταν στα κάτασπρα χωριουδάκια και τις λαγκαδιές. Έβαλε στο κασετόφωνο τα “Νησιώτικα”, με τον Πάριο και σιγοτραγούδησε μαζί του. Σαν να μην είχε μεσολαβήσει η τραγική είδηση από το νοσοκομείο, όλα φαίνονταν όμορφα. Με την ικανοποίηση που δίνει η λήψη μιας μεγάλης απόφασης!
Όσο κι αν παραξένεψε την Φροσούλα και την Υπαπαντή η πρόταση, ή μάλλον διαταγή του Δήμου, την καλοδέχτηκαν. Σπάνια είχαν την ευκαιρία να βγουν λίγο έξω και να διασκεδάσουν. Ο Νικολής με έκπληξη είδε την οικογένεια να φτάνει στο καφενείο με τα γιορτινά της.
“Γενέθλια, επέτειο ή κάτι που μου διαφεύγει”, ρώτησε απορημένος.
“Τίποτα από αυτά”, του χαμογέλασε ο Δήμος. “Μια χαλαρή βραδιά με την οικογένεια, αυτό είναι όλο!”
Κάθισαν μέχρι κοντά στο ξημέρωμα, καθώς το ένα κρασί έφερνε το άλλο και οι ναυτικές ιστορίες του Νικολή δεν είχαν τελειωμό. Ο μικρός Νικολάκης είχε αποκοιμηθεί στην καρέκλα του και έτσι τον πήρε αγκαλιά ο Δήμος στο δρόμο για το σπίτι.
“Ευτυχώς που είναι Κυριακή και δεν έχουν μαθήματα”, σχολίασε η Υπαπαντή και τους καληνύχτισε.
“Θα έρθω να σε χαιρετίσω πριν φύγω”, της είπε ο Δήμος και μπήκαν στο σπίτι.
Ξάπλωσε τον μικρό στο κρεβάτι του και η Φροσούλα του έβγαλε τα ρούχα τον σκέπασε προσεκτικά και βγήκε από το δωμάτιο.
Ο Δήμος έσκυψε και φίλησε το γιο του με λατρεία.”Να προσέχεις καμάρι μου”, του ψιθύρισε. “Και τη μαμά να προσέχεις!”.
Πρόλαβε να κρατήσει ένα δάκρυ που φάνηκε στην άκρη του ματιού του πριν προλάβει να το δει η Φροσούλα που έστεκε ακόμη έξω από την πόρτα. Την αγκάλιασε τρυφερά, πράγμα που είχε να κάνει από εκείνη την καταραμένη ημέρα που ξεκίνησαν όλα στην Ίο.
“Όλα θα πάνε καλά!”, της είπε φιλώντας την στο μάγουλο.
“Το ξέρω!”, του απάντησε αν και ξαφνιασμένη με την αντίδραση του. Σε αγαπάω και σου έχω εμπιστοσύνη”.
Ο Δήμος τραβήχτηκε μαλακά από κοντά της. Αν εξακολουθούσε να μυρίζει το άρωμα της και να ακουμπάει το κορμί της, ίσως να μην μπορούσε να συγκρατήσει την θλίψη του που επέστρεψε μαζί με τη χαραυγή της καινούργιας ημέρας. Μπήκε στην κάμαρα, πήρε τη βαλίτσα που του είχε ετοιμάσει η Φροσούλα από βραδύς και ξεκίνησε να φύγει.
¨Στο καλό! Η Παναγιά μαζί σου!”, τον ξεπροβόδισε βουρκωμένη η Φροσούλα, με ένα προαίσθημα σαν φίδι να της κατατρώει την ψυχή.
Ο ουρανός προμήνυε καταιγίδα και ο Δήμος άνοιξε το βήμα για να προλάβει μιας και οι πρώτες ψιχάλες άρχισαν ήδη να πέφτουν. Ίσα που πρόλαβε να μπει στην καμπίνα του πριν ξεσπάσει η μπόρα. Κάθισε στο γραφείο του και χάραξε την πορεία του σκάφους. Σε λίγο θα ξεκινούσαν το ταξίδι και ο καιρός δεν βοηθούσε, αν και το δελτίο καιρού προέβλεπε βελτίωση από το μεσημέρι.
Όταν σταμάτησε η βροχή βγήκε να μιλήσει για λίγο με τους άντρες του. Όλοι έδειχναν ευδιάθετοι και ανυπόμονοι γιαυτό το ψάρεμα. Από τα δυσκολότερα αλλά και τα καλύτερα αμειβόμενα.
“Σαλπάρουμε Σαράντη”, έδωσε διαταγή στον ναύτη του. “Βίρα τις άγκυρες”.
Είκοσι λεπτά μετά τις δέκα το καΐκι χανόταν στο βάθος του ορίζοντα φορτωμένο τις προσδοκίες των ναυτικών και τις ευχές των δικών τους που έμειναν πίσω.
Εξαντλημένο το πλήρωμα του Δήμου, παρέδωσε το τελευταίο φορτίο στο φορτηγό ψυγείο. Οι ψαριές πήγαν καλύτερα ακόμη και από τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις. Έξι φορές τους προσέγγισε το ψυγείο για να παραλάβει τους ξιφίες. Επιτέλους σε λίγο θα άρχιζε το ταξίδι της επιστροφής στο νησί.
Δείτε επίσης: Πάρτε 100 σε κουπόνι & 50% έκπτωση στην πρώτη σας παραγγελία με την εφαρμογή μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου