Η Στάσα ας είναι καλά εκεί που είναι....
Ερχότανε στο μαγαζί που δούλευα πιτσιρικάς στο Κέντρο της Αθήνας.
Με τα "ρούχα της δουλειάς"όπως έλεγε ....
Δούλευε σε οίκο ανοχής πίσω από την Ομόνοια που τον έκλεισαν μαζί με τους άλλους με
ξένες εντολές προκειμένου να αντιμετωπίσουν την μετάδοση των αφροδισίων νοσημάτων.
Έτσι το είδαν οι ανεγκέφαλοι.
Το αποτέλεσμα ήταν και η Στάσα να βγεί στο καλντερίμι για το μεροκάματο όπως έλεγε και είχε και χρόνια στην πλάτη που την δυσκολεύανε.
Πελάτες της έμποροι του Κέντρου κάποιας ηλικίας....μεσημέρια τα ραντεβού μέσα στο μαγαζί ...στο πατάρι ή στο υπόγειο.
Και φυσικά η πλάκα που γινότανε από τους άλλους....
Μια δυστυχισμένη γυναίκα που προσπαθούσε να ζήσει...
Δεν άργησαν να δημιουργηθούν οι πιάτσες της Αθηνάς της Αγίου Κωνσταντίνου της Σωκράτους της Γερανίου.
Στην Ομόνοια στην πλατεία στα στενά δίπλα έξω από τα μικροξενοδοχεία αλλά και από τα μεγαλύτερα.
Δεν ήταν εύκολα τα πράγματα για τις γυναίκες που είχαν συνηθίσει να δουλεύουν σε προστατευμένους χώρους.
Γρήγορα έπεσαν στα χέρια των αγαπητικών των νταβατζήδων δηλαδή που πρώτα τους έταζαν γάμο και στην συνέχεια τους έπαιρναν τις εισπράξεις.
Όταν δεν περνούσε η μπογιά τους πλέον και δεν τα έφερναν τις έδιωχναν και από την πιάτσα και έφερναν νεώτερες.
Η ζωή τους γινότανε μαρτύριο ....προσπαθούσαν να βρούν πελάτη με εξευτελιστικό αντίτιμο και στο τέλος για ένα πιάτο φαϊ.
Μια από αυτές ήταν και η γνωστή ως "φασουλάδα"πίσω από την Βαρβάκειο κοντά στα μαγέρικα.
Έψαχνε για κανένα φουκαρά πελάτη έστω και λίγα κέρματα να είχε για να φάει ένα πιάτο φαϊ...μια φασουλάδα.
Την κορόϊδευαν στην αγορά δυστυχώς ....τα είχε και λίγο χαμένα και κάποιοι έλεγαν ότι ήταν από την σύφιλη που είχε περάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου