Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
«Τα παραλές κόρη μου!», αντέδρασε ο παπάς. «Υπάρχουν πολλοί και καλύτεροι από εμένα. Τώρα αν αυτό είναι το θέλημα του Θεού, ας είναι ευλογημένο!».
«Δεσπότης λοιπόν!», είπε ο Αντώνης. «Μεγάλο βάρος και ευθύνη για το νεαρό της ηλικίας σας!».
«Μπήκα στα τριάντα τρία πια. Στα χρόνια του Χριστού μας! Αλλά πιστέψτε με δεν είναι η ηλικία το πρόβλημα. Είναι που δεν ξέρω αν μπορώ να ανταπεξέλθω στην αποστολή μου! Όμως ελπίζω να λειτουργήσει και στην αναξιότητα μου η ευχή της χειροτονίας: «Η Χάρις του Αγίου Πνεύματος η τα ασθενή θεραπεύουσα!».
Τα εκκλησιαστικά δεν ήταν το δυνατό χαρτί του Αντώνη και έτσι έστρεψε αλλού τη συζήτηση.
«Αν δεν κάνω λάθος σας έχω ξανασυναντήσει πριν καιρό. Κάνατε τρισάγιο σε έναν οικογενειακό τάφο στο πρώτο νεκροταφείο.».
«Στους τάφους των γονιών μου», επιβεβαίωσε ο παπάς. «Πηγαίνω όποτε μου δίνεται η ευκαιρία».
«Επίσης», συνέχισε ο Αντώνης, «κοιτώντας τις φωτογραφίες η μητέρα σας μου φάνηκε γνωστή. Σαν να την είχα συναντήσει σε πολύ νεαρότερη ηλικία βέβαια»,
Ο παπάς έδειχνε συλλογισμένος. Και μόνο η αναφορά στο παρελθόν της μητέρας του μπορούσε να ανάψει μεγάλες φωτιές. Το έγκλημα της ήταν βαρύ, ίσως όχι όσο του πατέρα του, πάντως ασυγχώρητο σίγουρα. Επιχείρησαν να σκοτώσουν μιαν ανήμπορη γυναίκα μόνο και μόνο για τα λεφτά. Και θα τα κατάφερναν αν ακολουθούσαν πιστά τις οδηγίες που πήραν από τον εντολέα τους, που με κανένα τρόπο δεν ήθελε να του αποκαλύψει η μητέρα του, ακόμα και λίγο πριν ξεψυχήσει. Ήταν το μόνο μυστικό που πήρε μαζί της στον τάφο. Όπως του εξομολογήθηκε η μάνα ο πατέρας κτύπησε βάναυσα με ένα σίδερο στο κεφάλι την άτυχη γυναίκα και νομίζοντας πως πέθανε παρέλειψε να βάλει φωτιά στο πτώμα για να εξαφανίσει κάθε ίχνος. Η ίδια με το πρόσχημα πως ήθελε να σιγουρευτεί για το αποτέλεσμα, ξαναγύρισε στη γυναίκα με το μωρό και με ανακούφιση είδε πως ζούσε ακόμα. Φυσικά δεν είπε τίποτα στον άντρα της. Τον βεβαίωσε πως ήταν νεκρή και έφυγαν γρήγορα από εκεί.
«Δε νομίζω να έχετε συναντηθεί.», απάντησε τελικά στον Αντώνη. «Ίσως την έχετε δει σε φωτογραφίες σε εφημερίδες. Ο πατέρας μου ήταν γνωστός βιομήχανος και στη συνέχεια η επιχείρηση πέρασε στη μητέρα και σε εμάς. Κυρίως στην αδελφή μου, γιατί εγώ έχω παραιτηθεί από καιρό από την περιουσία».
Ο Αντώνης δεν θέλησε να πιέσει περισσότερο τον ήδη αγχωμένο παπά. Όλα πάνω του έδειχναν πως έψαχνε σανίδα σωτηρίας σε μισές αλήθειες, αν όχι ψέματα! Ήταν σίγουρος πως τη μητέρα του την είχε δει πολλές φορές στο σπίτι του, αλλά κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να το αποδείξει.
«Ναι μάλλον έχετε δίκιο», του απάντησε υποκριτικά. «Άλλωστε από που κι ως που να έχω γνωρίσει πραγματικά τη μητέρα σας!»
Ο παπάς σηκώθηκε και αγκάλιασε τη Μυρτώ. «Να ζήσεις να τον θυμάσαι κόρη μου. Ήταν καλός άνθρωπος παρ όλα τα ελαττώματα του.». Χαιρέτησε με μια ευγενική χειραψία τη Δανάη και άπλωσε το χέρι προς τον Αντώνη. Εκείνος δεν του έδωσε το δικό του. «Μπορούμε να τα πούμε λίγο έξω», του είπε χαμηλόφωνα στο αυτί. Αν και απόρησε ο παπάς τον ακολούθησε.
«Την ξέρεις καιρό την Αρχοντούλα;», τον ρώτησε όταν κάθισαν στο παγκάκι του προαύλιου.
«Λίγο πάνω από μήνα», του απάντησε χωρίς να καταλαβαίνει το νόημα της ερώτησης.
«Και ασφαλώς θα σου έχει πει την ιστορία της, όση τέλος πάντων θυμάται.».
«Ναι, μου τα είπε όλα από την πρώτη στιγμή. Όπως επίσης πως φοβάται πως το παρελθόν της ξαναβγαίνει στην επιφάνεια, κι αυτό την τρομάζει».
«Και νομίζω πως έχει δίκιο!», επιβεβαίωσε ο Αντώνης. «Κάποιος ή κάποιοι την ψάχνουν και είμαι σίγουρος όχι για καλό! Εγώ απ τη μεριά μου θα κάνω ότι μπορώ για να την προστατέψω, όμως το μεγάλο βάρος πέφτει σε σας. Πρέπει να την προσέχετε όσο μπορείτε περισσότερο. Κυρίως κρατήστε την μακριά από το ζευγάρι που καθόταν στο τραπέζι μαζί μας! Ελπίζω να τους παρατηρήσατε και να θυμάστε τα πρόσωπα τους.».
Ο παπά Διονύσης έγνεψε καταφατικά με την ανησυχία αποτυπωμένη στο πρόσωπο του.
«Λέτε να είναι σοβαρά τα πράγματα;», ρώτησε με αγωνία.
«Φοβάμαι πως ναι. Έχω το τηλέφωνο της εκκλησίας, πάρτε και την κάρτα μου να είμαστε σε επικοινωνία».
Αποχαιρετίστηκαν και ο Αντώνης με τη Δανάη και τη Μυρτώ έφυγαν, ενώ ο παπάς πήγε να συμμαζέψει λίγο την αίθουσα και να γυρίσει κι αυτός σπίτι. Αν και δεν συμμεριζόταν απόλυτα τους φόβους του Αντώνη, αναγνώριζε πως κάτι ύποπτο συνέβαινε.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου