Τρεις εξορκισμοί για την ανυπαρξία ή Ο έρωτας του ακατανόητου (απόσπασμα)

ΨΑΛΜΟΣ Α'

Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα,

ενώπιον των ατελεύτητων αιώνων.

Έπαρσις χειρών.

Εωθινή θυσία στον θρόνο των αστερισμών.

Σπονδή εόρτιος στον Κόσμο τον νυν

και τον ερχόμενο.

Στον άρρητο λόγο, τον περιπατώντα

επί πτερύγων ανέμων.

Τον εξαποστέλοντα στα αστρικά διαστήματα,

τα πάθη των ανθρώπων,

δι’ού τα νεφελώματα πλησθήσονται

εναρμόνιας δόξας.

Ευλόγει η ψυχή μου,

την μουσική των ουρανίων σφαιρών,

την απτομένη των ονείρων

και ποιούσα αυτά πυρός φλόγας.

Τους ευήχους λυγμούς των αρπιστών,

και των κιθαριζόντων,

τα αλλαλάζοντα κύμβαλα.

Των αοιδών τους ήχους, αινέσω!

Οργάνων περιτέχνων, μείζονες οι λάρυγγες αυτών.

Τους ηνιόχους των θείων αρμάτων,

σεπτούς ιερείς των θυγατέρων Απόλλωνος,

ψαλλώ έως υπάρχω.

Εν παντεί τόπω της δεσποτείας του Λόγου,

ευλόγει η ψυχή μου τον Άνθρωπο!

Δείτε επίσης: Απολίθωμα πιθήκου ηλικίας 6 εκατομμυρίων ετών αποκαλύπτει γιατί οι άνθρωποι περπατούν όρθιοι