Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
“Αφού αποφάσισες πως πρέπει να πεθάνω, τουλάχιστον πες μου την αλήθεια! Όπως είπες θα θαφτεί μαζί μου στον ίδιο λάκκο!”.
Ο σημαδεμένος έκανε ένα μορφασμό τόσο τρομακτικό που ο Διονύσης έκλεισε τα μάτια μην αντέχοντας την αποκρουστική του όψη. Το μόνο που απέπνεε κάποια ανθρωπιά πάνω του ήταν το γυάλινο μάτι, γιατί το κανονικό έμοιαζε με φωτιά της κόλασης!
“Και σε τι θα σου χρησιμεύσει η αλήθεια εκεί που θα πας;”, τον ρώτησε εξακολουθώντας το απαίσιο γέλιο του. “Ας είναι”, συνέχισε χαϊδεύοντας τη σκανδάλη του όπλου. “Ήταν ένα σατανικό σχέδιο της μάνας μου, για να βάλουμε στο χέρι μια τεράστια περιουσία. Κανείς δεν μπορούσε να υποψιαστεί τι ακριβώς συνέβαινε κι αυτό ήταν το μεγάλο μυστικό που όλοι κρατήσαμε κρυφό μέχρι τώρα.”,
Σταμάτησε και φώναξε το γιο του να κρατήσει το περίστροφο για να στρίψει τσιγάρο. Ο Διονύσης καθισμένος στο πάτωμα πρόσεξε πως το χέρι του νεαρού έτρεμε ελαφρά, δείγμα φόβου και αναποφασιστικότητας, όπως επίσης ότι απέφευγε να τον κοιτάξει στα μάτια. Με μια απελπισμένη κίνηση τον κλώτσησε με δύναμη στο καλάμι και ο νεαρός ούρλιαξε απ τον πόνο, ενώ το όπλο του έπεσε στο από τα χέρια. Αστραπιαία το άρπαξε και το έστρεψε στον σημαδεμένο.
“Άλλαξαν οι ρόλοι!”, του φώναξε άγρια. “Τώρα εγώ βάζω τους όρους!”.
“Φρόνιμα!”, είπε αυτός με σβησμένη φωνή. “Δεν θέλεις να βάψεις τα χέρια σου με αίμα!”.
“Είχαμε μείνει στο μυστικό που κρύβατε τόσα χρόνια”, είπε ο Διονύσης αγνοώντας τις προειδοποιήσεις του. “Τι σχέση έχει η Αρχοντούλα με το σχέδιο της μάνας σου;”.
Ο σημαδεμένος πέταξε το αποτσίγαρο κάτω και το πάτησε να σβήσει. Σιγά- σιγά ανακτούσε την ψυχραιμία του και το μυαλό του έπαιρνε χιλιάδες στροφές για το πως θα αντιμετωπίσει την κατάσταση.
“Δεν πρόκειται να με σκοτώσεις παπά!”, είπε με αυτοπεποίθηση. “Έτσι δεν θα μάθεις ποτέ την αλήθεια!”
'”Ίσως”, του απάντησε με περιφρόνηση. “ Όμως θα έχω καθαρίσει τον κόσμο από ένα κάθαρμα σαν και σένα! Δεν το λες και λίγο!”.
“Λέω να κάνουμε μια συμφωνία”, πρότεινε ο σημαδεμένος, “Εγώ θα σου τα πω όλα και συ θα μας αφήσεις να ζήσουμε. Άλλωστε δεν έχεις κάτι να κερδίσεις με το θάνατο μας, αντίθετα θα σαπίσεις στη φυλακή!. Τι λες δεν είναι λογικό αυτό που σου προτείνω;”.
Ο Διονύσης απέμεινε συλλογισμένος. Σίγουρα δεν είχε σκοπό να τους σκοτώσει και η πρόταση ήταν αυτό που χρειαζόταν. Εξ άλλου η δύναμη τώρα ήταν στο δικό του χέρι και δεν είχε να φοβάται τίποτα. Έτσι πίστευε αλλά τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα περίμενε. Ο νεαρός που μέχρι εκείνη την ώρα δεν είχε βγάλει κουβέντα, αποφάσισε να παρέμβει.
“Αν ανοίξεις το στόμα σου θα καταστραφούμε όλοι!”, είπε απευθυνόμενος στον πατέρα του. “Αυτό θέλεις;”. Και ύστερα γύρισε προς τον Διονύση με παρακλητικό ύφος. “Άφησε μας να φύγουμε. Ότι έγινε ανήκει στο παρελθόν και δεν έχει κανένα νόημα να βγει τώρα στην επιφάνεια. Πίστεψε με αυτή η ιστορία μόνο κακό μπορεί να κάνει σε όσους εμπλέκονται. Και η Αρχοντούλα δεν αποτελεί εξαίρεση! Δεν θα το ήθελες αυτό έτσι δεν είναι;”
Ο σημαδεμένος εκμεταλλευόμενος την περίσταση έτρεξε προς την πόρτα. Η σφαίρα τον βρήκε ανάμεσα στις ωμοπλάτες και τον ξάπλωσε νεκρό στο πάτωμα.
Ο Διονύσης νόμιζε πως έβλεπε ένα τρομερό εφιάλτη! Ούτε κατάλαβε πως τράβηξε τη σκανδάλη.
Πέταξε το περίστροφο και έπεσε πάνω στο σημαδεμένο με την ελπίδα να τον βρει ζωντανό.
'Όταν κατάλαβε πως όλα είχαν τελειώσει κατέρρευσε. Κοίταξε με βουρκωμένα μάτια το νεαρό που είχε μείνει άγαλμα από τον τρόμο.
“Δεν το ήθελα!”, του είπε ανάμεσα στα αναφυλητά του. “Ούτε κατάλαβα πως έγινε!. Σε παρακαλώ ρίξε μου μια στην καρδιά. Δεν αντέχω τις τύψεις!”.
Για μια στιγμή ο νεαρός έσκυψε να πιάσει το περίστροφο, αλλά αμέσως το μετάνιωσε. Το κλώτσησε όσο πιο μακριά μπορούσε και έτρεξε προς την έξοδο, πηδώντας πάνω από το πτώμα του πατέρα του. Δευτερόλεπτα αργότερα το Φιατάκι έφυγε μαρσάροντας.
Ο Διονύσης στριφογύριζε χτυπώντας τα χέρια του στους τοίχους αλλόφρων. Ανίκανος να σκεφτεί λογικά, άρπαξε το όπλο και το έστρεψε στο κεφάλι του. Δεν έβρισκε όμως το κουράγιο να τραβήξει τη σκανδάλη. Η θέα του νεκρού του ανακάτευε το στομάχι και κρύος ιδρώτας κατέβαινε στη ραχοκοκαλιά του. Έβαλε το περίστροφο στην τσέπη και βγήκε έξω αποφεύγοντας να κοιτάξει τον σημαδεμένο. Περπάτησε τρεκλίζοντας προς τον Προφήτη Ηλία αλλά δεν τόλμησε να μπει μέσα. Πίστευε πως όλα τα μάτια των Αγίων θα έπεφταν επάνω του και θα τον κατακεραύνωναν. Κάθισε σε ένα παγκάκι της πλατείας και προσπάθησε να ηρεμήσει και να σκεφτεί τις κινήσεις του από εδώ και μπρος. Όχι πως είχε ελπίδες ότι θα τη γλυτώσει, ο νεαρός ήδη θα είχε ενημερώσει για τη δολοφονία του πατέρα του και σε λίγο οι αρχές θα βρισκόντουσαν στα ίχνη του.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου