Και συ τέκνον Τζόρνταν;(ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ (5η συνέχεια)

 Δείτε εδώ τα προηγούμενα

Εντάξει, το έχει ξαναδεί το έργο με τους ζιγκολό παντός έργου, όμως ο Νώντας δεν του είχε δείξει τέτοια δείγματα.

“Κάποτε θα έπεφτες έξω στις εκτιμήσεις σου!”, μονολόγησε. “Μην το παίρνεις κατάκαρδα!”.

Αποφάσισε να βγάλει ότι συνέβη απ το μυαλό του, αλλά το σύμπαν είχε άλλα σχέδια. Αυτή τη φορά με ένα τηλεφώνημα από τον δάσκαλο. Για μια στιγμή σκέφτηκε να μην απαντήσει αφού δεν έβλεπε το

λόγο. Ωστόσο ο απεριόριστος σεβασμός προς το πρόσωπο του, δεν το επέτρεψε.

“Δάσκαλε μου”, του είπε με φωνή που δεν έκρυβε την έκπληξη του για τη σύμπτωση. “Μόλις πριν λίγα λεπτά μιλούσα με ένα φοιτητή σας. Και ασφαλώς μου είπε τα καλύτερα λόγια για σας!”.

“Χαίρομαι που υπάρχουν μαθητές μου που έχουν σχηματίσει καλή εικόνα για το πρόσωπο μου! Και ποιο είναι το όνομα αυτού του υπέροχου νέου;”.

“Νώντας μου συστήθηκε, χωρίς επώνυμο.”.

“Νώντας;”, έκανε έκπληκτος ο δάσκαλος. “Ένα παλικάρι με τατουάζ και σκουλαρίκια;”

“Ακριβώς”, απάντησε ο Τζόρνταν ξαφνιασμένος με την ετοιμότητα της απάντησης.

“Μα αυτός Ιορδάνη παιδί μου, είναι νεκρός δυο χρόνια τάρα! Αποκλείεται να τον συνάντησες!”.

Έκλεισε το τηλέφωνο, αφήνοντας τον δάσκαλο να περιμένει την απάντηση. Ποια απάντηση όμως; Αυτή που δεν είχε ούτε ο ίδιος;

Ο εφιάλτης επέστρεφε και γινόταν όλο και πιο απειλητικός. Τώρα συναντούσε και μιλούσε με ανθρώπους από το υπερπέραν!

Όχι, δεν ήταν τρελός! Κάποια εξήγηση λογική θα υπάρχει. Που στο διάολο όμως είναι κρυμμένη;

Γύρισε σπίτι πιο άρρωστος από όταν έφυγε. Όχι τόσο σωματικά, όσο πνευματικά. Το πράγμα έδειχνε να ξεφεύγει από τον έλεγχο του, και αυτό τον τρομοκρατούσε, γιατί δεν του είχε συμβεί ποτέ πριν.

Μα αν περίμενε πως στο σπίτι θα ηρεμούσε, η εικόνα που αντίκρυσε διέψευσε κάθε προσδοκία του! Όλο το σαλόνι έμοιαζε σαν βομβαρδισμένο. Καναπέδες αναποδογυρισμένοι, τασάκια και μπιμπελό στο πάτωμα, το σύνθετο σαν να πέρασε τυφώνας. Η πόρτα ασφαλείας δεν έδειχνε σημάδια παραβίασης και ο συναγερμός δεν είχε χτυπήσει. Η πρώτη σκέψη του ήταν να πάρει την αστυνομία, τελευταία στιγμή όμως αποφάσισε να ενημερώσει πρώτα τη γυναίκα του.

“Έρχομαι αμέσως!”, του είπε αναστατωμένη. “Μην αγγίξεις τίποτα μέχρι να έρθει η σήμανση. Παίρνω τώρα τηλέφωνο. Ηρέμησε και πιες κάτι, αν και μάλλον θα πρέπει να είσαι νηφάλιος όταν έρθουν. Λίγο νερό καλύτερα!”.

Ακολούθησε τη συμβουλή της, πήρε ένα μπουκάλι νερό απ το ψυγείο και κατέβασε το μισό μονορούφι. Ύστερα μπήκε στα υπόλοιπα δωμάτια να ελέγξει αν είχαν υποστεί τον ίδιο βανδαλισμό. Ευτυχώς όλα ήταν εντάξει, η ζημιά είχε περιοριστεί στο χώρο του σαλονιού.

Οι δυνάμεις του άρχισαν να τον εγκαταλείπουν. Η χθεσινή αδιαθεσία επέστρεψε και φαινόταν πιο δυνατή. Πονοκέφαλος, κομμάρες και μια υπνηλία ανεξήγητη μετά από τόσες ώρες ύπνο.

Ξύπνησε αργά το απόγευμα με την τρικυμία να μαίνεται στο κεφάλι του. Ο Τάσος καθισμένος στην καρέκλα δίπλα του τον κοιτούσε με απορία.

“Είσαι καλά ρε φίλε;”, τον ρώτησε με ενδιαφέρον. Το σπίτι είναι μια χαρά, καμιά διάρρηξη δεν έγινε. Μόνο που δεν μας έβρισαν οι μπάτσοι που τους φέραμε τζάμπα!”.

Αυτό πια παραήταν πολύ για να το καταπιεί αμάσητο ο Τζόρνταν. Είδε με τα μάτια του τον κακό χαμό στο σαλόνι, σκουντούφλησε πάνω στα πεσμένα αντικείμενα, πως τον διαβεβαίωνε ο Τάσος πως τίποτα δεν είχε συμβεί;

Σηκώθηκε με κόπο και χωρίς να ρου πει κουβέντα μπήκε στο σαλόνι με την ελπίδα να έχει δίκιο. Δυστυχώς όμως τα πράγματα ήταν όπως του τα περιέγραψε ο Τάσος. Όλα τακτοποιημένα στις θέσεις τους, και κανένα σημάδι αναστάτωσης στο χώρο!

Εδώ συνεχίζετε το μυθιστόρημα: Ολα τα θυμάμαι σου λέω!