ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ιστορίες σε εξέλιξη. Κάθε ανάρτηση,συνέχεια της ιστορίας. Η συνέχεια των ιστοριών θα ανεβαίνουν καθημερινά. Μπορείτε να στέλνετε τις δικές σας ιστορίες στο tinios60@gmail.com Με την Ένδειξη για Ανάρτηση

Πέμπτη 3 Αυγούστου 2023

Και συ τέκνον Τζόρνταν;(ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ (7η συνέχεια)

Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο

Πατώντας πάνω στον τίτλο του μυθιστορήματος που θέλετε στις σελίδες στην αρχική σελίδα , έχετε όλες τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο για τη διευκόλυνση σας 


Δεν πρόλαβε να τελειώσει το ποτό του, όταν έκαμε την εμφάνιση της η Ζωή. Τη συνόδευε ένας μεσήλικας γύρω στα πενηταπέντε, αρκετά καλοστεκούμενος για την ηλικία του. Από τη συμπεριφορά τους ο Τζόρνταν συμπέρανε πως δεν πρέπει να ήταν ζευγάρι. Μάλλον επαγγελματική σχέση έδειχναν να έχουν. Κάθισαν σε ένα τραπεζάκι στο βάθος και ο Τζόρνταν έκανε κάθε προσπάθεια να μην διασταυρωθούν τα βλέμματα τους. Αυτή η περίεργη σύμπτωση να την συναντήσει δεύτερη φορά μέσα στην ίδια μέρα, και μάλιστα σε χώρο που δεν την είχε ξαναδεί, του φάνηκε

σαν να έκρυβε κάποιο μήνυμα. Από το σύμπαν; Από την μοίρα; Μακάρι να ήξερε! 

Όσο όμως κι αν προσπάθησε να περάσει απαρατήρητος, τελικά δεν τα κατάφερε. Η Ζωή τον αναγνώρισε και τον φώναξε να κάτσει μαζί τους. Όπως το είχε προβλέψει, ο άντρας που ήρθαν μαζί ήταν σκηνοθέτης διαφημιστικών και η συνάντηση είχε να κάνει με ένα καινούργιο πρότζεκτ για καλλυντικά μεγάλης φίρμας. Όμως κάτι επάνω του δεν του άρεσε. Λίγο η κραυγαλέα πολυτέλεια στο ντύσιμο του, λίγο ο εξεζητημένος τρόπος ομιλίας του, ήταν αρκετά για να ανάψουν προειδοποιητικά λαμπάκια στο μυαλό του. Τις υποψίες του ενίσχυσε η στάση της Ζωής να μην του τον συστήσει. Έμεινε απλά στο ουδέτερο ο σκηνοθέτης μου. 

Ούτε και ο άντρας έδειξε να ενδιαφέρεται για τον Τζόρνταν και τη σχέση του με τη Ζωή. Πράγμα παράξενο, γιατί θα ήταν το πρώτο που θα ρωτούσε ένας λογικός άνθρωπος, σε μια τέτοια περίσταση. Ωστόσο η παρουσία του έμοιαζε να τον ενοχλεί και ο Τζόρνταν το συνέλαβε αμέσως με τις ευαίσθητες κεραίες του, και αποφάσισε να τον βγάλει, αλλά και να βγει και ο ίδιος από την άβολη θέση. Κέρασε τα ποτά τους και αφού τους χάρισε ένα τυπικό χαμόγελο βγήκε στο δρόμο.

Η συνήθως αλάνθαστη διαίσθηση του, τον προέτρεψε να τους παρακολουθήσει, όσο πιο διακριτικά μπορούσε. Τα φιμέ τζάμια του τζιπ του του επέτρεπαν να βλέπει όλες τις κινήσεις τους χωρίς να γίνεται αντιληπτός. 

Χρειάστηκε να περιμένει περίπου δέκα λεπτά, μέχρι να τους δει να βγαίνουν. Ο άντρας της μιλούσε 


σε έντονο ύφος, ενώ η Ζωή είχε κατεβασμένα τα μάτια και δεν αντιδρούσε. Δεν αντέδρασε ακόμα κι όταν ο άντρας την άρπαξε από το μπράτσο και την ταρακούνησε. Λίγο έλειψε να βγει ο Τζόρνταν και να τον σπάσει στο ξύλο, όμως αυτό που ακολούθησε τον έκανε να κοκαλώσει στη θέση του. Η Ζωή άνοιξε την τσάντα της, έβγαλε ένα μάτσο χαρτονομίσματα και του τα έδωσε. Εκείνος τα μέτρησε βιαστικά και τα έβαλε στην τσέπη, χαμογελώντας σαρδόνια. Κάτι τέτοιο ήταν εντελώς παράλογο, γιατί αν κάποιος έπρεπε να πληρωθεί για τις υπηρεσίες του, αυτή θα ήταν η Ζωή! Αυτή θα δούλευε για τη διαφήμιση εξάλλου. Ο παράξενος άντρας έσκυψε και τη φίλησε στο μάγουλο με το ίδιο άχαρο χαμόγελο που λες και είχε ζωγραφιστεί ανεξίτηλα στα χείλη του. Κάτι της έδωσε, αλλά από την απόσταση δεν μπόρεσε να διακρίνει ο Τζόρνταν τι. Πάντως ένα μικρό κουτί ήταν, σαν αυτά που περιέχουν κοσμήματα.  

Το δαιμόνιο μυαλό του έκανε αμέσως τη σύνδεση. Έτσι εξηγείται η περίεργη εμμονή της να φοράει μακριά μανίκια. Ναρκωτικά! Μόνο αυτή η εκδοχή φαινόταν πιθανή και δικαιολογούσε το αρκετά μεγάλο ποσό που έδωσε στον τύπο.  Περίμενε μέχρι να απομακρυνθεί ο σκηνοθέτης και να μπει στο αυτοκίνητο του. Έβαλε μπροστά για να ακολουθήσει τη μηχανή της Ζωής. Για αρκετές εκατοντάδες μέτρα το κατάφερε, όμως ένα φανάρι στη Συγγρού άναψε κόκκινο πριν προλάβει να περάσει και έτσι την έχασε.

“Σκατά!”, μουρμούρισε και αποφάσισε να μην ασχοληθεί άλλο μαζί της. Με ποιο δικαίωμα άλλωστε θα έλεγχε στη ζωή της; Μόλις μια απλή γνωριμία λίγων λεπτών είχαν. 

Σε είκοσι λεπτά έφτασε στο ραντεβού του με μια εταιρία ενοικιάσεων αυτοκινήτων και δεν χρειάστηκε ούτε μισή ώρα να πείσει τον υπεύθυνο να ασφαλίσει όλα τα οχήματα της επιχείρησης, τριάντα τον αριθμό, Ευτυχώς γιατί αυτό ήταν το πρώτο καλό που του συνέβαινε το τελευταίο εικοσιτετράωρο!


Εδώ συνεχίζετε το μυθιστόρημα: Ολα τα θυμάμαι σου λέω!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου