ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ιστορίες σε εξέλιξη. Κάθε ανάρτηση,συνέχεια της ιστορίας. Η συνέχεια των ιστοριών θα ανεβαίνουν καθημερινά. Μπορείτε να στέλνετε τις δικές σας ιστορίες στο tinios60@gmail.com Με την Ένδειξη για Ανάρτηση

Τρίτη 19 Μαρτίου 2024

Το κομοδίνο (Διήγημα)

Μόλις είχε κλείσει το τηλέφωνο με τη Γωγώ και τον φώναξε ο πατέρας του. «Μισό λεπτό» του είπε, καθώς δύσκολα συγκρατούσε τα δάκρυά που ήταν έτοιμα να ξεχυθούν.

«Έλα, πατέρα. Με φώναξες;» τον ρώτησε, ενόσω ξεπρόβαλλε στο δωμάτιο, όπου εκείνος μαστόρευε.

«Με πήρε η κυρία Άννα, η Δεληγιώργη. Τη θυμάσαι;»

«Όχι»

«Εκείνη που της είχαμε φτιάξει το μπρούτζινο κρεβάτι το περασμένο καλοκαίρι;»

Εκείνος σήκωσε τους ώμους κουνώντας ταυτόχρονα το κεφάλι του δεξιά και αριστερά δηλώνοντας άγνοια.

ΣΤΩΝ ΤΡΕΝΩΝ ΤΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ (Προς μελοποίηση)

 ΣΤΩΝ ΤΡΕΝΩΝ ΤΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ


Στις αποβάθρες του κόσμου, γυρνάς,

μ’ έναν καημό, δυναμίτη στα χείλη.

Οι αναμνήσεις σε σφίγγουν, βραχνάς,

και η αγάπη, φωτιά στο φυτίλι.


Με εισιτήριο, για μια διαδρομή,

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2024

Η ΑΡΧΟΝΤΟΥΛΑ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ 54η συνέχεια. (Τρομερή αποκάλυψη)

Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο 


Η παρουσίαση του νέου βιβλίου του δημοσιογράφου Σίμου Πανδή, αποτελούσε το κοσμικό γεγονός της χρονιάς. Συγγραφέας ήδη τριών πετυχημένων μυθιστορημάτων, αυτή τη φορά επέλεξε ένα ιστορικό βιβλίο με αναφορά στην κατοχή και τον εμφύλιο που ακολούθησε. Όσοι το είχαν διαβάσει έλεγαν πως περιέχει συνταρακτικές αποκαλύψεις για πρόσωπα που διαδραμάτισαν αρνητικό ρόλο στη νεότερη ιστορία της Χώρας. Άνθρωποι υπεράνω υποψίας αλλά και πολλοί άλλοι που υπήρξαν συνεργάτες των κατακτητών παρέλαυναν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου. Το σίγουρο ήταν πως με την κυκλοφορία του πολλοί θα έχαναν τον ύπνο τους.

Η αίθουσα του Χίλτον όπου θα γινόταν η παρουσίαση ήταν γεμάτη από γνωστά πρόσωπα της Αθηναϊκής κοινωνίας αλλά και απλούς βιβλιόφιλους. Ανάμεσα τους ο Αντώνης και ο Μάνος, προσωπικοί φίλοι του συγγραφέα. Τον πρόλογο της παρουσίασης έκανε ένα παλαιό στέλεχος του ΕΑΜ, γνωστός ως καπετάν Μίνως.

ΞΕΝΗ Η ΙΘΑΚΗ (Προς μελοποίηση)

ΞΕΝΗ Η ΙΘΑΚΗ


Ξένη η Ιθάκη, μνηστήρες μεθυσμένοι.

Πως τον περίμενες αυτό το γυρισμό!

Σκληρό παιχνίδι σού’παιξε η ειμαρμένη,

Λάθος στον είπαν Οδυσσέα, το χρησμό!

Έπαψε πια η Πηνελόπη να υφαίνει.


Παγιδευμένος στο αγκάλιασμα της Κίρκης,

Κυριακή 17 Μαρτίου 2024

Η οπτική γωνιά της κυρίας Νίκης (Διήγημα)

Κάθε βράδυ ξεμυτούσε από την κρυψώνα της και έβγαινε έξω στο μπαλκόνι να δει τους διαβάτες. 

Ήταν η καθιερωμένη καθημερινή βραδινή της ατασθαλία. Φορούσε ένα άσπρο νυχτικό, φθαρμένο από την πολυκαιρία και την χρήση του πάνω στο γέρικο σώμα της, και τα μαλλιά της, άσπρα και αυτά, αχτένιστα συνήθως, ανέμιζαν και θύμιζαν νιότη, αν τύχαινε και κάποιο αεράκι περνούσε από το στενό της Αθανασίου Διάκου.

Ακουμπούσε τους αγκώνες της πάνω στο κάγκελο και έσκυβε ελαφρώς το βλέμμα της προς τα κάτω να

ΘΕΕ ΜΟΥ, ΠΑΡΑΞΕΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ (Προς μελοποίηση)

ΘΕΕ ΜΟΥ, ΠΑΡΑΞΕΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ


Δεν έχω άλλες αντοχές, σ’ αυτές τις σκάρτες εποχές, γι’ αγάπες τρυφερές, να σου μιλήσω.

Κοίτα τριγύρω, ερημιά, χρόνια, πνιγμένα στη βρωμιά. Ποιόν έρωτα, ζητάς, να τραγουδήσω;


Σιωπή παντού, και παγωνιά, κι εσύ ν’ ανοίξουμε πανιά μου λες, να βγούμε σ’ άλλες πολιτείες.

Δεν μας αφήσαν διαφυγή, ρουφιάνοι, τσάτσοι, παραγιοί, μας κλείσαν

Σάββατο 16 Μαρτίου 2024

Η ΑΡΧΟΝΤΟΥΛΑ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ 53η συνέχεια. (Η Χριστονύμφη νεκρή)

Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο 


 Αδύνατον να κοιμηθεί καθώς μόλις έκλεινε τα μάτια όλα γύριζαν σαν να βρισκόταν στη μπαλαρίνα του λούνα Παρκ. Για να αποφύγει αυτό το βάσανο σηκώθηκε και έφτιαξε ένα διπλό ελληνικό καφέ. Με τις πρώτες γουλιές και το κάπνισμα του τσιγάρου, ένιωσε κάπως καλύτερα, προφανώς και κάτω από την επίδραση των παυσίπονων. Του χρειαζόταν όμως λίγος ύπνος, γιατί το πρωί είχε μια νεκροτομή δύσκολη όπως τον ενημέρωσαν το βράδυ. Δεν τα κατάφερε τελικά και έτσι άυπνος ξεκίνησε για το νεκροτομείο.

Το περιστατικό αφορούσε μια ηλικιωμένη γυναίκα σχεδόν ολοκληρωτικά καμένη, που βρέθηκε στα λατομεία του Καραμπίνη στο Σχιστό Κορυδαλλού. Στο χώρο δεν βρέθηκε τίποτα που να υποδηλώνει την ταυτότητα της και αυτός ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση. Ο θάνατος της γυναίκας υπολόγισε πως επήλθε από δεκαοκτώ έως είκοσι ώρες πριν και δεν οφειλόταν στα εγκαύματα που έγιναν μεταθανάτια. Η αιτία θανάτου ήταν κτύπημα με αμβλύ όργανο, προφανώς μαχαίρι, στην καρδιά. Από το βάθος του τραύματος προέκυπτε πως αυτό πρέπει να είχε μήκος πάνω από δεκαπέντε εκατοστά. Έψαξε σχολαστικά το σώμα  στα σημεία που δεν είχε καεί για κάποιο χαρακτηριστικό σημάδι αναγνώρισης αλλά δεν βρήκε κάτι. Μόνο η οδοντοστοιχία ίσως βοηθούσε, αν βέβαια επισκεπτόταν οδοντίατρο και εκείνος κρατούσε ως όφειλε αρχεία.

ΠΟΣΗ ΖΩΗ Ν’ ΑΝΤΕΞΕΙΣ

 ΠΟΣΗ ΖΩΗ Ν’ ΑΝΤΕΞΕΙΣ


Συννεφιασμένες Κυριακές,

και συ τις νύχτες σου να καις,

στου πόνου το καμίνι.

Λήθη-σφηνάκι συντροφιά,

πονάνε Θεέ μου τα καρφιά,

κι η δίψα σου δε σβήνει.


Γεμάτη η κάμαρα καπνούς,

Παρασκευή 15 Μαρτίου 2024

Η τελευταία ρουφηξιά (Διήγημα)

 Άνοιξε τα παντζούρια. Το φως του πρωινού ήλιου μπήκε άφθονο και ζωηρό στο σκοτεινό δωμάτιο. Θα πρέπει να είχε ανατείλει κάμποση ώρα πριν. Το σιδερένιο στρογγυλό τραπέζι βρισκόταν στη μέση του μικρού μπαλκονιού. Δίπλα δυο ξύλινες καρέκλες με ψάθινο κάθισμα, η μια αριστερά κι η άλλη δεξιά. Η μια κοιτούσε την άλλη σα να πρόδιδαν τις ανθρώπινες φιγούρες που εχθές το βράδυ τις κούραζαν με το βάρος τους. Τα αποτσίγαρα, αφημένα μέσα στο σιδερένιο τασάκι, είχαν σχηματίσει ένα μικρό όγκο που θύμιζε μικρογραφία βουνού.

Εκείνο το μπαλκόνι της είχε μείνει αλησμόνητο. Τα βράδια των θερινών μηνών ήταν

ΠΑΡΑΜΙΛΩ

ΠΑΡΑΜΙΛΩ


Καυτές ανάσες πανικού, με σημαδεύουνε,

κραυγές θανάτου, το μυαλό μου εξουσιάζουν.

Μη μου μιλάς λοιπόν, τα λόγια περιττεύουνε,

τυφλές πυξίδες, την πορεία μου χαράζουν.


Στοιχειώνει ο νους, από αδιάφανα οράματα,