Μετά τον πόλεμο ο κοσμάκης έτρωγε πολύ ψωμί....έβλεπες την λαχτάρα.
Οκαδιάρικες φρατζόλες χορταστικές.
Σε μια από τις γειτονιές είχαμε φούρναρη τον κυρ-Μήτσο.
"...ρε μάνα γιατί είναι τόσο χοντρός ...τρώει ο τυχερός όσο ψωμί θέλει ε..."
Σπάνια έβλεπες χοντρό άνθρωπο εκείνα
Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
“Αφού αποφάσισες πως πρέπει να πεθάνω, τουλάχιστον πες μου την αλήθεια! Όπως είπες θα θαφτεί μαζί μου στον ίδιο λάκκο!”.
Ο σημαδεμένος έκανε ένα μορφασμό τόσο τρομακτικό που ο Διονύσης έκλεισε τα μάτια μην αντέχοντας την αποκρουστική του όψη. Το μόνο που απέπνεε κάποια ανθρωπιά πάνω του ήταν το γυάλινο μάτι, γιατί το κανονικό έμοιαζε με φωτιά της κόλασης!
“Και σε τι θα σου χρησιμεύσει η αλήθεια εκεί που θα πας;”, τον ρώτησε εξακολουθώντας το απαίσιο γέλιο του. “Ας είναι”, συνέχισε χαϊδεύοντας τη σκανδάλη του όπλου. “Ήταν ένα σατανικό σχέδιο της μάνας μου, για να βάλουμε στο χέρι μια τεράστια περιουσία. Κανείς δεν μπορούσε να υποψιαστεί τι ακριβώς συνέβαινε κι αυτό ήταν το μεγάλο μυστικό που όλοι κρατήσαμε κρυφό μέχρι τώρα.”,
Οργάνωση Βοήθειας και Αποκατάστασης των Ηνωμένων Εθνών η γνωστή ως Ούνρα μετά τον πόλεμο μας έστελνε τρόφιμα και ρούχα.
Στην διανομή στους εξαθλιωμένους Αθηναίους το μέσον και το ρουσφέτι είχαν τον πρώτο λόγο.
Δεν έπαιρναν όλοι τα ίδια....
Ο περισσότερο δεξιός έπαιρνε κάτι παραπάνω από τον λιγότερο ενώ η οικογένεια του αντάρτη που την είχε κοπανίσει στον
Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
Την ευχαρίστησε και έφυγε το ίδιο προβληματισμένος όπως ήρθε. Ή μάλλον ακόμα περισσότερο. Οι αναφορές της μαμής στη μητέρα του τού γέννησαν υποψίες μήπως η γυναίκα που είχε κακοποιηθεί από τους γονείς του ήταν η Αρχοντούλα! Όσο και να μην ήθελε να το πιστέψει, φοβόταν πως αυτή ήταν η αλήθεια. Και η ηλικία ταίριαζε, και οι αναμνήσεις της, και τα όνειρα που είχε κατά καιρούς. Το μόνο που παρέμενε ανεξήγητο ήταν το γιατί!
Μια πρώτη απάντηση πήρε δευτερόλεπτα αφού βγήκε από το σπίτι. Ο σημαδεμένος με τον νεαρό που είχε συναντήσει στο μοναστήρι στην Αίγινα, στέκονταν μπροστά στην είσοδο και οι προθέσεις τους δεν φαινόντουσαν καθόλου φιλικές.
Ποιό μενού ποιός κατάλογος...το μαγέρικο είχε την δική του αίγλη.
Ερχότανε o σερβιτόρος σάρωνε το νάϋλον πολύχρωμο τραπεζομάντηλο με την πετσέτα που κρατούσε για πολλές χρήσεις σου έστρωνε το χαρτί λεπτό σαν τσιγαρόχαρτο για οικονομία σου άφηνε την ψωμιέρα με το μπόλικο ψωμί έβαζε το λαδόξυδο και τις αλατοπιπεριέρες και...." ...τι θα φάμε σήμερα....έχουμε σουτζουκάκια σμυρνέϊκα...γιουβαρλάκια (σαν γατοκέφαλα)...παστίτσιο...
Την Τρίτη 23 Απριλίου 2024 στις 20.30 ο Γιώργος Καραμπελιάς, συζητά με τον Κώστα Λάβδα, καθηγητή Ευρωπαϊκής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και τον δημοσιογράφο Λάμπρο Καλαρρύτη με θέμα:
«Υπάρχει ρόλος για την Ελλάδα στην Ευρώπη;»
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στον
Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
«Η κυρία έρχεται σε λίγο. Παρακαλώ μην την κουράσετε. Κοντεύει τα ενενήντα έξι και οι αντοχές της δεν είναι όπως παλιά!».
Σε λίγα λεπτά μπήκε στο σαλόνι υποβασταζόμενη από τη γυναίκα που την πρόσεχε. Δεν έδειχνε την ηλικία της, με τίποτα δεν την έκανες πάνω από ογδόντα. «Στα νιάτα της πρέπει να ήταν ωραία γυναίκα», σκέφτηκε ο Διονύσης, και ακόμα και τώρα διατηρούσε ψήγματα από την παλιά της ομορφιά. Κάθισε στην άνετη πολυθρόνα που έμοιαζε παράταιρη με την υπόλοιπη παλιομοδίτικη διακόσμηση.
«Καθίστε παρακαλώ!», πρότεινε στο Διονύση που από ευγένεια στεκόταν όρθιος.
Μετά τον εμφύλιο....μοιάζει με αυλόπορτα και μέσα τι άλλο ακόμα μια μαγική αυλή.
Όλοι μια οικογένεια....ούτε κουδούνι στο δωμάτιο...ούτε όνομα....
Τα παιδιά παίζουν...μια μάνα παρακολουθεί....τι είδαν και αυτηνής τα μάτια....
Αλήθεια τι να έπαθε η αυλόπορτα.... η μάντρα....
Ένα από τα σπίτια που αλλάξαμε εκείνα τα χρόνια ήταν σε ένα παλιό με υπόγειο.
Είχε και δική του αυλόπορτα στο πίσω μέρος και αυλίτσα και κοτέτσι....
Η αυλόπορτα σε έβγαζε...στο ρέμα....μαγεία...είχε και καλαμιές εκτός από σκουπίδια.
Το παράθυρο της κουζίνας είχε αυτή την θέα ενώ ο τοίχος απ΄έξω είχε μια μεγάλη γραμμή από
Δεν τον έβλεπαν περίεργα τον αστυφύλακα στην γειτονιά εκείνα τα χρόνια.
Θα έλεγα φιλικές σχέσεις είχαν και αυτός τους γνώριζε με τα καλά τους και τα άσχημά τους. Πόλιτσμαν τον έλεγαν και τον χαιρετούσαν ...
Μετά τον εμφύλιο δύσκολα χρόνια αριστεροί δεξιοί στο φόρτε και οι πρώτοι φοβισμένοι όσοι δεν είχαν πάει για "παραθέριση".
Αυτοί δεν είχαν υπογράψει μετάνοια και αποκύριξη του
