Τέτοιο γ@μημένο πονοκέφαλο, είχε χρόνια να νιώσει!
Σαν χιλιάδες σφυριά να χτυπούσαν τα μηνίγγια του, και ήταν ολόκληρος μουσκεμένος, λες και μόλις βγήκε απ΄το μπάνιο.
Τι στο διάολο συνέβηκε την περασμένη νύχτα;
Και τι ώρα ήταν αλήθεια;
Κοίταξε το κινητό του.3 το μεσημέρι, Χρόνια είχε να ξυπνήσει τέτοια ώρα!
Προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά τίποτα απ΄το σώμα του δεν υπάκουε.
Τελικά μπόρεσε να ανακαθίσει στο κρεβάτι.
Έπιασε το κεφάλι του με τα χέρια, για να συγκρατήσει τη θύελλα που μαίνονταν εκεί μέσα, και τότε πρόσεξε τα ξεραμένα αίματα που ήταν παντού: στα χέρια, στο πουκάμισο, παντού!
“Γαμώτο”, μουρμούρισε μέσα απ΄τα χείλια του, “Τι σκατά έγινε;”
Το μόνο που θυμόταν ήταν πως βρισκόταν σε ένα κωλόμπαρο, κάπου στο κέντρο, και έπινε εκείνες τις απαίσιες μπόμπες που σερβίρουν συνήθως σε τέτοια κωλομάγαζα. Και μια ξεπλυμένη ξανθιά, Ουκρανή, Μολδαβή, ούτε που μπορούσε να θυμηθεί, που κατέβαζε τις σαμπάνιες( Ο Θεός να τις κάνει!) τη μια πίσω από την άλλη.
Σηκώθηκε αργά και μπήκε στο μπάνιο. Ξέπλυνε τα χέρια, και το νερό βάβτηκε κόκκινο. Ύστερα έβαλε το κεφάλι κάτω απ΄τη βρύση και άφησε το κρύο νερό να ξεπλύνει και το θολωμένο του μυαλό.
Αισθάνθηκε κάπως καλύτερα και αφού σκουπίστηκε στην πετσέτα, τράβηξε για την κουζίνα.
Έριξε μια ματιά στον καθρέφτη του χολ και η εικόνα του τον σόκαρε!
Αναμαλλιασμένος και χλωμός σαν πτώμα με ξεραμένο αίμα στη μύτη του.
Παρ΄όλη την αηδία που ένιωσε με αυτό που έβλεπε, μια ανακούφιση τον τύλιξε1
Δικά του πρέπει να ήταν τα αίματα Με κάποιο τρόπο θα του άνοιξε η μύτη, και όπως ήταν λιώμα, θα σκουπίστηκε όπως όπως.
Πάντα τη ζωή την έπαιρνε με μιαν ανάλαφρη διάθεση και το ότι δεν χρειάστηκε να δουλεύει, τουλάχιστον για βιοποριστικούς λόγους, ήταν ένα καλό κίνητρο να αναζητά την περιπέτεια.
Αρνιόταν επίμονα να δεσμευτεί σε συμβάσεις όπως, μακροχρόνιες σχέσεις και άλλα τέτοια μικροαστικά.
Τα ταξίδια ήταν η μεγάλη του αγάπη, αλλά ποτέ δεν πήγε πολύ μακριά εξαιτίας του μεταφυσικού του φόβου για τα αεροπορικά ταξίδια.
Στα 21 του, μετά τη θητεία του, επέλεξε να φύγει από το πατρικό του,μιας και οι σχέσεις του με τον πατριό του δεν ήταν και οι καλύτερες.
Ευτυχώς η τεράστια περιουσία που κληρονόμησε από τον φυσικό του πατέρα, κυρίως σε ακίνητα και μετοχές, του εξασφάλιζαν μιαν άνετη ζωή, χωρίς να χρειαστεί να κάνει απολύτως τίποτα!
Έκτος από τον ανυπόφορο πονοκέφαλο που τον βασάνιζε, άρχισε να τον ενοχλεί και η ουλή από την εγχείρηση για την αφαίρεση της πέτρας στη χολή, που έκανε πρόσφατα.
Άνοιξε το ψυγείο και γέμισε ένα ποτήρι με κρύο νερό. ¨Έριξε μέσα ένα αναβράζον παυσίπονο, και όσο περίμενε να διαλυθεί, έβαλε για καφέ.
Έψαξε για τα τσιγάρα του, αλλά δεν τα έβρισκε πουθενά. Τελικά τα βρήκε τσαλακωμένα στην τσέπη του παντελονιού του, μιας και φορώντας το κοιμήθηκε.
Μόνο που αυτά δεν ήταν τα δικά του τσιγάρα! Άλλη μάρκα, φτηνιάρικη, που ποτέ δεν είχε δοκιμάσει.
“Δε γαμιέται”, μουρμούρισε, “καλύτερο από το τίποτα”
Αφού ήπιε το παυσίπονο και ρούφηξε μια γουλιά απ΄τον καφέ, άρχισε πάλι να αναρωτιέται τι διάολο έγινε το περασμένο βράδυ.
Από νωρίς πήγε μια μεγάλη βόλτα στην παραλιακή και ήπιε καφέ στη Γλυφάδα. Ύστερα γευμάτισε, μόνος πάντα, σε ένα Ταϊλανδέζικο και ήπιε καναδυό Μπακάρντι με κόκα σε ένα κυριλέ μπαρ.
Μέχρι εκεί όλα καλά.
Αργά το βράδυ, αισθάνθηκε την ανάγκη για συντροφιά. Κανέναν από τους φίλους(λιγοστούς άλλωστε) δεν ήθελε εκείνη την ώρα. Προτιμούσε τη συντροφιά μιας ανώνυμης πόρνης, που θα του έκανε παρέα με το αζημίωτο και δεν θα την ξανάβλεπε.
Έτσι τράβηξε για τα παλιά του λημέρια με τα φτηνιάρικα ποτά και τις ακόμα πιο φτηνιάρικες γυναίκες!
Την πρώτη που τον πλησίασε στο κωλόμπαρο την κράτησε κοντά του.
¨Όμορφη δεν την έλεγες, αλλά είχε αυτό το κάτι. Και κυρίως τα Ελληνικά της ήταν χάλια και έτσι θα μιλούσαν όσο γίνεται λιγότερο. Τόσο το καλύτερο, γιατί βαριόταν τις κουβέντες, ειδικά με τις γυναίκες!
Αφού ήπιαν τις πρώτες μπόμπες, άρχισε να του εξιστορεί τσάτρα-πάτρα με τα σπασμένα της ελληνικά, τη γνωστή ιστορία με τον καριόλη που την παράτησε έγκυο και εξαφανίστηκε, κι αυτή έπρεπε να δουλέψει όπου νάναι για να το μεγαλώσει!
Καμία φαντασία! Όλες τα ίδια και τα ίδια.
Ύστερα έπαψαν να μιλούν και παράγγελναν αβέρτα. Ώσπου έγιναν λιάδα, δηλαδή αυτός έγινε, εκείνη μάλλον καλά στεκόταν.
Από εκείνη την ώρα και μετά τίποτα. Σαν κάποιος να κατέβασε το γενικό και σκοτείνιασαν τα πάντα.
Σηκώθηκε και άνοιξε το παράθυρο να μπει φρέσκος, έστω και παγωμένος αέρας.
Έριξε μια ματιά στον δρόμο που περνούσε μπροστά από την πολυκατοικία που έμενε.
Λίγη κίνηση, Κυριακή άλλωστε.
Αποφάσισε να βγει και να περπατήσει λίγο, αν και κρύωνε αρκετά και πονούσε ακόμα.
Ντύθηκε πρόχειρα και βγήκε. Σταμάτησε στο πρώτο περίπτερο για τσιγάρα. Πήρε κι ένα κρουασάν γιατί το στομάχι του ήταν χάλια από τα ξίδια που το πότισε από βραδίς!
Τότε του ήρθε το μήνυμα στο κινητό.
Κοίταξε την οθόνη. Άγνωστος αριθμός, μάλλον καμιά κωλοεταιρία τηλεφώνων θα ήταν.
Κάτι όμως μέσα του, του έλεγε να το ανοίξει. Το άνοιξε και πάγωσε!
“Καταραμένε”, έγραφε, “θα το πληρώσεις πολύ ακριβά αυτό που έκανες! Τι σου έφταιξε το παλικάρι και το έσφαξες”;
Τι ήταν ετούτο πάλι!
Ποιο παλικάρι και πότε; Λες γιαυτό το μπλακάουτ στο μυαλό του;
Και ποιος ήταν αυτός που έστελνε το μήνυμα; Σίγουρα γνωστός του, για να έχει τον αριθμό.
Γύρισε βιαστικά παραπατώντας από την αγωνία σπίτι. Ευτυχώς πρόλαβε να κάτσει στο κρεβάτι πριν λιποθυμήσει.
Συνήλθε μετά από λίγο, και τότε το πέπλο που κάλυπτε τις αναμνήσεις από τη χτεσινή νύχτα σαν να ανασηκώθηκε.
Θυμήθηκε τα πάντα, μόνο που τα έφερνε στο νου του σαν να αφορούσαν άλλον και όχι τον ίδιο. Σαν κινηματογραφική ταινία ένα πράγμα!
Κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα:
Αφού ήπιε τον άμπακο σηκώθηκε τρεκλίζοντας και παρέα με την κοπελιά μπήκαν στο αμάξι του. Το ότι δεν έπεσαν πάνω σε μπλόκο της τροχαίας ήταν θαύμα.
Έφτασαν σε ένα ξενοδοχείο, όχι από εκείνα της ξεπέτας, αλλά καλοβαλμένο και καθαρό που το ήξερε από παλιά,
Ξάπλωσαν στο κρεβάτι και έκαναν έρωτα. Τώρα το πως τα κατάφερε, ένας Θεός ξέρει με τα χάλια που είχε!
Μετά πρέπει να τον πήρε ο ύπνος, όχι για πολύ όμως.
Σηκώθηκε και ντύθηκε βιαστικά, και άφησε ένα πενηντάρικο στο κομοδίνο δίπλα στην κοπελιά που κοιμόταν βαθιά. Πήρε το μπουκάλι με το ουίσκι που είχε απομείνει από το κέρασμα του ξενοδοχείου και κατέβηκε στη ρεσεψιόν.
Πλήρωσε τον μισοκοιμισμένο υπάλληλο και βγήκε.
Ένα εκνευριστικό χιονόνερο είχε αρχίσει και το κρύο ήταν ανυπόφορο.
Προσπάθησε να θυμηθεί που στο διάολο είχε παρκάρει. Το είδε λίγα μέτρα πιο κάτω στη γωνία, να κλείνει την μπάρα των αναπήρων. Πάλι τυχερός στάθηκε που γλύτωσε την κλήση!
Ένα πρεζάκι πλησίασε τρικλίζοντας και τον έσπρωξε κατά λάθος καθώς παραπατούσε. Ήταν δεν ήταν στα είκοσι, αλλά έμοιαζε μεγαλύτερος από την πρέζα.
Τον έσπρωξε με αηδία και εκείνος τον κοίταξε με χαμένο βλέμμα.
Κάτι προσπάθησε να ψελλίσει, όμως μόνο ασυνάρτητοι ήχοι βγήκαν από το στόμα του.
Άπλωσε το χέρι να στερεωθεί και τον ακούμπησε στον ώμο.
Θόλωσε! Μέσα στη ζάλη του ποτού, πίστεψε πως αποτελούσε απειλή.
Χτύπησε το μπουκάλι που κρατούσε στην τσιμεντένια ζαρντινιέρα και με το κοφτερό γυαλί, δίχως δεύτερη σκέψη, του έκοψε την καρωτίδα!
Χωρίς καμία τύψη, πέταξε το μπουκάλι στον κάδο σκουπιδιών και μπήκε στο αυτοκίνητο. Δεν πέρασε από το θολωμένο του μυαλό πως έτσι και τον σταματούσε η τροχαία, την είχε βάψει έτσι ματωμένος που ήταν παντού.
Τελικά τίποτα από αυτά δεν έγινε και έφτασε σπίτι χωρίς προβλήματα.
Ξάπλωσε όπως ήταν στο κρεβάτι και βυθίστηκε σε ένα ταραγμένο ύπνο.
'¨Οχι ρε πούστη” μονολόγησε, “δεν μπορεί να είναι αλήθεια, εφιάλτη βλέπω”!
Όμως το ματωμένο πουκάμισο πεταμένο στο πάτωμα της κρεβατοκάμαρας, μαρτυρούσε πως κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα!
Και το αίμα στη μύτη; Κάπου πάνω στην αναμπουμπούλα θα χτύπησε ή από την υπερένταση θα του ανέβηκε η πίεση. Πόσο θα ήθελε να ήταν αυτό το μόνο αίμα!
Όλα έδειχναν όμως πως δεν ήταν!
Το κινητό ξαναχτύπησε και ο ίδιος αριθμός φάνηκε στην οθόνη.
Με τρεμάμενα χέρια άνοιξε το μήνυμα.
“Κάθαρμα, ήρθε η ώρα να πληρώσεις! Η αστυνομία είναι κάτω από το σπίτι σου! Ξόφλησες αλήτη!”
Το κουδούνι της πόρτας τον έπεισε πως ο περίεργος άγνωστος έλεγε αλήθεια!
Είχαν έρθει να τον συλλάβουν!
“Όχι, αυτό δεν πρόκειται να γίνει”, μουρμούρισε, και με ένα σάλτο βούτηξε από το παράθυρο του 4ου ορόφου!
Η διαχειρίστρια πίσω από την πόρτα(γιατί αυτή είχε κτυπήσει το κουδούνι για να του δώσει τα κοινόχρηστα) άκουσε τον κρότο και αμέσως τις κραυγές των περαστικών, και με την ψυχή στο στόμα κατέβηκε για να αντικρίσει το αποτρόπαιο θέαμα..
----------------------------
Στο κτίριο της κρατικής ασφάλειας ο κ. Καθηγητής χαμογέλασε αυτάρεσκα, και απευθυνόμενος στην ολιγομελή του ομάδα, που παρακολουθούσε από την γιγαντοοθόνη τα γενόμενα:
-Μόλις παρακολουθήσατε κύριοι και κυρίες ένα επιτυχημένο πείραμα ελέγχου του νου. Μια απλή αιμορραγία από την μύτη, κατέληξε σε ανάμνηση φονικού,που βέβαια δεν υπήρξε ποτέ! Πρόκειται για την τελευταία εξέλιξη σε αυτόν τον τομέα. Αρκεί μια δόση από μια ουσία, που ο συγκεκριμένος είχε λάβει μαζί με τον ορό, όταν ανάρρωνε από εκείνη την εγχείριση στη χολή.
-Για να καταλάβετε πως περίπου λειτουργεί, φανταστείτε τους ιούς των υπολογιστών. Όπως αυτοί προσκολλούνται και διαγράφουν ή τροποποιούν αρχεία, με τον ίδιο τρόπο η ουσία παρεμβαίνει και με λίγη έξωθεν βοήθεια διαγράφει ή προσθέτει μνήμες! Κάποτε βλέπετε αρκούσε η καθοδήγηση από τα ΜΜΕ, ενίοτε και από την πολιτική, όμως οι καιροί αλλάζουν και απαιτείται η συνδρομή της επιστήμης και της τεχνολογίας για να επιτευχθεί ο στόχος!
-Ασφαλώς θα σοκαριστήκατε με το τέλος αυτού του ανθρώπου, όμως πιστέψτε με, δεν είχαμε σκοπό να του κάνουμε κακό. Πάντα όμως υπάρχουν οι απρόβλεπτοι παράγοντες, στην περίπτωση μας η διαχειρίστρια, που αλλάζουν τα δεδομένα. Ας είναι, σημασία έχει πως σαν πείραμα ήταν απόλυτα επιτυχημένο! Θα μπορούσα τώρα να δεχτώ τις ερωτήσεις και γιατί όχι τις ενστάσεις σας.
Κανείς δεν μίλησε. Ήξεραν πως εργάζονταν πάνω σε ένα απόρρητο σχέδιο χειραγώγησης των πολιτών, όμως πλήρη εικόνα του δεν είχαν ποτέ.
Μια νεαρή φοιτήτρια μόνο ρώτησε για το πόσο επικίνδυνη ήταν αυτή η ουσία, και αν είχε μόνιμα αποτελέσματα.
-Θα καταλαβαίνετε βέβαια πως η πρώτη ερώτηση είναι δύσκολο να απαντηθεί, μιας και τα πειράματα άρχισαν σχετικά πρόσφατα. Όσο για τα αποτελέσματα, ναι είναι μόνιμα και μη αναστρέψιμα, τουλάχιστον προς το παρόν.
- Μα τότε, πετάχτηκε ο μεγαλύτερος από τους φοιτητές, η ουσία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ώστε να εμφυτευτούν καλές και θετικές σκέψεις και αναμνήσεις! Γιατί θα πρέπει να οδηγούμε προς το κακό μόνο τους ανθρώπους;
Ο καθηγητής χαμογέλασε συγκαταβατικά και του απάντησε με κυνική ειλικρίνεια:
-Μα είναι απλό αγαπητέ μου! Γιατί αυτή είναι η δουλειά μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου