ΕΦΤΑ ΖΩΕΣ (Τραγούδι)

ΕΦΤΑ ΖΩΕΣ

Μ’ ένα σταυρό, στον ώμο μου,

ξεκίνησα απ’το Κορδελιό.

Χίλια θεριά, στο δρόμο μου,

θανατικό και μακελειό.

Στην Προύσα, με καρτέρεψαν,

μαχαίρια μαυρομάνικα.

Τα χρόνια μου, τα στέρεψαν,

πάει μια ζωή μου άδικα.

Σ’ ένα καβγά, στο Αϊβαλί,

μικρός ήμουν, δεν κιότεψα,

δεν άκουσα, την απειλή,

κι άλλη ζωή μου, ξόδεψα.

Στ’ Αλάτσατα, μια Κυριακή,

κάπου εκεί στο εικοσιδυό,

Τσέτες, μου πήραν την ψυχή,

ούτε που πρόλαβα να δω

(Ρ)

Εφτά φορές, σ’ εφτά ζωές,

με γέννησε η Ανατολή.

Εφτά ζωές αμαρτωλές,

μού’ δινε ο Βόσπορος φιλί.

Εφτά ζωές, εφτά πληγές,

δανείστηκα απ’ τους ουρανούς.

Για να πεθάνω, εφτά φορές,

μ’ εφτά Σμυρναίικους καημούς.

                      

Δείτε επίσης: 10 επιστημονικές αλήθειες, που μοιάζουν απίστευτες