Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
«Δεν έχω τίποτα να σου δώσω πέρα από την αγάπη μου! Στα μέρη μας η προίκα είναι απαραίτητη!»
Χαμογέλασε με συγκατάβαση.
«Πιστεύεις πως θα με ενδιέφερε μια τέτοια μικροαστική προκατάληψη;», τη ρώτησε. «Μόνο εσένα θέλω και θα κάνω το παν για να σε κάνω ευτυχισμένη!».
«Πιο πολύ απ ότι είμαι τώρα;», τον ρώτησε ναζιάρικα.
«Πιο πολύ απ΄ότι φαντάζεσαι μωρό μου!».
Η μητέρα δέχτηκε τα νέα με δάκρυα χαράς. Μετά από τόσους αγώνες, φτώχεια και τη θλίψη του θανάτου, η ευτυχία χτύπησε την πόρτα της οικογένειας.
«Μόνο που θα σας τη πάρω στην Αθήνα!», είπε ο Αντώνης. «Εκεί θα της βρω μια καλή δουλειά και θα μπορεί να βοηθάει και εσάς.».
«Εσείς να είστε καλά παιδιά μου!», ευχήθηκε η μητέρα. «Εμείς λίγο πολύ τα βολεύουμε. Οι γιοί μου είναι προκομμένα παλληκάρια και τα καταφέρνουν μια χαρά. Υπάρχει και η σύνταξη του άντρα μου, μικρή βέβαια αλλά μου φτάνει!».
«Αξίζει λοιπόν να το γιορτάσουμε!», πρότεινε ο Αντώνης. «Το βράδυ θα σας πάω στην Αίγινα να διασκεδάσουμε. Δείτε το σαν αρραβώνα αν θέλετε!».
Το άλλο μεσημέρι ο Αντώνης πήγε στο καθορισμένο ραντεβού με την Αρχοντούλα και όπως ήταν αναμενόμενο δεν συναντήθηκαν ποτέ!
Σε μια βδομάδα ή Νεκταρία έφτανε στην Αθήνα και μια καινούργια ζωή άρχιζε με τη ελπίδα να τους χαρίσει ότι είχαν στερηθεί και τους άξιζε!
_______
Ο παπά Διονύσης, σκέτο Διονύσης τώρα πια, δοκίμασε μέσα σε λίγες ημέρες ότι δεν είχε γευτεί ποτέ. Εφήμερους έρωτες με πόρνες, ξενύχτια σε μπαρ και καμπαρέ, ακόμα και ομοφυλοφιλικό σεξ με πεινασμένους παθητικούς. Δεν ήταν αυτό που φανταζόταν όσο δεν το γνώριζε. Πέρα από μια στιγμιαία ικανοποίηση τίποτα άλλο δεν του άφηναν αυτές οι σχέσεις. Σιγά- σιγά άρχιζε να νοσταλγεί την γαλήνη της αγνότητας που τόσο βίαια πρόδωσε. Ούτε σκέψη όμως να επιστρέψει στην ιεροσύνη. Και να ήθελε τώρα πια ήταν αδύνατο. Υπέπεσε σε θανάσιμα αμαρτήματα που απαγόρευαν κάτι τέτοιο. Άλλοι μπορεί και να το έκαναν, και ήξερε αρκετούς τέτοιους, ο ίδιος όμως διατηρούσε κάποιο φόβο Θεού ώστε να επιχειρήσει να Τον κοροϊδέψει.
Όλο αυτό το διάστημα έμενε σε ένα φτηνό ξενοδοχείο στη Φίλωνος και ήταν ό μόνος μόνιμος πελάτης. Οι υπόλοιποι της λίγης ώρας ή το πολύ της μιας βραδιάς.
Η αδελφή του παραξενεύτηκε με την απόφαση του να αφήσει την ιεροσύνη, αλλά κατά βάθος ανακουφίστηκε. Η δουλειά την είχε κουράσει και η βοήθεια του αδελφού της θα ήταν πολύτιμη. Δεν πήρε αμέσως καταφατική απάντηση όμως δεν της έκλεισε και την πόρτα.
Τώρα όμως είχε μια αποστολή να εκτελέσει. Να βρει την περιβόητη μαμή και να πάρει τις απαντήσεις που ήθελε. Αν και δεν έτρεφε πολλές ελπίδες πως θα τα καταφέρει τελικά ήταν πιο εύκολο απ ότι υπολόγιζε. Με μερικές ερωτήσεις σε κατοίκους της Καστέλας δεν άργησε να εντοπίσει το σπίτι της Καλλιόπης. Σχεδόν όλοι την ήξεραν μιας και αρκετούς από αυτούς τους είχε φέρει στη ζωή ως μαμή.
Το σπίτι της, αν και παλιό και παραμελημένο, διατηρούσε κάποια σημάδια της αρχοντιάς που πρέπει να είχε κάποτε. Κτύπησε το κουδούνι και περίμενε αρκετά λεπτά πριν ακούσει στο θυροτηλέφωνο μια γυναικεία φωνή να ρωτάει ποιος είναι.
«Ένας γνωστός της κυρίας Καλλιόπης», απάντησε. «Είχε ξεγεννήσει τη μητέρα μου και μιας και βρέθηκα στην περιοχή σκέφτηκα να της πω μια καλημέρα».
«Ανεβείτε», είπε η φωνή. «Όμως μην περιμένετε και πολλά πράγματα. Η γιαγιά έχει μια μικρή άνοια και δεν ξέρω αν μπορέσετε να συνομιλήσετε πάνω από δυο τρία λεπτά λογικά!».
Δεν έδωσε σημασία στην προειδοποίηση και ανέβηκε αργά τη σκάλα. Στην πόρτα τον περίμενε η γυναίκα που του μιλούσε στο θυροτηλέφωνο. Γύρω στα σαράντα πέντε και μάλλον αλλοδαπή, απ όσο μπόρεσε να καταλάβει. Όμορφα χαρακτηριστικά αν και με μια σκληρότητα στο βλέμμα. Τον πέρασε στο παλιομοδίτικο σαλόνι με τις απαρχαιωμένες ταπετσαρίες, που κατά διαστήματα είχαν ξεκολλήσει και δημιουργούσαν άσχημη εικόνα.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου