ΑΓΑΠΗ, ΕΙΔΟΣ Σ’ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ (Προς μελοποίηση)

ΑΓΑΠΗ, ΕΙΔΟΣ Σ’ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ

Παράξενη κι αλλόκοτη ζωή,

στα πρέπει, και στο «λίγο» υπακοή.

Ντυμένες οι ψυχές με υποκρισία,

στα όνειρα, σκληρή λογοκρισία.

Ταγμένοι ζηλωτές της παρακμής,

στο τίποτα βουλιάζουμε κι εμείς.

Θητείες, σε στρατόπεδα απάτης,

ξεχάσαμε τους δρόμους, της αγάπης.

Δεσμώτες, μιας κρυφής υποταγής,

θολώσαμε, την ομορφιά της γης.

Τα πάντα, παραδώσαμε στη λήθη,

ακόμα κι οι «θεοί» μας, παραμύθι.

(Ρ)

Αιχμάλωτοι, σε έρωτες μικρούς,

μια ανάσα, μας χωρίζει απ’ τους νεκρούς.

Μικρές στιγμές, που λιώνουν στη διάρκεια,

Κι η αγάπη, ένα είδος σ’ ανεπάρκεια.

Δείτε επίσης: Γιατί ψεκάζουν με νερό τα λαχανικά στα οπωροπωλεία;