ΘΕΕ ΜΟΥ, ΠΑΡΑΞΕΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ (Προς μελοποίηση)

ΘΕΕ ΜΟΥ, ΠΑΡΑΞΕΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ

Δεν έχω άλλες αντοχές, σ’ αυτές τις σκάρτες εποχές, γι’ αγάπες τρυφερές, να σου μιλήσω.

Κοίτα τριγύρω, ερημιά, χρόνια, πνιγμένα στη βρωμιά. Ποιόν έρωτα, ζητάς, να τραγουδήσω;

Σιωπή παντού, και παγωνιά, κι εσύ ν’ ανοίξουμε πανιά μου λες, να βγούμε σ’ άλλες πολιτείες.

Δεν μας αφήσαν διαφυγή, ρουφιάνοι, τσάτσοι, παραγιοί, μας κλείσαν

σε ψευτιές και αλητείες.

(Ρ)

Θεέ μου, παράξενοι καιροί, σ’ ένα ακυβέρνητο σκαρί, μονάχη ταξιδεύει, η Πατρίδα.

Ποια μουσική, ν’ αναστηθεί, μ’ έρωτα ο στίχος, να ντυθεί; Που βούλιαξε στο κύμα, κι η ελπίδα!

Θεέ μου, παράξενοι καιροί, πώς να «κρατήσουν οι χοροί»; Με τη καρδιά, τραγούδια να σου γράψω ;

Σημάδι βάλαν τη χαρά, με τσακισμένα τα φτερά, πώς θέλεις, επιτέλους να πετάξω.

Δείτε επίσης: Οι 12 πιο φριχτές μέθοδοι εκτέλεσης στην ανθρώπινη ιστορία...