ΚΑΡΦΙΑ ΟΙ ΑΓΑΠΕΣ (Προς μελοποίηση)

 ΚΑΡΦΙΑ ΟΙ ΑΓΑΠΕΣ

Κεριά οι αγάπες, τις λυώνει η φωτιά,

για λίγο φωτίζουν, σκοτάδι μετά.

Ανάβουν, και λες φεύγει η νύχτα, μα να!

Καμμένα φυτίλια απομένουν, γυμνά.

Καρφιά οι αγάπες, πληγές ανοιχτές,

και σήμερα καίνε, το ίδιο με χτες.

Στιγμές σου χαρίζουν, σε ξεγελάνε,

μα χρόνια σου κλέβουν, και σε πονάνε.

Θηλιές οι αγάπες, τα όνειρα πνίγουν,

θα’ρθούν επισκέπτες, πάλι θα φύγουν.

Καράβια οι ελπίδες, σπάνε στο βράχο,

και σένα σ’αφήνουν, πάλι μονάχο.

(Ρ)

Ποτέ μην πιστέψεις, αγάπες μεγάλες,

θα σβήσουν κι αυτές, όπως σβήσαν κι οι άλλες.

Θ’ανάψουν φωτιές, πυρωμένο καμίνι,

καπνός στην καρδιά σου, και στάχτη θα μείνει!

Δείτε επίσης: Η Δίκη του Χριστού (Μια νομική ανάλυση)