ΟΛΑ ΑΚΟΥΜΠΑΝΕ ΣΤΟ ΜΗΔΕΝ
Θολά αισθήματα, σ’ ένα άχαρο φιλί,
χάλκινα κέρματα, στο βάθος τρύπιας τσέπης.
Οθόνη «πλάσμα», με ανάλυση υψηλή,
το θρίλερ παίζει μιας ζωής,
μα δεν το βλέπεις!
Νύχτες ονείρων, δαντελένια νυφικά,
στιγμές ανόητες, θολώνουνε τις σκέψεις.
Αγάπη κι όνειρα, κρυμμένα μυστικά,
όλα ακουμπάνε το μηδέν,
να το πιστέψεις!
Λόγια παράξενα γεννάει η σιωπή,
μαύρες εικόνες και δαιμόνων παρακρούσεις.
Κραυγή απόγνωσης το στόμα μου θα πει,
φωνή βοώντος τραγική,
που δεν θ’ακούσεις!
Μια απουσία σε ποτήρι πλαστικό,
ένα μπουκάλι νοθευμένες παραισθήσεις.
Δειλά φλερτάρει η ψυχή τον πανικό,
την τελευταία νύχτα μου,
δεν θα τη ζήσεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου