Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπήκε μαζί στο ασθενοφόρο και σε είκοσι λεπτά έφτασαν στο Τζάνειο που εφημέρευε.
Οι γιατροί τον έβαλαν αμέσως στην εντατική καθώς διέγνωσαν βαρύ ισχαιμικό επεισόδιο, γνωμάτευση που επαλήθευσε και η αξονική τομογραφία που ακολούθησε.
“Τα επόμενα δύο εικοσιτετράωρα είναι εξαιρετικά κρίσιμα”, τον ενημέρωσε ο επικεφαλής της ΜΕΘ.
Δεν είχε τη δυνατότητα να τον επισκεφθεί στην εντατική και έτσι αργά αργά βγήκε από το νοσοκομείο. Είχε πια σουρουπώσει και αποφάσισε να γυρίσει σπίτι. Εξιστόρησε βιαστικά στη Δήμητρα, που είχε εν τω μεταξύ επιστρέψει, όσα συνέβησαν, κρύβοντας ωστόσο τη φάρσα που του έστησαν. Την παρουσία του στο σπίτι του δάσκαλου τη δικαιολόγησε με την ευθύνη που είχε αναλάβει να τον βοηθήσει με τα απομνημονεύματα του.
“Πρέπει να κάνουμε μια σοβαρή κουβέντα για ότι σου συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες”, του είπε αγνοώντας σχεδόν τα όσα της έλεγε. “Αύριο θα έρθουν τα παιδιά και φοβάμαι πως θα σε αντιμετωπίσουν!”. Απέφυγε να του πει πως πιο πολύ φοβόταν πως θα τα αντιμετωπίσει εκείνος.
Της υποσχέθηκε πως το πρωί θα επισκεπτόταν ψυχίατρο, πιο πολύ για να καθησυχάσει τους φόβους της παρά γιατί είχε σκοπό να το κάνει. Ήταν σίγουρος μέσα του πως όλα είχαν λογική εξήγηση, αν και αδυνατούσε να την βρει. Πάντως τρελός δεν ήταν! Αυτό το θεωρούσε δεδομένο παρότι όλες οι ενδείξεις έδειχναν το αντίθετο.
Έκανε μια προσπάθεια να καθαρίσει το μυαλό του από αυτές τις σκέψεις και έπεσε στο κρεβάτι όπως ήταν. Μόνο τα παπούτσια πρόλαβε να βγάλει πριν βυθιστεί σε λήθαργο.
Ξύπνησε χαράματα. Το ρολόι έδειχνε τρεις και είκοσι. Η Δήμητρα δεν ήταν δίπλα του. Έριξε μια ματιά στο δωμάτιο των παιδιών και την είδε να κοιμάται στο κρεβάτι της μικρής. Αθόρυβα έκλεισε την πόρτα και πήγε στην κουζίνα. Ήπιε ένα μεγάλο ποτήρι νερό, συνήθεια που είχε από πολλά χρόνια, και έβαλε το μπρίκι να κάνει καφέ. Έψαξε τα τσιγάρα του που είχαν τσαλακωθεί καθώς τα είχε στην τσέπη του παντελονιού και κοιμήθηκε πάνω τους. Του ξέφυγε μια βρισιά αλλά ευτυχώς υπήρχαν μερικά άθιχτα, και αυτό τον ανακούφισε. Όμως άλλη μια έκπληξη απ τις πολλές τελευταία τον περίμενε. Ο αναπτήρας δεν ήταν ο δικός του! Αντί για τον πανάκριβο ηλεκτρονικό, που του είχε κάνει η Δήμητρα στα γενέθλια του, βρέθηκε με ένα φτηνιάρικο πλαστικό. Εκτός από το σπίτι του δάσκαλου και το νοσοκομείο δεν είχε πάει πουθενά αλλού, και θυμόταν καθαρά πως άναψε τσιγάρο στο αυτοκίνητο γυρνώντας σπίτι με τον δικό του!
Τελικά μάλλον είχε δίκιο η γυναίκα του. Τα πράγματα είχαν αρχίσει να παίρνουν ανεξέλεγκτη τροπή. Δεν χωρούσε πια αναβολή. Σήμερα κιόλας έπρεπε να ζητήσει τη βοήθεια ειδικού. Έψαξε στην ατζέντα του το τηλέφωνο ενός ψυχίατρου που ήταν πελάτης του και είχε πολύ καλή φήμη. Αποθήκευσε τον αριθμό στο κινητό του, με την αμετάκλητη απόφαση να κλείσει ραντεβού, αργότερα το πρωί.
Οι ανάσες του άρχισαν να γίνονται βαριές και βγήκε στο μπαλκόνι να συνεφέρει. Ένα νεαρό ζευγάρι λογομαχούσε στο απέναντι πεζοδρόμιο, όμως οι κουβέντες του δεν έφταναν καθαρά στα αυτιά του.
Ξαφνικά ένα μαχαίρι άστραψε στο χέρι του νεαρού, κάτω από το φως της κολώνας. Έντρομος ο Τζόρνταν φώναξε προς το μέρος του: “Τι πας να κάνεις! Πέτα αμέσως το μαχαίρι!" Ο νεαρός κοίταξε προς το μέρος του, αλλά δεν έδωσε σημασία στα λόγια του. Με μια βίαιη κίνηση έμπηξε το μαχαίρι στο στήθος της κοπέλας που έπεσε αμέσως σαν άψυχη κούκλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου