Δείτε εδώ τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
“Κανένας απολύτως! Όμως θα πρέπει να το ρισκάρεις. Εσύ έχεις το πρόβλημα. Ένας κληρονόμος θα σου έπαιρνε τη μισή περιουσία. Λοιπόν δεν είναι μια καλή συμφωνία;”
“Άκου για να τελειώνουμε. Θα σου δώσω ένα ποσό, όχι ασφαλώς αυτό που ζητάς, και θα λήξει εδώ το θέμα.
“Εκατό εκατομμύρια!”, επανέλαβε πεισματικά. “Και φρόντισε να μη σου περάσουν τίποτα περίεργες ιδέες, γιατί όλα υπάρχουν σε κλειστό φάκελο σε συμβολαιογράφο! Καλή σου μέρα γλυκέ μου!”
Όταν έφυγε κτυπώντας την πόρτα πίσω της, ο Αλέξανδρος προσπάθησε να βάλει σε τάξη τις σκέψεις του. Την πάτησε σαν πρωτάρης, αυτό ήταν το μόνο σίγουρο. Πίστεψε στις διαβεβαιώσεις της, χωρίς να ελέγξει την εγκυρότητα τους. Ο έρωτας τον τύφλωσε και τώρα ήταν αναγκασμένος να πληρώσει το βαρύ τίμημα. Μπορούσε βέβαια να αγνοήσει τις απειλές της, όμως κάτι τέτοιο θα είχε τεράστιο αντίκτυπο στην επαγγελματική του σταδιοδρομία. Ένας δικηγόρος του κύρους του, στα μάτια του κόσμου όφειλε να δείχνει, αν όχι και να είναι άμεμπτος. Ένα παιδί που θα αρνιόταν να αναγνωρίσει θα τον έβαζε σε επώδυνες διαδικασίες. Δικαστήρια, τεστ DNA, ξεκατίνιασμα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης! Το να ενδώσει στις απαιτήσεις της, το πιθανότερο θα την οδηγούσε σε ολοένα και μεγαλύτερους εκβιασμούς. Βιάστηκε! Αν η αντίδραση του ήταν πιο ψύχραιμη, ίσως είχε τον τρόπο και τον χρόνο να της αλλάξει γνώμη. Τώρα όμως παρουσιαζόταν μπροστά του το αδιέξοδο. Από τη μια η διαπόμπευση και η οικονομική αφαίμαξη που θα συνεπαγόταν η αναγνώριση του παιδιού και κληρονόμου, και από την άλλη οι παράλογες απαιτήσεις της Μαρίας. Ύστερα αν υποθέσουμε πως υπέκυπτε στον εκβιασμό, το ποσό ήταν τεράστιο και θα κινούσε διαδικασίες από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Αυτό βέβαια με την εμπειρία του είχε τρόπους να το ξεπεράσει. Με αδήλωτους λογαριασμούς στο εξωτερικό, μπορούσε να στήσει μια offshore εταιρία στο όνομα της, και ούτε γάτα ούτε ζημιά! Τελικά αποφάσισε να κάνει ακόμη μια προσπάθεια μαζί της, και αν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, θα το αντιμετώπιζε τότε.
Το ίδιο βράδυ της τηλεφώνησε και της ζήτησε να βγούνε. Με ανακούφιση την άκουσε πιο διαλλακτική από ότι το πρωί. Αυτή τη φορά την πήγε σε ένα πιάνο ρέστοραν στην περιοχή του Χίλτον. Ήλπιζε ότι εκεί με την ρομαντική ατμόσφαιρα σύμμαχο, θα κατόρθωνε να επηρεάσει τις αποφάσεις της. Παρήγγειλε ότι εκλεκτότερο διέθετε το μενού, και ένα μπουκάλι πανάκριβο γαλλικό κρασί. Σε όλη τη διάρκεια του δείπνου δεν μίλησαν καθόλου για το επίμαχο θέμα. Οι λιγοστές κουβέντες τους περιστράφηκαν γύρω από την καθημερινότητα. Η Μαρία είχε μετανιώσει για την πρωινή επιθετική της στάση. Όχι πως δεν του άξιζε, αλλά προτιμούσε να μην τον κάνει εχθρό από τόσο νωρίς. Οι γνώσεις και οι γνωριμίες του θα τη βοηθούσαν στο στήσιμο της επιχείρησης και αυτό είχε την απόλυτη προτεραιότητα αυτή τη στιγμή.
“Συγγνώμη για το πρωί”, του είπε με απολογητικό ύφος, ενώ εκείνος γέμιζε τα ποτήρια τους από το δεύτερο μπουκάλι. “ Μάλλον η αντίδραση μου ήταν υπερβολική!”
“Οφείλω να ομολογήσω, πως είχες και συ τα δίκια σου! Δεν ήταν αναμενόμενη αυτή η εξέλιξη.” “Πάντως το παιδί θα το κρατήσω! Δεν θα σου ζητήσω τίποτα περισσότερο από το να του εξασφαλίσεις ένα αξιοπρεπές μέλλον. Ένα ποσό που θα το βοηθήσει να μην αντιμετωπίσει και βιοποριστικά προβλήματα, εκτός του προβλήματος της απουσίας πατέρα.” “Αυτό μου ακούγεται λογικό. Τουλάχιστον σε σχέση με τις προηγούμενες παράλογες απαιτήσεις σου!. Δεν είμαι κανένα τέρας Μαρία! Κι αν εξακολουθώ να επιμένω στη λύση της έκτρωσης, είναι γιατί δεν θέλω να επωμιστείς ένα βάρος που δεν είναι για τις δικές σου πλάτες.”
“Δεν υπάρχει περίπτωση να το ρίξω Αλέξανδρε! Ήρθε απρόσκλητο αλλά δεν παύει να είναι κομμάτι μου, όπως και δικό σου! Και αν ποτέ επιλέξεις να μάθει την αλήθεια, δεν πρόκειται να σε εμποδίσω. Όμως για τον κόσμο θα είναι το δικό μου παιδί και πατέρας του θα είναι ο Ερρίκος. Δεν το ξέρει ακόμη, αλλά πιστεύω δεν θα αρνηθεί να του δώσει το όνομα του, έστω κι αν χρειαστεί ένας εικονικός γάμος.”
Ο Αλέξανδρος έμεινε για λίγο σιωπηλός, χαϊδεύοντας αμήχανα το ποτήρι του. Στο μυαλό του επεξεργάζονταν τα καινούργια δεδομένα. Άξιζε να δεχτεί αυτή την πρόταση. Ένα καλό ποσό, όχι πάντως εκατό εκατομμύρια, φαινόταν αρκετά δίκαιο. Στο κάτω κάτω, ήταν και δικό του παιδί, και όσο και αν του φάνηκε αποκρουστική η είδηση στο πρώτο άκουσμα, τώρα πιο ψύχραιμος έπιασε τον εαυτό του να κάνει ακόμα και σχέδια για το μέλλον του! Και ο Ερρίκος θα γινόταν καλός πατέρας. Είχε όλα τα προσόντα για κάτι τέτοιο, αν εξαιρέσεις τα περίεργα γούστα στις σχέσεις, που δεν ενέκρινε ο ίδιος. Αρκεί βέβαια να έλεγε αλήθεια η Μαρία σχετικά με τις προθέσεις της, και να μην συνέχιζε να τον εκβιάζει. Το ζύγισε και μάλλον το απέκλεισε. Αν ήθελε θα το έκανε από την αρχή και θα έπαιρνε νόμιμα ότι της ανήκε!
”Ας είναι.”, της είπε τελικά. “Αφού αυτή είναι η απόφαση σου θα τη σεβαστώ! Τι πρέπει να κάνω απ τη μεριά μου;”
“Η βιοτεχνία είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Θα προσπαθήσεις να περάσουν στα χέρια μου τα περιουσιακά της στοιχεία, απαλλαγμένα από υποχρεώσεις. Θα επιτύχεις ένα διακανονισμό με την τράπεζα για το δάνειο και θα αναλάβεις τις αποζημιώσεις του προσωπικού και τις εξοφλήσεις των προμηθευτών. Με ένα πρόχειρο υπολογισμό όλα αυτά δεν πρέπει να ξεπερνούν τα δώδεκα εκατομμύρια. Συν δέκα ακόμη σε λογαριασμό μου για το παιδί.”.
“Θα δεχτεί η Ευγενία κάτι τέτοιο;”
“Δεν έχει και πολλά περιθώρια να αρνηθεί! Λοιπόν;”
” Προτιμούσα κάπως αλλιώς να εξελιχθεί η σχέση μας, αλλά αυτά δεν τα ορίζουμε εμείς, έτσι δεν είναι;”
“Έτσι! Λοιπόν;”, επανέλαβε με επιμονή.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου