Ξέρεις, σ' αγάπησα πολύ!

 Ξέρεις, σ' αγάπησα πολύ!

Μόνος κι απόψε, με τις στάλες της βροχής,

μάτια και όνειρα, ξεπλένω απ’ τη νύχτα.

Ακροβατώντας στα όρια της αντοχής,

σε παίρνω, απλά, για να σου πω μια καληνύχτα.

Μ’ένα τσιγάρο κι ένα θάνατο- ποτό,

φυλακισμένος στην ανάμνηση του πόνου.

Θέλω κοντά σου να βρεθώ για ένα λεπτό.

έστω και μέσ’ απ’ τη γραμμή του τηλεφώνου.

(Ρ)

Ξέρεις, σ’αγάπησα πολύ, να το θυμάσαι!

Πιο πέρα ακόμα, κι απ’ τα σύνορα της γης!

Μα εσύ, τις δυνατές αγάπες τις φοβάσαι,

στο τρένο πάντα, επιβάτης, της φυγής.

Ξέρεις, σ’αγάπησα πολύ, μην μου θυμώνεις!

Όμως, δεν πρόκειται ξανά, να σου το πω,

γιατί την άδεια τη σελίδα μου, φορτώνεις,

χιλιάδες λέξεις, μα ούτε ένα σ’ αγαπώ.

Δείτε επίσης: Η χρονομηχανή του Χίτλερ. Αλήθεια ή μύθος;