ΑΝΟΙΚΤΕΣ ΠΛΗΓΕΣ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ (89η συνέχεια, Το υπερφυσικό όραμα )

 Δείτε εδώ  τις μέχρι τώρα συνέχειες σε ενιαίο κείμενο

Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα

Τα τελευταία χρόνια η ΝΟΜΑΡ ακολουθώντας τις επιταγές των νέων δεδομένων στο εμπόριο, ανοίχτηκε στο χώρο της λιανικής πώλησης. Έντεκα καταστήματα στην Αττική, πέντε στη Βόρειο Ελλάδα και έξι ακόμη σε ισάριθμες μεγάλες πόλεις με τον διακριτικό τίτλο Charmant by NOMAR, απετέλεσαν την αρχή μιας νέας πιο ελπιδοφόρας εξέλιξης της εταιρίας. 

Σήμερα εικοσιτρία ακόμη καταστήματα στην Ελλάδα και επτά στην Κύπρο, με τη μέθοδο του franchise έχουν προστεθεί στο δυναμικό της, εκτοξεύοντας τα κέρδη. Με εξαγωγές σε πάνω από δέκα χώρες και με σκέψεις για εισαγωγή στο χρηματιστήριο. 

 Η Μαρία είναι πια η πιο γνωστή γυναίκα στο χώρο της μόδας στην Ελλάδα. Εφέτος μάλιστα ανακηρύχθηκε επιχειρηματίας της χρονιάς, από γνωστό περιοδικό που της είχε πολυσέλιδο αφιέρωμα και μια μεγάλη συνέντευξη. Οι προτάσεις γάμου έπεφταν βροχή, από όλους σχεδόν τους πιθανούς και απίθανους τύπους της υψηλής κοινωνίας. Στα τριαντατρία της παρέμενε το ίδιο ή μάλλον πολύ περισσότερο γοητευτική. Όλα αυτά τα χρόνια η μόνη σοβαρή σχέση της ήταν πριν πέντε χρόνια, με έναν ανερχόμενο ηθοποιό, γνωστό από τις συμμετοχές του σε επιτυχημένα σήριαλ της τηλεόρασης. 

Ο δεσμός τους κράτησε κοντά δυο χρόνια και πιθανόν θα κατέληγε σε γάμο, αν δεν τον έπιανε στα πράσα με νεαρή συμπρωταγωνίστρια του. Όλες οι υπόλοιπες, ρηχές και επιπόλαιες, μόλις κρατούσαν από λίγες ημέρες μέχρι μήνες το πολύ. 

 Ο γιος της, ο Φίλιππος είναι ένα πραγματικά προικισμένο παιδί. Ο καλύτερος μαθητής στο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο, και με ενδιαφέροντα που συνήθως συναντάς σε πολύ μεγαλύτερα παιδιά. Σήμερα στα δώδεκα του μιλάει ήδη άπταιστα Αγγλικά και αρκετά καλά Ιταλικά Οι δε γνώσεις του στην πληροφορική υπερβαίνουν κι αυτές έμπειρων χρόνια χρηστών. Το μόνο ίσως προβληματικό στον χαρακτήρα του, η έντονη διάθεση για απομόνωση. Πέρα από το σχολείο και το φροντιστήριο, οι έξοδοι του είναι σπάνιες και δεν διαρκούν πάνω από μια ώρα. Κουράζεται εύκολα με τη σωματική δραστηριότητα αν και το βάρος του είναι κανονικό. Η Μαρία το αποδίδει στην έλλειψη άσκησης, παρότι η Βαγγελιώ ανησυχεί λίγο. Ο Αλέξανδρος, που είχε αναγνωρίσει το παιδί, καθησύχαζε τους φόβους της. Ο μικρός είναι πιστό αντίγραφο της δικής του παιδικής ζωής. Έτσι ήσυχο και λίγο μαλθακό ήταν σαν παιδί και ο ίδιος.

Οι μέρες των γιορτών πέρασαν ήρεμες, με εξαίρεση ένα διήμερο στο Καρπενήσι, σε ένα ονειρικό σαλέ, τα Φώτα. Από την άλλη μέρα όλα ΄μπήκαν στη ρουτίνα της καθημερινότητας, πράγμα που δεν ενοχλούσε καθόλου τη Μαρία. Μάλλον η αποχή έστω και μιας ημέρας από το γραφείο, της δημιουργούσε σύνδρομο στέρησης!

_______

Οι δρόμοι της Ιερουσαλήμ παρουσίαζαν αυτό το πρωινό ασυνήθιστη κίνηση. Ο μικρός Φίλιππος προσπαθούσε απεγνωσμένα να χωθεί ανάμεσα στο πλήθος, το οποίο ακολουθούσε τους Ρωμαίους στρατιώτες, που οδηγούσαν τον φορτωμένο με τον Σταυρό κατάδικο, στον Γολγοθά. Το μικρό του ανάστημα τον έφερνε σε μειονεκτική θέση, απέναντι σε γεροδεμένους άντρες που ούρλιαζαν σε μιαν άγνωστη για τον ίδιο γλώσσα. Τελικά κατάφερε με πολύ κόπο να περάσει. Βρέθηκε πίσω ακριβώς από τον καταματωμένο άντρα που γονάτιζε κάτω από το βάρος του Σταυρού. Από τη θέση που ήταν δεν μπορούσε να δει το πρόσωπο του, και όταν επιχείρησε να πλησιάσει περισσότερο, ένας αγριωπός στρατιώτης, κούνησε απειλητικά το μαστίγιο, αποτρέποντας τον. 

 Μετά από πολύ ώρα, έφτασαν στην κορυφή του λόφου. Οι στρατιώτες έβγαλαν το ματωμένο χιτώνα του κατάδικου και τον ξάπλωσαν πάνω στο Σταυρό. Άρπαξαν τα μεγάλα σφυριά και άρχισαν να καρφώνουν τα χέρια και τα πόδια Του. Ο Φίλιππος έκλεισε τα μάτια και τα αυτιά με τα χεράκια του, μην υποφέροντας το αποκρουστικό θέαμα, αλλά και τις κραυγές πόνου του άτυχου άντρα. Όταν τελείωσαν οι στρατιώτες το αποτρόπαιο έργο τους, σήκωσαν τον Σταυρό και τον έστησαν όρθιο, ανάμεσα σε δυο άλλους σταυρωμένους.. Παραδίπλα μια γυναίκα συντετριμμένη έκλαιγε γοερά και ένας νεαρός άντρας, περίλυπος κι αυτός, προσπαθούσε να της δώσει κουράγιο. Ο μικρός Φίλιππος κατάλαβε πως πρέπει να ήταν η μητέρα του Σταυρωμένου. 

 Οι στρατιώτες καθισμένοι σε ένα βράχο έπαιζαν ζάρια, για να σκοτώσουν την ώρα τους, αλλά και για να μοιράσουν τα ρούχα των κρεμασμένων. Προσπάθησε να πλησιάσει τον Σταυρό και κανείς δεν τον εμπόδισε αυτή τη φορά. Ούτε οι στρατιώτες έκαναν κάποια κίνηση προς το μέρος του, αν και προηγουμένως σταμάτησαν τη γυναίκα με τον νεαρό να φτάσουν πιο κοντά. Άγγιξε το τραχύ ξύλο και το αίμα από τα πόδια του Σταυρωμένου έβαψε τα χέρια του. Σήκωσε τα ματάκια του και αντίκρισε το πρόσωπο Του. Σαν να του φάνηκε πως του χαμογέλασε! Μα ήταν δυνατόν μέσα σε τέτοιους φρικτούς πόνους, να μπορεί κάποιος να χαμογελάει; Το βλέμμα του άγνωστου άντρα, έδειχνε μια καλοσύνη και αγάπη, που ποτέ δεν είχε ξαναδεί ούτε στα μάτια των δικών του ανθρώπων. Ακόμη και τους σταυρωτές Του με την ίδια αγάπη τους κοίταζε! 

 Ο μικρός Φίλιππος έβαλε τα κλάματα. Ήθελε να μπορούσε να Τον αγκαλιάσει, να του πει πως Τον αγαπάει! 

 “Φίλιππε!”, άκουσε τη γλυκιά Του φωνή, ή μπορεί και να του φάνηκε πως την άκουσε.” Μην λυπάσαι, έτσι έπρεπε να γίνει! Γιατί σας αγαπάω όλους και σας θέλω κοντά μου!”

Δείτε επίσης: Απίθανα δώρα σε φανταστικές τιμές μόνο στο Temu!