Δείτε εδώ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
Μπορείτε να αντιγράψετε τα κείμενα και να δημιουργήσετε αρχείο (WORLD ή OPEN OFFICE) ώστε να έχετε ενιαίο το κείμενο και στο τέλος ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα
“Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου, όλους που ανταποκριθήκατε στο κάλεσμα μας και βρεθήκατε εδώ σε αυτή την τόσο σημαντική μου στιγμή.”, ξεκίνησε την ομιλία του. “Ιδιαίτερα ευχαριστώ τον αδελφό μου Πέτρο Οικονόμου, που βρήκε χρόνο στο πολύ σφικτό του πρόγραμμα, για να με τιμήσει με την παρουσία του! Σήμερα τα πράγματα θα γίνουν λίγο ανορθόδοξα! Κανονικά θα περιμένατε να πω μερικά λόγια για το βιβλίο που παρουσιάζει ο εκδοτικός μου οίκος. Περί αυτού όμως θα μιλήσουν πολύ καλύτερα οι αγαπητοί φίλοι που μου κάνουν την τιμή να το προλογίσουν. Εγώ θα αναφερθώ στο καινούργιο μυθιστόρημα που ετοιμάζω. Ξέρω παραξενεύεστε με την απόφαση μου αυτή, αλλά πιστέψτε με θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον Το έναυσμα για την ιστορία που έχω στα σκαριά μου έδωσε ένα βίντεο που ήλθε στα χέρια μου πριν λίγες ημέρες. Διαρκεί μερικά λεπτά και θα το δούμε στην γιγαντοοθόνη πίσω μας. Παρακαλώ να μείνετε στις θέσεις σας, ότι κι αν δείτε και ακούσετε! Σας υπόσχομαι ότι δεν θα απογοητευθείτε!”
Και με αυτά τα λόγια έδωσε σήμα στον χειριστή να ξεκινήσει την προβολή. Τα φώτα χαμήλωσαν και άρχισε να παίζει το βίντεο. Με τις πρώτες εικόνες ένα σούσουρο απλώθηκε σε όλη την αίθουσα. Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει αυτά που έβλεπε και άκουγε! Ο μεγιστάνας των δημόσιων έργων και των μέσων ενημέρωσης να προβαίνει σε ομολογίες εγκλημάτων ήταν κάτι που δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν.
Ο ίδιος ο Πετρής κίτρινος σαν το λεμόνι παρακολουθούσε σιωπηλός. Το όνειρο με τον Δήμο, τελικά δεν ήταν όνειρο. Εφιάλτης ήταν που απειλούσε να καταστρέψει ότι είχε καταφέρει ως τώρα!
”Θέλετε να φύγουμε;”, τον ρώτησε ο Κοσμάς γέρνοντας προς το μέρος του.
Τον σταμάτησε με μια κίνηση του χεριού, δίχως να ξεκολλήσει τα μάτια του από την οθόνη. Το μαρτύριο του κράτησε είκοσι περίπου λεπτά. Σε όλον αυτό τον χρόνο το μυαλό του έψαχνε τρόπους διαφυγής από το ζοφερό μέλλον που έβλεπε να έρχεται. Δεν φοβόταν τη φυλακή, άλλωστε είχε τρόπους να την αποφύγει. Θα αρνιόταν τα πάντα και οι νομικοί του σύμβουλοι ήταν από τους καλύτερους. Αυτό που τον τρομοκρατούσε ήταν ο διαπόμπευση! Το ξεκατίνιασμα στις μεσημεριανές εκπομπές, ο παγκόσμιος διασυρμός, το γκρέμισμα του μύθου του αυτοδημιούργητου Κροίσου.
Τα φώτα δυνάμωσαν και πάλι, και όλα τα μάτια ήταν στραμμένα επάνω του. Ασυναίσθητα ο Αρχιμανδρίτης που καθόταν πλάι του τραβήχτηκε στην άκρη της πολυθρόνας του, για να αποφύγει την οποιαδήποτε επαφή.
Κάρφωσε τη ματιά του στον Αργύρη. Όχι δεν έκρυβε μίσος αυτό το βλέμμα. Παράπονο βαθύ έβγαινε και πόνος για την προδοσία. Μπορούσε να του μιλήσει πριν κάνει αυτή την κίνηση, και εκείνος θα του εξηγούσε! Θα του έλεγε πως δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Έπρεπε να πετύχει. Να δείξει σε όλους ότι δεν είναι ένα κωλόπαιδο που δεν θα κατάφερνε τίποτα στη ζωή του.
Και στον Δήμο, που καθόταν δίπλα στον Αργύρη και τον κοιτούσε με περιφρόνηση, τα ίδια θα έλεγε. Και θα τον πήγαινε στους καλύτερους γιατρούς να θεραπεύσουν αυτές τις απαίσιες πληγές, που ασχήμαιναν το πανέμορφο πρόσωπο του!
Του Δημήτρη που στεκόταν κι αυτός πλάι τους, δεν θα έλεγε πολλά. Ένα συγγνώμη μόνο, και θα του έδινε λεφτά. Πολλά λεφτά, που θα τον παρηγορούσαν γι΄αυτά που πέρασε στα χέρια του! Δεν έχει σημασία που είναι νεκρός. Ο Πέτρος Οικονόμου έχει τη δύναμη να κάνει τα πάντα!
Σηκώθηκε και έφτιαξε τον κόμπο της γραβάτας του. Με αργά βήματα κατευθύνθηκε προς το πάνελ. Όλοι κρατούσαν την αναπνοή τους περιμένοντας την αντίδραση του. Ο Κοσμάς ανήσυχος τον ακολούθησε.
Σταμάτησε στην αρχή της σκάλας και έκανε νεύμα προς τη μεριά της έδρας.
“Πάμε αδέλφια!”, είπε χαμογελώντας. “Το φαγητό είναι έτοιμο από ώρα και η μαμά θα μας περιμένει”. “Δήμο δεν θέλω αντιρρήσεις! Έχεις αδυνατίσει πολύ τελευταία!”.
Με μια ξαφνική κίνηση, έβγαλε από την μέση το Springfield XDS πιστόλι του.
“Κι αν τολμήσει κανείς να σας πειράξει, θα έχει να κάνει με το φιλαράκι μου!”, φώναξε κραδαίνοντας το όπλο.
Ο Κοσμάς πρόλαβε και τον άρπαξε πριν γίνει μακελειό. Το πιστόλι του έπεσε από τα χέρια και η ασφάλεια του ξενοδοχείου τον έβγαλε από την αίθουσα. Είχαν ήδη οι υπεύθυνοι ειδοποιήσει την αστυνομία και το ΕΚΑΒ, γιατί ήταν κάτι παραπάνω από εμφανές, πως ο Πετρής χρειαζόταν άμεσα ψυχιατρική βοήθεια.
Δεν χάρηκε με αυτή την εξέλιξη ο Αργύρης. Ήθελε τον αδελφό του όρθιο και υγιή να αντιμετωπίσει το παρελθόν του. Να σταθεί απέναντι σ΄αυτό με συντριβή και να ζητήσει συγχώρηση από ανθρώπους και Θεό. Τώρα χάθηκε κι αυτή η ευκαιρία της μετάνοιας, που ίσως του άνοιγε το δρόμο, έστω και μιας μεταφυσικής δικαίωσης.
Αν ήξερε την κατάληξη αυτή, αλλιώς θα είχε χειριστεί την υπόθεση. Με λιγότερη επιθυμία για εκδίκηση, και περισσότερη κατανόηση για τον άνθρωπο Πετρή. Γιατί στα τόσα χρόνια που υπηρετούσε τη Θέμιδα είχε καταλάβει πολύ καλά πως και ο χειρότερος εγκληματίας, κρύβει μέσα του έστω και μια σπίθα ανθρωπιάς!
Σίγουρα του άξιζε μια τιμωρία σκληρή του αδελφού του. Τέτοια που να ικανοποιεί το περί δικαίου αίσθημα. Ο νόμος όμως υπάρχει για να συνετίζει και να τιμωρεί, όχι για να εξοντώνει! Κι αυτός πήρε αυτό το νόμο στα χέρια του, ενώ δεν είχε τέτοιο δικαίωμα, για να ξεδιψάσει την δική του ψυχή ξεριζώνοντας αυτήν του Πετρή.
Η σκέψη πως το έκανε για να ησυχάσουν οι ψυχές της Ελπίδας, του Δήμου, του Δημήτρη, δεν τον παρηγορούσε καθόλου. Ποιος αλήθεια τον έχρισε θεό, για να επεμβαίνει τόσο βάναυσα στο μυαλό των ανθρώπων;
Οι δημοσιογράφοι από τα κανάλια τον πλησίασαν πιέζοντας τον για δηλώσεις. Τους απάντησε το κλασικό”Ουδέν σχόλιο”, και έφυγε βιαστικά. Ο γιος του τον ακολούθησε και τον σταμάτησε στην έξοδο του ξενοδοχείου.
“Πατέρα μη φεύγεις! Πρέπει να τους εξηγήσεις, αλλιώς θα χάσεις το δίκιο σου. Κατέστρεψες την παρουσίαση, μην καταστρέφεις και την εικόνα σου!”
Γίνετε μέλος στο Ελληνικό κοινωνικό δίκτυο: https://hellasbook.gr/tinios
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου