Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
Ούτε και ο Αντώνης όμως κατάφερε να παρευρεθεί στο μνημόσυνο. Ένα τραγικό δυστύχημα στην Αθηνών-Λαμίας με λεωφορείο του ΚΤΕΛ άφησε πίσω του έντεκα νεκρούς που έπρεπε να νεκροτομηθούν. Τηλεφώνησε στη Νεκταρία και της εξήγησε την κατάσταση, ζητώντας συγγνώμη Η φωνή της έδειχνε το παράπονο και την απογοήτευση που δεν θα συναντιόντουσαν. Της υποσχέθηκε πως θα πήγαινε με την πρώτη ευκαιρία στο νησί, γιατί είχαν να πουν πολλά όπως της διαμήνυσε.
Το επόμενο Σάββατο με το πρώτο πλοίο έφτασε στην Αίγινα, χωρίς να ειδοποιήσει τη Νεκταρία. Ήθελε να δει στα όμορφα μάτια της τη χαρά και την έκπληξη. Πάρκαρε το αυτοκίνητο και ξεκίνησε για μια πρωινή βόλτα. Μικρή η κίνηση στην αγορά αφού ακόμα ήταν νωρίς, αλλά και εξ αιτίας της ψύχρας που από το βράδυ είχε γίνει αισθητή. Δε είχε αποφασίσει τι δώρο να πάρει για τη Νεκταρία και την οικογένεια της, γιατί θα ήταν αγένεια να πάει με άδεια χέρια. Λουλούδια και γλυκά τα έβρισκε πολύ συνηθισμένα και βρισκόταν σε αδιέξοδο. Κάποιο κόσμημα θα ήταν κατάλληλο για τη Νεκταρία. Όχι όμως κάτι εξεζητημένο και ακριβό γιατί δεν θεωρούσε σωστό να τη φέρει σε δύσκολη θέση. Όσο για τους υπόλοιπους μάλλον κάτι για το σπίτι είχε στο νου του.
Χάζεψε τις βιτρίνες και τελικά κατέληξε σε ένα κομψό ασημένιο σταυρό με ασορτί αλυσίδα, και ένα μικρό μίξερ που σίγουρα θα τους έλειπε. Έβαλε τα δώρα στο αυτοκίνητο και ξεκίνησε για το ουζερί του Στέλιου. Λάτρευε να βλέπει τους πάγκους των ψαράδων, τις γάτες που παρακαλούσαν για ένα ψαράκι, τη μυρωδιά του ψητού χταποδιού, το χαμόγελο που πάντα είχε για τους πελάτες του ο Στέλιος. Έτσι το επισκεπτόταν κάθε φορά που βρισκόταν στην Αίγινα.
Κάθισε δίπλα στη μικρή ψησταριά απολαμβάνοντας το ούζο του και τους μεζέδες που παράγγειλε. Όχι σπουδαία πράγματα, λίγο χταποδάκι, τρεις μικρές γαρίδες και μια ντομάτα κομμένη στα τέσσερα, που δεν θα το άλλαζε όμως με το καλύτερο γεύμα σε πανάκριβο εστιατόριο!
Το δεύτερο ούζο, κέρασμα από το μαγαζί, το συνόδευε μια κουτσομούρα που μόλις είχε βγει απ το τηγάνι.
Οι φωνές των πωλητών συναγωνίζονταν για το ποιος έχει τα καλύτερα ψάρια. Ανάμεσα τους ξεχώριζε η φωνή της Αρχοντούλας με τη χαρακτηριστική βραχνάδα. Στην αρχή ο Αντώνης δεν αντιλήφτηκε την παρουσία της έτσι καλυμμένη που ήταν με το αδιάβροχο και την κουκούλα. Μόνο τη φωνή αναγνώρισε αλλά και πάλι δεν ήταν σίγουρος. Πλήρωσε βιαστικά και πλησίασε τον πάγκο της. Εκείνη απασχολημένη με άλλο πελάτη δεν τον είδε. Την κοίταξε και δεν πίστευε στα μάτια του με την αλλαγή στην εμφάνιση της. Τέτοια αλλαγή που άρχισε να αμφιβάλει αν πραγματικά ήταν αυτή. Πιο πολύ του θύμιζε τη μητέρα του σε κάπως νεώτερη ηλικία.
«Ισμήνη!», ακούστηκε η φωνή του αφεντικού. «Εξυπηρέτησε το κύριο, θα καθαρίσω εγώ τα ψάρια του κυρ Γιάννη».
Η Αρχοντούλα στράφηκε προς το μέρος του Αντώνη και για μια στιγμή ταράχτηκε. Βρήκε όμως αμέσως την αυτοκυριαρχία της και του χαμογέλασε.
«Τα ασπροσάβριδα είναι ολόφρεσκα!», του πρότεινε. «Όχι πως τα άλλα υστερούν. Και οι γόπες και τα μπαρμπούνια και οι σαργοί μας είναι αστέρια!».
Ο Αντώνης έχασε τα λόγια του. «Κάποιο παιχνίδι μου παίζει η μοίρα, δεν εξηγείται αλλιώς», σκέφτηκε. Αυτή η γυναίκα που τη φώναξαν Ισμήνη, του έφερνε στο νου δυο πρόσωπα. Τη μάνα του και την Αρχοντούλα. Η πρώτη αποκλείεται, μόλις χθες την επισκέφτηκε και η κατάσταση της δεν της επέτρεπε ούτε στο διπλανό δωμάτιο να πάει, πόσο μάλλον να ταξιδέψει και μάλιστα μόνη! Όσο για την Αρχοντούλα, της έμοιαζε πολύ μεν αλλά όρκο δεν έπαιρνε.
«Θα κάνω μια βόλτα και στους άλλους πάγκους και θα ξανάρθω», της είπε μουδιασμένα, κοιτώντας την κατάματα μήπως μπορούσε σ΄αυτά να διαβάσει την αλήθεια.
«Όπως θέλετε», απάντησε εκείνη. «Πάντως πιο φρέσκα δεν θα βρείτε πουθενά!».
Με το μυαλό γεμάτο απορίες ο Αντώνης έφτασε στο αυτοκίνητο. Την ώρα που έβαζε το κλειδί ένα χέρι τον ακούμπησε στον ώμο.
«Συγγνώμη Αντώνη για πριν», ακούστηκε η φωνή της Αρχοντούλας. «Δεν ήθελα να δουν ότι γνωριζόμαστε, ούτε να μάθουν ποια πραγματικά είμαι!».
Της έπιασε το χέρι αδιαφορώντας για τη ψαρίλα που απλώθηκε και στο δικό του δέρμα.
«Είναι πολύ επικίνδυνο αυτό που κάνεις Αρχοντούλα! Αργά ή γρήγορα θα αναγκαστείς να αποκαλυφθείς. Ο ψαράς δεν μπορεί να σε έχει συνέχεια ανασφάλιστη, άσε που και οι χωροφύλακες μπορεί να σου ζητήσουν ταυτότητα οποιαδήποτε στιγμή.».
Αυτή την παράμετρο η Αρχοντούλα αν και την είχε υπολογίσει, την εξόρισε στο βάθος του μυαλού της.
«Προς το παρόν τίποτα δεν έχει συμβεί. Θα μείνω Ισμήνη για λίγο και αργότερα θα φύγω από την αγορά. Το τι θα κάνω δεν το έχω αποφασίσει ακόμα.».
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου