Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
Ο Αντώνης αντίθετα πλησίασε κοντά στο κεφάλι της. Την κοιτούσε ανέκφραστος σαν να έβλεπε μια ξένη, όπως πραγματικά την ένιωθε.
Η Αθανασία άνοιξε τα μάτια αποφεύγοντας να κοιτάξει προς το μέρος τους.
“Τελείωσαν όλα λοιπόν!”, ψιθύρισε ξέπνοα. “Κάποτε όλα τελειώνουν!”.
Ο Αντώνης οργίστηκε με αυτά τα λόγια. Αυτό μόνο βρήκε να πει για την καταστροφή που προκάλεσε στους ανθρώπους που την αγάπησαν; Ούτε ένα έστω τυπικό συγγνώμη;
“Γιατί;”, ακούστηκε η γεμάτη παράπονο φωνή του Θεόδωρου.
“Γιατί μερικά πράγματα είναι γραμμένα στο ριζικό κάθε ανθρώπου!”, απάντησε χωρίς να τον κοιτάζει. “Το δικό μου ριζικό μου επιφύλασσε πολλές αναποδιές. Η μάνα μου και μάνα της Αθανασίας, γιατί τώρα ξέρετε πως εγώ είμαι η πραγματική Αρχοντούλα, μας πούλησε σε δυο διαφορετικές οικογένειες. Είμασταν ίδιες σαν δυο σταγόνες νερό ως ομωζυγωτικά δίδυμα. Δεν είχαμε όμως την ίδια τύχη. Εγώ μεγάλωσα σε μια φτωχή οικογένεια που με τη γέννηση μου μετακόμισαν στη Θήβα. Εκεί που κανείς δεν τους ήξερε γιατί εδώ στην Αθήνα θα γινόταν σκάνδαλο αφού η ψεύτικη μητέρα μου δεν ήταν ποτέ έγκυος. Όλα τα κανόνισε μια σατανική μαμή, θα έχετε ακούσει φαντάζομαι για την Καλλιόπη απ την Καστέλα.
Ερωτεύτηκα και έχασα τον άντρα που αγάπησα σε τροχαίο, και σαν να μην έφτανε αυτό γέννησα και μια κόρη με εγκεφαλική βλάβη.
Η Αθανασία αντίθετα μεγάλωσε στα πούπουλα! Πήγε σε καλά σχολεία, έμαθε πιάνο και χορό και τέλος παντρεύτηκε το Θεόδωρο, που την είχε σαν βασίλισσα. Τότε δεν ήξερα την ύπαρξη της. Το έμαθα πολύ αργότερα από την Καλλιόπη, που συνέλαβε το σχέδιο να αλλάξουμε ρόλους με την αδελφή μου.”.
Σταμάτησε κουρασμένη και ήπιε μια γουλιά νερό. Αντώνης και Θεόδωρος κοίταζαν ο ένας τον άλλο σαν χαμένοι. Οι αποκαλύψεις ξεπερνούσαν όσα μπορούσαν να αντέξουν.
“Στην αρχή είχα τις επιφυλάξεις μου. Δεν είναι το ευκολότερο πράγμα να πάρεις τη θέση μιας άλλης, ειδικά όταν υπάρχει άντρας και παιδί. Ο κίνδυνος να αποκαλυφτείς είναι μεγάλος. Η παράφορη έλξη που ένιωθα για το γιο της τον Αντρέα με έκανε να πάρω την παράτολμη απόφαση.
Ήταν ωραίο παλικάρι ο Αντρέας πριν τον μαχαιρώσουν. Μετά έγινε ο σημαδεμένος που γνωρίζετε. Παρόλα αυτά ασκούσε πάνω μου μεγάλη επιρροή. Ποθούσα το κορμί του αδιαφορώντας για την εμφάνιση του.”.
Η νοσηλεύτρια που μπήκε για τον βραδινό έλεγχο παρακάλεσε να μην την κουράσουν άλλο. Το πρωί θα είχε άλλη μια αιμοκάθαρση και η ταλαιπωρία θα την καταπονούσε. Όσο κι αν πολύ θα ήθελαν να μάθουν περισσότερα, πατέρας και γιος αναγκάστηκαν να υπακούσουν. Τι τώρα τι αύριο, από τη στιγμή που άρχισε τις ομολογίες θα τις συνέχιζε ούτως ή άλλως.
_______
Η Αρχοντούλα, Αθανασία τώρα πια και με την πιστοποίηση των αρμόδιων αρχών, απαλλάχτηκε από τις κατηγορίες που την βάρυναν, εκτός της παράνομης εισβολής στη φυλακή. Με ομόφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα αφέθηκε ελεύθερη μέχρι την τακτική δικάσιμο, με την υποχρέωση της παρουσίας της στο αστυνομικό τμήμα κάθε δεκαπενθήμερο. Το αδίκημα της σύμφωνα με τον Ντρέκο αλλά και τη νομοθεσία μπορούσε να επιφέρει ποινή από δυο έως τρία χρόνια με ανασταλτικό χαρακτήρα.
Στην είσοδο του δικαστικού μεγάρου την περίμενε ανυπόμονος ο Αντώνης. Η μεγάλη ώρα να σμίξουν μάνα και γιος πλησίαζε και θα ήταν και για τους δύο πολύ δύσκολη! Δυο ξένοι μέχρι τώρα θα γίνονταν οικογένεια και αυτό έφερνε στον Αντώνη ανάμικτα συναισθήματα. Απ τη μια η απερίγραπτη χαρά που θα βρισκόταν με την πραγματική του μητέρα, κι απ την άλλη η θλίψη για τα χαμένα χρόνια και τις εμπειρίες που δεν έζησε μαζί της. Όταν την είδε να κατεβαίνει τα σκαλιά υποβασταζόμενη από τον Ντρέκο έτρεξε και την αγκάλιασε σφικτά με τα μάτια του να τρέχουν ασταμάτητα.
“Ήξερα πως υπάρχεις γιε μου!, του είπε εκείνη μέσα από τους λυγμούς της. “Σε έβλεπα στα όνειρα μου και ήλπιζα πως μια μέρα θα σε συναντήσω! Δοξάζω το Θεό που η ώρα αυτή έφτασε!”.
“Μάνα!', Φώναξε με πόνο και ανακούφιση μαζί, κάνοντας το δικηγόρο να στρέψει αλλού το βλέμμα για να μην δουν τα βουρκωμένα του μάτια. “Τίποτα πια δεν θα μας χωρίσει, μόνο ο θάνατος μετά από πολλά- πολλά χρόνια!”.
Η Αθανασία του χαμογέλασε και τον φίλησε γλυκά στο μάγουλο.
“Τώρα όμως θέλω να πάω στην αδελφή μου! Τη βρήκα κι αυτή κι ας μην γνώριζα την ύπαρξη της. Κι έμαθα ότι είναι άρρωστη η καημένη!”.
Αυτό το μεγαλείο ψυχής έκανε τον Αντώνη να τη θαυμάσει και να την αγαπήσει ακόμα περισσότερο. Όμως δεν έβρισκε καθόλου καλή ιδέα μια συνάντηση μεταξύ τους.
“Δεν θα σου κάνει καλό μάνα. Μην ξεχνάς αυτή η γυναίκα σου κατάστρεψε τη ζωή!”.
“Συμφωνώ με τον Αντώνη!”, παρενέβη ο Ντρέκος. “Δεν θα έχεις κανένα όφελος από τη συνάντηση. Μόνο παλιές πληγές σου θα ξαναματώσουν!”.
“ Κι όμως πρέπει να τη δω! Στα μάτια της θα διαβάσω την ψυχή της, και είμαι σίγουρη πως θα βρω καλά στοιχεία σ΄αυτήν”.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου