Δείτε ΕΔΩ τα προηγούμενα σε ενιαίο κείμενο
Η νοσοκόμα που μπήκε να αλλάξει τον ορό, διέκοψε την αφήγηση της και της έδωσε την ευκαιρία να πάρει μερικές ανάσες.
“Και για την καρφίτσα πως έμαθες;”, τη ρώτησε ο Αντώνης όταν έφυγε η νοσηλεύτρια.
“Απ τη Μυρτώ”, απάντησε. “Έχει μια σχέση με το γιο του Μάνου και αυτός τις ΄έδωσε την πληροφορία. Της είπε πως την κρατούσες εσύ και έτσι έπρεπε να την πάρουμε πίσω πάσι θυσία.”.
“Ακόμα κι αν χρειαστεί να με σκοτώσετε!”, αγανάκτησε ο Αντώνης.
“Όχι καθόλου δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου! Για τον Αντρέα δεν παίρνω όρκο. Μόνο να σε απειλήσουν τους είπα αν χρειαστεί, όχι να σε κτυπήσουν! Η πρωτοβουλία ήταν του καθάρματος που χρησιμοποίησε ο Αντρέας για τη δουλειά.”.
Η τραπεζοκόμος μπήκε με το βραδινό φαγητό και ο Αντώνης με τη μητέρα του ετοιμάστηκαν να φύγουν. Όλα όσα ήθελαν τα έμαθαν, και ήταν καιρός να αφήσουν πίσω το βούρκο και να ξαναβγούν στον καθαρό αέρα. Ο Αντώνης βγήκε πρώτος δίχως να πει τίποτα άλλο στην Αρχοντούλα. Η Αθανασία παρέμεινε λίγα λεπτά ακόμα τακτοποιώντας τα σεντόνια και τα μαξιλάρια της άρρωστης.
“Καληνύχτα”, της είπε και της χαμογέλασε, “Περαστικά σου και γρήγορα να αφήσεις πίσω τα προβλήματα σου!”.
“Θα με ακολουθήσουν όπου κι αν πάω!”, απάντησε μοιρολατρικά. “Πάντα με ακολουθούσαν!”.
Ο γάμος του Αντώνη και της Νεκταρίας έγινε το γεγονός της χρονιάς για τη μικρή κοινωνία της Σιυβάλας. Η αναπάντεχη τύχη της φτωχής οικογένειας να κάνει γαμπρό ένα επιφανή επιστήμονα και καλό παιδί, έφερε σε όλους χαρά. Πόσο μάλλον που ήταν γιος της Αρχοντούλας που βρήκε πια τον εαυτό της και την πραγματική της ταυτότητα.
Γαμπρός και νύφη έλαμπαν ολόκληροι. Εκείνη με ένα νυφικό πανάκριβο, γαμήλιο δώρο του αφεντικού της, και τα μαλλιά της στερεωμένα με μικρό στεφάνι από λουλούδια του αγρού, θάμπωσε όλους με την ομορφιά της. Ο Αντώνης απ την άλλη είχε επιλέξει κι αυτός λευκό χρώμα για το κοστούμι και σκούρο μπλε πουκάμισο με ασημί γραβάτα. “Σαν ηθοποιός του Χόλιγουντ”, όπως σχολίασαν με ζήλια άντρες και γυναίκες.
Η Αθανασία δακρυσμένη στεκόταν δίπλα στον Θεόδωρο που κι αυτός δεν μπορούσε να κρύψει τη συγκίνηση του. Μάλιστα την ώρα που άρχιζε το μυστήριο στον Απόστολο Κρίσπο, πήρε το χέρι του και το κράτησε σφικτά με το δικό της. Μπορεί να μην υπήρχε πια η ερωτική διάθεση, που και η ηλικία τους δεν το επέτρεπε, αλλά μπορούσαν να ζήσουν μαζί σαν δυο καλοί φίλοι, απολαμβάνοντας τα χρόνια που τους απέμεναν τη στοργή της συμβίωσης τους.
Κουμπάροι τους ο Μάνος και ο γιος του που θα βάπτιζαν και το παιδί τους.
Κανείς άλλος δεν είχε έρθει απ την Αθήνα. Αυτό είχε επιλέξει ο Αντώνης που ήθελε όσο γίνεται πιο κλειστό κύκλο.
Το γλέντι που ακολούθησε στην ταβέρνα του Καλόγερα, θα το θυμόντουσαν για χρόνια στους Αγίους! Φαγητό και κρασί προσφέρονταν άφθονα ενώ τρεις μουσικοί ξεσήκωναν όλους με τα τραγούδια τους, νησιώτικα κυρίως, που έφερναν όλο και περισσότερους στην αυτοσχέδια πίστα.
Αργά προς το ξημέρωμα τελείωσε το γλέντι και οι καλεσμένοι ένας ένας αποχωρούσαν αφού εύχονταν στους νεόνυμφους και τους γονείς τους.
“Έπρεπε να είναι και η μικρή εδώ!”, είπε η Αθανασία. “Θα έπαιρνε κι αυτό το έρημο λίγη χαρά!”.
“Θα πάρει αρκετές χαρές από εδώ και πέρα!”, τη διαβεβαίωσε ο Αντώνης. Θα την πάρουμε μαζί μας και θα της έχουμε γυναίκα να την προσέχει όλη μέρα.”.
“Μαρία τη λένε!”, θυμήθηκε ο Μάνος. “Ξέχασα να σας το πω με όσα μεσολάβησαν. Η ίδια η Αρχοντούλα το είπε σε μια νοσοκόμα.
“Μαρία!, Είπε η Αθανασία με αγαλλίαση. “Άρα είναι βαφτισμένο το κακόμοιρο! Δόξα τω Θεώ!”.
Στείλτε μας στο tinios60@gmail.com, διηγήματα, στίχους, ποιήματα με την ένδειξη: Προς δημοσίευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου